Μπάμπης Ράλλης
Το έργο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με μορφή ημερολογιακών σημειώσεων που διαπνέονται από έντονη ποιητική διάθεση. Δεν αποτελεί αυτοβιογραφία. Επέλεξα το πρώτο πρόσωπο θέλοντας να ενισχύσω τη βιωματική παρακολούθηση μιας εσωτερικής σύγκρουσης, ώστε να γίνει φανερό ότι, στη μάχη αυτή, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμβιβασμός.
Ο ήρωας του μυθιστορήματος, ένας μοναχικός μεσήλικας, υπάλληλος γραφείου, στην προσπάθειά του να καλύψει το κενό ολόκληρων δεκαετιών χαμένου χρόνου και να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, προσκολλημένος με εμμονή στα περασμένα, αφοσιώνεται στην καταγραφή ενός ανεκπλήρωτου έρωτα.
Τον παρακολουθούμε από τα εφηβικά του βήματα, αξεχώριστα με των φίλων του, να αναζητά αδέξια τον έρωτα και να απολαμβάνει τις χαρές της φιλίας, χωρίς έγνοιες για το μέλλον. Η αγάπη θα τον διαχωρίσει από το περιβάλλον του, θα αναστατώσει τη ζωή του αλλάζοντας ριζικά τα δεδομένα της και θα τον θέσει αντιμέτωπο με την αδύναμη φύση της θέλησής του.
Στη μάχη αυτή, δεν θα μπορούσε να υπάρξει συμβιβασμός.
Σταδιακά, μεταβαίνοντας από τον έναν κύκλο ελπίδας-απελπισίας στον άλλο, θα ωριμάσει οδυνηρά. Η τέχνη θα γίνει μια παρήγορη ερωμένη, που θα τον κρατήσει όρθιο και θα μετατρέψει τον αδιέξοδο δρόμο του σε ουτοπικό μονοπάτι ελευθερίας.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Έχει το φως κόκαλα; Και τι σημασία έχει ή δεν έχει αυτό στη ζωή μας; Τι συμβαίνει όταν η ζωή ενός άνδρα δένεται άρρηκτα με την εξιδανικευμένη μορφή μιας γυναίκας;
Επαναλαμβανόμενοι, αδιέξοδοι, κυλιόμενοι τοπικά και χρονικά κύκλοι οδηγούν τον ήρωα της ιστορίας στη λύτρωση, όχι με τη διαφυγή του από αυτούς –πράξη ανέφικτη–, αλλά με το αργό ξεδίπλωμα του φαντασιακού του κόσμου στο αναλλοίωτο, φαινομενικά μεταβλητό έδαφός τους και με την οριακή, πύρρεια νίκη της συνείδησης πάνω στην άλογη δύναμη του ενστίκτου. Σελίδες: 264
Εκδόσεις: «ΚΕΔΡΟΣ»
