Καθημερνά στη γλώσσα μας, καινούργιοι όροι μπαίνουν,
όροι «ειδικοί», που δήθεν, γλώσσα και νου … πλαταίνουν.
Πληθαίνουν με ό,τι απίθανο, κάποιος που ‘χει σκεφτεί,
και προσπαθεί με χίλιους δυο, τρόπους, αυτό να επιβληθεί.
Πρόσφατα λόγος γίνεται, για τη Woke Ατζέντα,
και απασχολεί πολιτικούς, που νόμιζαν έχουν «ρέντα».
Κι αφού οι θεωρίες της, νομίζουνε, τους εξυπηρετούν,
ολοπρόθυμα, μετά κλάδων και βαίων, ναι την επικροτούν.
Ψηφίζουν νόμους σχετικούς, προσμένοντας ψηφαλάκια,
και το διαλαλούν χαρωπά, σε δρόμους και σοκάκια.
Αλλά, όταν πλέον αποδειχτεί, ότι τέτοιες ατζέντες,
δημιουργούν προβλήματα, ε τότε, αλλάζουν οι κουβέντες.
Και μάλλον απορρίπτονται, παν για εξοβελισμό,
Γιατί, τώρα λεν, πρεσβεύουν το αφύσικο, και φέρουν μαρασμό.
Μα, η Woke Ατζέντα αφορά, επαγρύπνηση αυξημένη.
σε προκαταλήψεις και στερεότυπα, που έχουν κάποιοι … καημένοι!
Κάποιοι, που έχουν στη ζωή, μια αφύσικη ιδιαιτερότητα,
και που ποθούν αυτή να επικρατεί, σε όλους, στην ολότητα.
Είναι αυτοί, που αγωνιωδώς ζητούν, το μη φυσικό,
να αναγνωριστεί, απ’ όλους ισότιμο, με το κανονικό.
Και αναφέρει η ατζέντα αυτή, για ίσα δικαιώματα,
ακόμα και σε έκδηλα, ολοφάνερα εκτρώματα.
Σε άλλες απαράδεκτες, αφύσικες προτιμήσεις,
σε ενέργειες, που κάποιοι κάνουνε, ενάντια της φύσης.
Είναι δε, άγος αξεπέραστο, η τυραννία των μειονοτήτων,
να συμβαίνει καθημερνά, σε βάρος των ομαλών κοινοτήτων.
Και μειονότητες εδώ νοούνται, όχι οι φυλετικές ή εθνικές.
αλλά, όλων των ανωμάλων, και οι μη φυσιολογικές.
Ε, είναι καιρός η λογική, ξανά να πρυτανεύσει,
και κάθε τι παράλογο, επιτέλους, για αλλού να ταξιδέψει!
Εκεί, όπου είναι ανεκτό, σε όποια διαβόλου χώρα,
ας πάει να εγκατασταθεί, είναι του χρόνου η ώρα.
Αθ. Παπατριανταφύλλου
