
Πάει καιρός που σ’ έχω χάσει
κι έχω πέσει στο κενό
και τα χέρια μου απλώνω
να σ’ αγγίξω δεν μπορώ.
Έλα πάλι να με βρεις
σφίξε με στην αγκαλιά σου
και είναι σίγουρο θα δεις
το πιο όμορφο απ’ τα όνειρά σου.
Αφού το ξέρεις μια ζωή
μόνο εσένα αγαπάω
μη μ’ αφήνεις στο κενό
για να πέφτω να πονάω.
Έλα πάλι να με βρεις
σφίξε με στην αγκαλιά σου
και είναι σίγουρο θα δεις
το πιο όμορφο απ’ τα όνειρά σου.
Πάντα εκεί σε καρτερώ
να αντικρύσω τη μορφή σου
μέσ’ τα μάτια σου να μπω
να φιλήσω την ψυχή σου.
Έλα πάλι να με βρεις
σφίξε με στην αγκαλιά σου
και είναι σίγουρο θα δεις
το πιο όμορφο απ’ τα όνειρά σου.
Δημοσθένης Γκαμπράνης