Τα πάντα στο σύμπαν γράφουνε, δική τους ιστορία.
Είτε είναι ζώα ή φυτά, είτε άνθρωποι, έχουν την ίδια πορεία.
Ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει, ζει και κάποτε πεθαίνει.
Έρχεται η ώρα που σ’ αυτόν, τον κόσμο πια δεν μένει.
Έχει ακμή και παρακμή, ξεφάντωμα και τέλμα,
και για όλα, ό,τι πέρασε, έρχεται ένα… τέρμα.
Έτσι, τα πάντα χάνονται, πάνε για άλλο σκοπό,
να επιτελέσουν φεύγοντας, από τον κόσμο αυτό.
Και ξέρουμε, ότι τίποτα, ποτέ δεν πάει χαμένο,
και αλλοιωμένο θα βρεθεί, σε άλλον κόσμο βαλμένο.
Έτσι, θα αρχίσει μια ζωή, με νέες περιπέτειες,
με θύμησες μιας άλλης ζωής, γι αυτές, που είναι τώρα… αίτιες.
Αλλά, οι όποιες αλλαγές, κι οι νέες καταστάσεις,
δεν έρχονται μόνο στον άνθρωπο, στις ζώσες υποστάσεις.
Την ίδια πορεία ακολουθούν, τα αστέρια κι η οικουμένη,
τα πάντα μεταλλάσσονται, και όμοιο, τίποτα πια δεν μένει.
Στο Σύμπαν, οι αλλαγές γίνονται, με κατακλυσμιαίο τρόπο.
Όλα αλλάζουνε μορφή, και παντού, σε κάθε τόπο.
Και η ζωή ακολουθεί, δικά της μονοπάτια.
Πάει σε τόπους βολικούς, να χτίσει νέα …παλάτια.
Και πάει εκεί, όπου θα μπορεί, ξανά να ορθοποδήσει,
να αρχίσει μια νέα ζωή, ξανά να ευτυχήσει.
Γι αυτό ο κάθε άνθρωπος, μία ευχή να κάνει.
Όταν φεύγει για «αλλού», κάπου καλά, ο Ύψιστος να τον βάνει!
Αθ. Παπατριανταφύλλου
