Συγκινητική η προσφορά από τις εθελόντριες κυρίες που μαγειρεύουν και βοηθούν τους συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη

«Συσσίτιο Απόρων». Δύο λέξεις και όμως είναι αρκετές για να αφυπνίσουν και διαφωτίσουν τον πλέον αδαή και αδιάφορο.
Η δεσπόζουσα λευκή πινακίδα με τα σκούρα κόκκινα γράμματα, η οποία είναι αναρτημένη στην κεντρική είσοδο του κτιρίου, επιτρέπει και στον πιο βιαστικό διαβάτη που διασχίζει την οδό Αίνου στην Αλεξανδρούπολης, να αντιληφθεί τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται μέσα, αλλά και έξω από το κτίριο.
Το ενιαίο Συσσίτιο Απόρων της Ιεράς Μητροπόλεως λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2008, στο ισόγειο του ανακαινισμένου κτιρίου της οδού Αίνου 25.
Σήμερα το Συσσίτιο προσφέρει καθημερινά 350 περίπου μερίδες φαγητού, τις οποίες παρασκευάζουν εθελόντριες κυρίες από τις Ενορίες της πόλης.

Ο Υπεύθυνος του Συσσιτίου της Ι.Μ. Αλεξανδρούπολης, πατήρ-Ιωάννης Καζάκος, μίλησε σχετικά στο ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ: «Παρ’ όλο που είμαστε εδώ από το 2008, παρατηρούμε πως οι συμπολίτες μας, οι Αλεξανδρουπολίτες, δε μας γνωρίζουν. Βρισκόμαστε στο Βακαλίδειο Ίδρυμα, το οποίο δώρισαν στην Μητρόπολη Αλεξανδρούπολης, ο Χαράλαμπος και η Γεωργία Βακαλίδη. Η Μητρόπολη το αξιοποίησε κατ’ αυτόν τον τρόπο, δηλαδή το απλό σπίτι το έκανε ένα οίκημα για ανθρώπους τους οποίους σιτίζει και βοηθάει όσο μπορεί. Προσφέρει δηλαδή, το πιο σημαντικό αυτές τις ημέρες, που είναι ένα πιάτο φαΐ. Το οικονομικό κόστος για τα 350 άτομα που σιτίζονται από εμάς είναι πάρα πολύ μεγάλο. Όμως, παρ’ όλα αυτά, προσπαθούμε να βρούμε διάφορους τρόπους για ν’ ανταπεξέλθουμε. Οι 350 πολίτες είναι γραμμένοι στις ενορίες τους. Ακολούθως, οι ενορίες μάς δίνουν τα στοιχεία τους, κάνουμε τους ελέγχους και βλέπουμε αν το δικαιούνται. Αυτοί που παίρνουν φαγητό από εδώ, το παίρνουν εντελώς αφιλοκερδώς. Δε δίνουν ούτε 1 ευρώ. Το δικό μας οικονομικό σκέλος επιλύεται -πέρα από τον Έρανο της Αγάπης που γίνεται τα Χριστούγεννα- από τις Ενορίες οι οποίες συμβάλλουν και από τις δωρεές των ανθρώπων που έρχονται από εδώ (οι ίδιοι μας φέρνουν πράγματα). Υπάρχουν και επιχειρήσεις, οι οποίες μας βοηθούν στο έργο μας».
Λοΐζος Ζαγόρης