Ξετυλίγοντας το κουβάρι του εαυτού της
πέρασε όλες τις στιγμές στο νου της.
Τα χρόνια τα παιδικά, τα εφηβικά, τα νεανικά,
της ωριμότητας τα γνωστικά.
Ανέτρεξε και πολλά θυμήθηκε
σε όλα με μεράκι περιπλανήθηκε.
Τα παιδικά χρόνια τα αθώα και αγνά,
που το μόνο ενδιαφέρον
ήταν το παιχνίδι στη γειτονιά.
Τα προβλήματα στην οικογένεια,
περνούσαν χωρίς μεγάλη έγνοια.
Ήταν παιδί δεν πολυκαταλάβαινε
και τα άσχημα μηνύματα ελαφρώς τα λάβαινε.
Το σχολείο στα χρόνια τα παιδικά
καθώς και στα δύσκολα εφηβικά
ήταν στην πρώτη γραμμή
καθώς και μια φοβία
για ότι θα αντιμετώπιζε στη ζωή.
Ήρθαν τα χρόνια τα νεανικά
που ζητούσε συντροφιά
να ανοίξει δικό της σπιτικό
και ένα ζεστό περιβάλλον οικογενειακό.
Κάποια στιγμή έγινε κι αυτό
όπως το θεωρούσε απόλυτα φυσιολογικό
με την ευλογία της εκκλησίας
και ένιωσε να πετάει σε πελάγη ευτυχίας.
Η ζωή όμως κρύβει πολλά μυστικά
και φέρνει προβλήματα και θανατικά.
Πέρασαν τα χρόνια με βαριές συννεφιές
και έφεραν βαριές πληγές.
Ήρθαν και τα χρόνια της ωριμότητας
που ζητούσε δώρα αβρότητας,
τη ζωή της να ηρεμήσει
και με μια γλυκιά καλημέρα να ξαναρχίσει.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής της
όλα τα ξανάφερε στο προσκήνιο
απ΄τα βάθη της ψυχής της.
Θυμήθηκε και τα καλά και τα άσχημα που περάσαν
που άλλα τη χορτάσαν κι άλλα την αδειάσαν.
Έτσι είσαι βρε ζωή λέμε
μια μας κάνεις να γελάμε, μια να κλαίμε.
Αλλά όσα βάρη οι άνθρωποι σηκώνουν
όλα αυτά τους ατσαλώνουν.
Τώρα μόνο το παρόν και το μέλλον μετράμε.
Ότι πέρασε πάει πια το προσπερνάμε.
Υγεία και ευτυχία είναι τα ζητούμενα.
Αυτά είναι τα σπουδαία κρατούμενα.
Τάνια Στεφάνου- Τσαβδάρη
