Είπε, ο Βόλφκαν Γκέτε, ο διανοούμενος γερμανός,
ό,τι είναι για κάθε άνθρωπο, ο νους και η καρδιά,
το ίδιο κι απαράλλαχτα, είναι για την οικουμένη,
η όμορφη χώρα, η Ελλάδα, με τα σοφά της τα παιδιά.
Ένας άλλος, ο Τολστόι, που ‘ναι Ρώσος στοχαστής,
Είπε: Χωρίς ελληνομάθεια, ας μην μένει κανείς.
Δεν υπάρχει ούτε παιδεία, ούτε γνώση ασφαλής,
κι όποιος αυτό δεν το ξέρει, είναι ένας ημιμαθής.
Η Έλεν Κέλερ, η αμερικάνα, είπε πως τα ελληνικά,
είναι τα καλύτερα, όπως το βιολί, από όλα τα όργανα γενικά.
Ο Τζελαλετίν Ρουμί, ο Πέρσης ποιητής, είπε με μια φρονιμάδα,
πως, όλα απ’εδώ ξεκίνησαν, κι εδώ θα καταλήξουν, στην Ελλάδα!
Και ο Γάλλος συγγραφέας, ο πολύς Βίκτωρ Ουγκώ,
είπε, πως είναι σπουδαίο, και σας το λέω αυτό εγώ.
Να κατάγεσαι απ’ την Ελλάδα, αυτή τη χώρα που το φως,
έδωσε σε όλον τον κόσμο, και τον φώτισε αληθώς.
Ό,τι είναι θαυμαστότερο, στα χρονικά του κόσμου,
με την Ελλάδα έχει σύνδεση, στο ορκίζομαι στο φως μου.
Ο Λουδοβίκος, ο Α’ το είπε, ο βασιλιάς της Βαυαρίας,
που ήταν μεγάλος άρχοντας, κι όχι ένας δυστυχής παρίας!
Δεν υπάρχει, τίποτα πιο ανθρώπινο, ούτε και πιο ιερό,
απ’ την Ελλάδα, λέει ο Κικέρωνας, κι είναι σωστό θαρρώ.
Ιδού, και τα λόγια του Οράτιου, άλλου Λατίνου ποιητή,
που είπε, πως η Ελλάδα κατέκτησε, τον απολίτιστο νικητή.
Κι άλλος μέγας συγγραφέας, ο Μπέρναντ Σο, ο Ιρλανδός,
σοφά λόγια ξεστομίζει, που ‘ναι ύμνος, που ‘ναι ανθός.
Λέει, αν στο σπίτι σου δεν έχεις, έργα των αρχαίων Ελλήνων,
τότε ζεις σε ένα σπίτι, χωρίς φως και την ομορφιά εκείνων.
Κι άλλοι ξένοι πολλά είπαν, θαυμαστά για την Ελλάδα,
και για τον πολιτισμό της, που ‘ναι φως, που ‘ναι λαμπάδα,
που ‘χει ένα μεγαλείο θείο, και σκορπίζει περηφάνια,
και της πρέπουν δάφνες δόξας, και πανέμορφα στεφάνια.
Αθ. Παπατριανταφύλλου
