Ένα θαύμα του 1931, στην Δράμα – Η ανεύρεση της εικόνας των Τριών Ιεραρχών
Τα θαύματα, στην ελληνική κοινωνία, αποτελούσαν ένα γεγονός, τόσο στην περίοδο της πολυαιώνιας σκλαβιάς του, αλλά και μετά από αυτήν, που δυστυχώς, πολλά από αυτά τα “θαύματα”, ήταν θαύματα αγυρτών και απατεωνίσκων προς ίδιον όφελος.
Στην ορθόδοξη πίστη και παράδοση, πάντοτε υπήρχε ο χώρος του μυστηρίου και του δυσεξήγητου θαύματος, που ήταν εκτός λογικής του κόσμου.
Επί αιώνες το μεταφυσικό, προκαλούσε εντυπωσιασμό, αλλά και εύκολο φόβο και τρόμο, για τον συμβολισμό ενός γεγονότος, με τις τυχόν παρενέργειες και επιπτώσεις του.
Το όποιο “θαύμα”, παρέσυρε και παρασύρει τους πιστούς, με τις τυχόν υπερβολές τους και δίπλα τους πάντα ανθούν οι επιτήδειοι με “κερδοφόρα” παρουσία.
Οι αγνοί πιστοί, με καθαρό συνειδός, αποδέχονται την όποια εκδήλωση ενός θαύματος, ενώ συγχρόνως άλλοι, κερδοσκοπούν σε φήμη και… εύκολο πλουτισμό.
Αναμφίβολο και αποδεδειγμένα, ότι η πίστη σε κάποιο θαύμα, δίνει ελπίδα κυρίως σε ασθενείς και έτσι πολλές φορές εμφανίζεται το θαύμα.
Το θαύμα, η υπερφυσική επίδραση στα γήινα, ήταν και είναι μία πραγματικότητα στην σκέψη και στην ζωή των πιστών.
Πάνω σ’ αυτό, θεολόγησαν, φιλοσόφησαν και πρακτικολόγησαν, θεολόγοι, φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι και ιατροί, από την οπτική της επιστήμης του ο καθένας, αλλά και από την βιωμένη εμπειρία.
Η θεολογία δέχεται το θαύμα, όχι ως ηθικολογική διδασκαλία, αλλά ως έμπρακτη παρουσία του Θεού, όμως δίπλα σ’ αυτούς οι, φιλοσοφούντες θεολόγοι και οι θεολογούντες φιλόσοφοι, προσπαθούν να αποδείξουν αν το γεγονός που εμφανίζεται ως θαύμα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο, χωρίς την φυσική επενέργεια, ή αυτό οφείλεται στο υπερφυσικό και συνεπώς θεϊκό.
Αν στο θαύμα αποδοθεί φυσική ενέργεια, δεν αποτελεί θεϊκή επίνευση, αλλά φυσική (και πολλές φορές… ανθρώπινη).
Εδώ δεν θα σας αναλύσω την γενική προβληματική του θαύματος ως εντελώς ανίδεος (και συνεπώς επικίνδυνος για εννοιολογική εκτροπή), αλλά θα σας μεταφέρω στην απλή θεώρηση κάποιων γεγονότων ,κατ’ άλλους υπερφυσικών, κατ’ άλλους φυσικών και δι’ ανθρωπίνων χεριών, που πάντοτε εκμεταλλεύονται την όποια πνευματικότητα ενός απρόβλεπτου γεγονότος, που το εντάσσουν στο θαύμα.
Στην περίπτωση αυτή, έχουμε την εκμετάλλευση της όποιας αφέλειας, από αγύρτες, με σκοπό τον πλουτισμό σε υλικά αγαθά, αλλά και σε “πνευματικά”, με όποια ιδιότητα και αν παρουσιάζονται…
Το καλοκαίρι του 1931, στην περιοχή της Δράμας, παρουσιάστηκε ένα τέτοιο θαύμα με την ανεύρεση μιας αρχαίας εικόνας που ξεσήκωσε όλη την περιοχή.
***
ΑΝΑΚΑΛΥΦΤΗΚΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΛΙΚΟΒΑ (ΜΙΚΡΟΠΟΛΗ) ΔΡΑΜΑΣ.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Δράμα, ο καταγόμενος από την Νίγδη Καππαδοκίας ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γρηγόριος, 18 χρόνων εργάτης, την ώρα που έτρωγε με άλλους εργάτες στο χωράφι που εργαζόταν στην Καρλίκοβα-Μικρόπολη, οραματίστηκε τον Άγιο Γρηγόριο, που τον διέταξε να σκάψει εκεί που καθόταν, να βρεί την εικόνα του και να κτίσει εκκλησία στο όνομα του.
Ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ τρομοκρατήθηκε και λιποθύμησε για 12 ώρες και στη συνέχεια πάλι στο σπίτι του.
Για το λόγο αυτό, αναγκάστηκε να πάει πάλι στο σημείο και με την παρουσία των αρχών της Καρλίκοβας, μόλις έσκαψε σε βάθος μισό μέτρο, εμφανίστηκε μαρμάρινη πλάκα και κάτω της βρέθηκε μία εικόνα των Τριών Ιεραρχών, που κατά τους ειδικούς είναι από το 700 μ.Χ..
Εκεί όλοι καταλήφθηκαν από θρησκευτικό δέος και αμέσως έκαναν πρόχειρη καλύβα, όπου τοποθέτησαν την εικόνα, που έγινε παλλαϊκό προσκύνημα.
Όλα τα γύρω χωριά έτρεξαν να προσκυνήσουν.
**
Στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» της 27 Ιουλίου 1931, ο ανταποκριτής της καταγράφει.
“Δεν ξέρω αν και σήμερα ο πολιτισμός και η επιστημονική εξακρίβωση όλων των εκδηλώσεων της ζωής, έχει φθάσει σε ζηλευτό επίπεδο προόδου, επιτρέπεται να πιστεύει κανείς σε θαύματα.
Δεν ξέρω ακόμη, αν πιστεύει κανείς σε οράματα εικόνων Αγίων, δεν διατρέχει τον κίνδυνο να παρεξηγηθεί και να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος οπισθοδρομικός και θρησκόληπτος.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΑ ΣΗΜΕΡΑ.
Εκείνο όμως που έγινε εδώ, καταρρίπτει όλες τις νεότερες υλιστικές θεωρίες και εδραιώνει την πίστη προς την θρησκεία.
Δεν πρόκειται άλλωστε περί μυστηρίων, αλλά περί πολύ απλών πραγμάτων, ώστε να μη υπάρχει ούτε η ελάχιστη αμφιβολία.
Πρόκειται για την ανεύρεση μίας εικόνας, από τον εργάτη ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, κάτω από τις ακόλουθες απίστευτες συνθήκες.
*. Ο 18 χρονών εργάτης, πριν από ένα μήνα ήρθε στην Δράμα και εργάστηκε στον συμπατριώτη του ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ Δημήτριο.
Μια ημέρα, εκεί που δούλευε σε ένα χωράφι, έπεσε κάτω από καταληψία και συνήλθε μετά από 12 ώρες. Όταν συνήλθε, είπε στον ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ και στους άλλους εργάτες, ότι είδε κάποιον πανύψηλο γέροντα με βιβλική μορφή, που του είπε ότι είναι ο Άγιος Γρηγόριος και του υπέδειξε ένα μέρος, όπου ήταν θαμμένη η εικόνα των Τριών Ιεραρχών.
Από το γεγονός αυτό φοβήθηκε και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Δράμα και να διηγηθεί αυτό κλαίγοντας στην οικογένειά του.
Πέρασαν αρκετές μέρες από τότε και μία νύχτα, ενώ κοιμόταν εμφανίστηκε στο όνειρό του ο Άγιος Γρηγόριος, που τον διέταξε να πάει στην Καρλίκοβα, να σκάψει και να βγάλει την εικόνα.
Το πρωί το είπε στους γονείς του, που τον συμβούλευσαν να πάει στην Καρλίκοβα και να σκάψει στο μέρος που του υπέδειξε ο Άγιος.
Την ίδια μέρα πήγε στην Καρλίκοβα και γνωστοποίησε την απόφασή του στο κοινοτικό συμβούλιο και την εκκλησιαστική επιτροπή.
Από την ημέρα εκείνη οι κάτοικοι άρχισαν να τον παρακολουθούν συστηματικά, γιατί καίτοι ήταν θρησκόληπτοι, εν τούτοις έδειξαν μεγάλη δυσπιστία στα όσα έλεγε ο ΧΑΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ.
Το κοινοτικό συμβούλιο, αποφάσισε να τον βοηθήσει στο σκάψιμο, αλλά αυτός αρνήθηκε και άρχισε να σκάβει μόνος του.
Το Σάββατο 25 Ιουλίου 1931, έφθασε σε βάθος 4μ. και παρακάλεσε την εκκλησιαστική επιτροπή να πάνε την Κυριακή όλοι στον τόπο που βρίσκεται η εικόνα, για να πιστέψουν στο θαύμα.
Την Κυριακή 26 Ιουλίου, όλοι οι κάτοικοι του χωριού συν γυναιξί και τέκνοις, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία, απ’ όπου με τους ιερείς και τα εξαπτέρυγα, πήγαν στον τόπο, όπου βρισκόταν η εικόνα.
Εκεί, τελέστηκε αγιασμός και μετά ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, μπροστά στα μάτια όλων άρχισε να σκάβει.
Μετά από μία ώρα η σκαπάνη κτύπησε σε μιά πλάκα, που από κάτω ήταν η εικόνα.
Σήκωσε την πλάκα και έβγαλε την εικόνα και άρχισε να την φιλά κλαίγοντας.
Το τι έγινε εκεί δεν περιγράφεται!!
Όλοι καταλήφθηκαν από θρησκευτικό φόβο και οι άπιστοι πίστεψαν.
Το θαύμα πραγματοποιήθηκε και με το χτύπημα της καμπάνας, έγινε γνωστό σ’ ολόκληρο το χωριό.
Την εικόνα παρέλαβε η εκκλησιαστική επιτροπή και τοποθετήθηκε σε πρόχειρο στέγασμα, όπου πήγαιναν και προσκυνούσαν.
Το γεγονός έγινε γνωστό σ’ ολόκληρο τον νομό Δράμας και προκάλεσε στους πιστούς συγκίνηση.
Η εικόνα είχε χρονολογία 1300 και ρώσικη γραφή, και βγήκε το συμπέρασμα ότι βρίσκεται εκεί, από την εποχή των τελευταίων επιδρομών των Σλάβων στην Μακεδονία.
Οι γεροντότεροι κάτοικοι βεβαίωσαν ότι εκεί που βρέθηκε η εικόνα, ήταν παλιό ρώσικο νεκροταφείο.
Ο καθηγητής Θεολογίας ΤΣΑΟΥΣΗΣ (σ.σ. μετέπειτα Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου), την επισκέφτηκε, την εξέτασε και δεν έδωσε μεγάλη σημασία, γιατί αυτή ήταν κορνιζαρισμένη και καλυμμένη με γυαλί, που αποδείκνυε ότι η εικόνα δεν ήταν παλιά.
Οι γιατροί από την Καρλίκοβα ΤΖΑΦΕΡΟΓΛΟΥ και ΤΣΙΡΩΝΗΣ, δεν έδωσαν καμμιά σημασία, γιατί πριν από την ανεύρεσή της, είχαν αποφανθεί ότι ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ήταν παράφρων.
Μετά την ανεύρεση της εικόνας ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, στράφηκε εναντίον των γιατρών.
Οι πιστοί πήγαινα στον τόπο του θαύματος, όπου ήδη διέμενε ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, στην πρόχειρη καλύβα, που έγινε ,για να πηγαίνουν να προσκυνήσουν την εικόνα και προσέφεραν διάφορα ποσά, που έφτασαν στις 20.000 δραχμές.
Αυτό είναι το σημείο που γεννά κάποιες υπόνοιες, γιατί και αυτοί οι ευσεβείς χριστιανοί δεν μπορούν να εξηγήσουν, ποια σχέση έχουν οι Άγιοι, τα θαύματα και οι θαυματοποιοί, με τα χρήματα που παίρνουν.
Δεν αποκλείεται όμως και αυτά να τα είπε ο Άγιος Γρηγόριος!!!
* Ως γνωστόν ο ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ συνελήφθη από την αστυνομία και παραπέφθηκε στον εισαγγελέα, γιατί διαπιστώθηκε ότι ο ίδιος είχε κρύψει την εικόνα και σχεδίασε την δημιουργία του θαύματος ** ΑΛ. ΣΤΟΛΙΓΚΑΣ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Το παρόν είναι μία δημοσιογραφική αποτύπωση στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», τις 23 και 27 Ιουλίου 1931 από τον Δραμινό δημοσιογράφο ΣΤΟΛΙΓΚΑ.
Ο ΤΣΑΟΥΣΗΣ Αγαθάγγελος γεν. στην Χόψα Αργυρούπολης Πόντου το 1890, και πέθανε στο 1965.
Υπήρξε στην αρχή μοναχός το 1906, αποφοίτησε το 1919 από την Θεολογική Σχολή Χάλκης και χειροτονήθηκε ιερέας και μετά την μικρασιατική καταστροφή το 1922, εγκαταστάθηκε στην Δράμα, όπου ως κληρικός θεολόγος δίδαξε σε σχολεία της Δράμας το 1945 ήταν γυμνασιάρχης και το 1951 εξελέγη Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου και απεβίωσε το 1965
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
