- Του Θεοφάνη Μαλκίδη
Ήταν το άρθρο μου στις αρχές Φεβρουαρίου του 2025, για τις τουρκικές μπίζνες, το οποίο ξεκίνησε μία πολύ ενδιαφέρουσα δημόσια συζήτηση για την οικονομική πολιτική της Τουρκίας στη Θράκη. Ακολούθησε, για το ίδιο θέμα, η τοποθέτηση του Δημάρχου της Αλεξανδρούπολης, η ερώτηση έντεκα βουλευτών της κυβέρνησης και σχετικά κείμενα και εκπομπές στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Παρότι σε εμάς, στη Θράκη, το ζήτημα είναι γνωστό εδώ και χρόνια, χρειάστηκαν (για ακόμη μία φορά) συγκεκριμένες δημόσιες παρεμβάσεις για να αναδειχθεί ο οικονομικός εθνικισμός της Τουρκίας στη Θράκη και η στάση της Ελλάδας. Ποτέ δεν είναι αργά, αλλά στην πολιτική ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος…
Το θέμα βεβαίως δεν αφορά τη συγκυρία, το εφήμερο, το πρόσκαιρο, το τώρα. Ήδη μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 και την εκκόλαψη της αποκαλούμενης «ελληνοτουρκικής φιλίας», η οποία κατέληξε στο σύμφωνο ειρήνης του 1930 και στην πρόταση για Νόμπελ ειρήνης στον Κεμάλ (!), η Θράκη ήταν κεντρική παράμετρος της τουρκικής πολιτικής και στον οικονομικό τομέα.
Στο χώρο αυτό, μεταξύ των άλλων, κρινόταν και συνεχίζει να κρίνεται η ολοκληρωτική μεταφορά της τουρκικής πολιτικής στην Ελλάδα και η επικράτηση του εθνικιστικού μορφώματος από τη γειτονική χώρα στην εξαιρετικής σημασίας περιοχή της πατρίδας μας, με δεδομένη την ολιγωρία, τη σιωπή και την αδιαφορία του ελλαδικού πολιτικού και γραφειοκρατικού συστήματος.
Η τότε εικόνα αποτυπώθηκε στο κείμενο του δικηγόρου Μ. Πολιουδάκη, ο οποίος το 1927, έκλεινε το άρθρο του με την (όχι και τόσο ρητορική) ερώτηση εάν «είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελές τω Κεμάλ;».
Η διαπίστωση αυτή του 1927 επιβεβαιώθηκε αρκετές φορές από τότε, συμπεριλαμβανομένου και του οικονομικού τομέα: η κατά καιρούς ανάδειξη του εθνικού όρκου του Κεμάλ «για την αναγκαιότητα – βεβαιότητα προσάρτησης της Θράκης», η εισαγωγή της τουρκικής ταυτότητας και γλώσσας στις μη τουρκόγλωσσες μειονότητες (Πομάκοι), η επιβολή της τουρκικής γλώσσας στην μειονοτική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα στη συνθήκη της Λωζάννης, η ανάδειξη βουλευτών, περιφερειαρχών, δημάρχων, δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, κλπ., με ευθεία σχέση με το τουρκικό εθνικιστικό αφήγημα. Επίσης, η πέρα από κάθε διπλωματικά όρια λειτουργία του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής που έγινε ο φορέας υλοποίησης του τουρκισμού, η παραχώρηση του fake σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη στην Τουρκία, εκεί όπου γράφτηκε η προβοκάτσια με τη δήθεν βόμβα και στη συνέχεια η εξέλιξη με τα «Σεπτεμβριανά» το 1955 στην Κωνσταντινούπολη και μεταξύ των πολλών άλλων, η εσχάτως ανακαλυφθείσα οικονομική εθνικιστική πολιτική.
Με λίγα λόγια, η διαπίστωση η οποία μπορεί να διαβάζεται και ως υπερβολική ότι «είμεθα κράτος ελεύθερον ή υποτελές τω Κεμάλ;», είναι η σύνοψη της κατάστασης που επικρατεί στη Θράκη από πλευράς τουρκικού οικονομικού εθνικισμού;
Τι σημαίνουν οι αγορές επιχειρήσεων, ξενοδοχείων, οικιών, οικοπέδων, εγκαταλειμμένων και μη εργοστασίων, golden visa, σε μία περιοχή, όπως η Θράκη, στην οποία μαζί με τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, έχει καταργηθεί το ειδικό καθεστώς για τις αγοραπωλησίες από αλλοδαπούς;
Το μέγεθος της αγοράς της Θράκης «καλύπτει» τις πολλές και μεγάλες τουρκικές επενδύσεις;
Tα χρήματα τα οποία επενδύονται σε τομείς της οικονομίας, όπου λειτουργούσαν για χρόνια ελληνικές τοπικών συμφερόντων μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες διέκοψαν τη λειτουργία τους, αποτελούν «σοφή επιχειρηματική κίνηση»;
Από που προέρχεται η «ενθάρρυνση» στις τουρκικές εταιρείες και στους ιδιώτες να επενδύσουν στη Θράκη;
Μπορεί να λειτουργήσει μία τουρκική επιχείρηση στη Θράκη με ελληνικούς όρους, δηλαδή με αποδεδειγμένο μεγαλύτερο κόστος σε σχέση με την Τουρκία;
Υπάρχει έλεγχος για την προέλευση των «τουρκικών» χρημάτων που έχουν ή επίκειται να επενδυθούν στη Θράκη;
Τι εξυπηρετεί η παρουσία τουρκικών κρατικών πιστωτικών ιδρυμάτων στη Θράκη ή τι δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους επενδυτές από την Τουρκία μία ελληνική τράπεζα ή μία τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα και δεν είναι τουρκική;
Ποιο είναι, τελικώς, το πραγματικό κίνητρο των τουρκικών εταιρειών και ιδιωτών να επενδύσουν στη Θράκη;
Και μία παραδοχή μέχρι την επόμενη: Η τουρκική οικονομική εθνικιστική πολιτική στη Θράκη, εντάσσεται στην απροκάλυπτη δραστηριότητα της Άγκυρας, όπως εκφράζεται από το «ζωτικό χώρο», τη «Γαλάζια Πατρίδα», το «Στρατηγικό Βάθος» και τα «Σύνορα της Καρδιάς μας».
Αλλά για τον τουρκικό οικονομικό εθνικισμό θα επανέλθουμε, όπως και για τις άλλες σχετικές πολιτικές και παρεμβάσεις της Τουρκίας στη Θράκη…
