
Όλα σε φωνάζουν, έλα πάλι κράζουν
σα χελιδονάκι στην παλιά φωλιά
κι ένα περιστέρι κλαδί ελιάς να φέρει
να ξανανθίσει πάλι αγάπη στην καρδιά.
Όλα σε φωνάζουν, φωνή μεγάλη βγάζουν
να ‘ρθεις ξανά προστάζουν και να μη φύγεις πια
κι ένα ουράνιο τόξο να μάς χαμογελάσει
και να μάς αγκαλιάσει με μια ζεστή αγκαλιά.
Όλα σε ικετεύουν, να ξαναρθείς γυρεύουν
πολύ σε αγάπω, μου ‘φύγε η ψυχή
κι ένα ουράνιο τόξο να βγει να μάς ενώσει
και να μάς διασώσει απ’ την καταστροφή.
Δε με χωράει το σύμπαν
δε με χωράει η γη
μια όμορφη αγάπη
πεθαίνει, αυτοκτονεί.
Δημοσθένης Γκαμπράνης