Η ιστορία απέδειξε πως, για πάρα πολλά χρόνια,
όσοι την εξουσία νέμονται, φέρνουν καινά δαιμόνια.
Νομίζουν ότι, μόνον αυτοί, γνωρίζουνε τα πάντα,
και επιχειρούν να θέσουνε, όλες και όλους στην μπάντα.
Και αν η εξουσία τους, όντως είναι μεγάλη,
θέλουν να την αυξήσουνε, και σαν αυτήν, να μην υπάρξει άλλη.
Θέλουν να γίνουν βασιλείς, αυτοκράτορες, πλανητάρχες,
κι άλλοι σουλτάνοι, καίσαρες, έστω και ολιγάρχες.
Και επιχειρούν να φέρουνε, τα πάντα στα νερά τους,
να γίνουν πραγματοποιήσιμα, όπως στα όνειρά τους.
Τα μέσα που χρησιμοποιούν; Γι αυτούς όλα θεμιτά.
Βία, θάνατοι και κλεψιές, όλα είναι μπορετά!
Αρκεί εκείνοι να βρεθούν σε κάποιο ψηλό σκαλί!
Και οι πάντες, να τους υπηρετούν, με ευλάβεια πολλή.
Η μεγαλομανία τους αυτή, δεν έχει τελειωμό.
Δεν ορρωδούν προ ουδενός κακού ή σκοτωμό.
Κι αδιαφορούν, αν και γνωρίζοντας, ότι στο παρελθόν,
όσοι το επιχειρήσανε, κερδίσανε μεν, μα όχι επί μακρόν.
Εν τούτοις και πάντα επιχειρούν, τον αθέμιτο σκοπό τους.
Αλλά, ας το σκεφτούν καλά. Αυτό θα ‘ναι για κακό τους.
Υπάρχουν και στις μέρες μας πολλοί ονειροβατώντας
που επιχειρούνε, άλλοτε ορθά, κι άλλοτε … ακροβατώντας.
Αλλά, η μοίρα η αδυσώπητη, θα φέρει το ίδιο τέλος,
σε όλους τους εξουσιομανείς, μα χωρίς το ίδιο μέλος*.
*μέλος= μελωδία
ΑΘ. Παπατριανταφύλλου
