ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας
Πατέρες, Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ὅ,τι ὡραιότερο ἔχει νὰ πεῖ ἡ Ἐκκλησία στὸν κόσμο μας, ὅ,τι χρησιμότερο ἔχει νὰ προτείνει ἡ Ὀρθοδοξία στὴν ἐποχή μας καὶ ὅ,τι πιὸ στέρεο ἔχει νὰ δώσει ἡ Παράδοσή μας σὲ ὅλους, εἶναι ἡ ἀκράδαντη βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός Ἀνέστη!
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονὸς ποὺ συνέβη πρὶν δυό χιλιάδες χρόνια, διαπιστώθηκε στὴν ἐποχή του καὶ διατηρήθηκε ἀναλλοίωτο μέχρι τὶς ἡμέρες μας, ἐπειδὴ εἶναι ἡ πρόταση τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει ὁ κόσμος!
Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐμπιστευθοῦμε τὸ Θεὸ καὶ ἀποδεχτοῦμε τὴν Ἀνάσταση, μόνο τότε ἀρχίζουμε νὰ ζοῦμε. Ἐπειδή, τότε ἀποκτᾶ ἡ ζωή μας ὀμορφιά. Τότε λυτρώνεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ φόβους. Τότε ὁ κάθε ἄνθρωπος παίρνει τὶς πραγματικὲς διαστάσεις του, ποὺ εἶναι «οἱ αἰῶνες τῶν αἰώνων».
Ὅμως, στὸν δικό μας αἰῶνα, ἡ Ἑλλαδικὴ κοινωνία εἶναι ἄσχημη καὶ φοβᾶται. Ἔγινε σκληρὴ καὶ ἐπικίνδυνη, δὲν μᾶς ἀρέσει. Μᾶς τὸ καταλογίζουν ἠχηρὰ τὰ σημερινὰ ἑλληνόπουλα, τὰ ὁποῖα, μὲ πτυχία στὸ βιογραφικό τους, μὲ ἱκανότητες στὸ χέρι, μὲ ὄνειρα στὸ μυαλὸ καὶ ἐλπίδες στὴν καρδιά, ξενιτεύονται «ὅπου γῆς». Γιὰ νὰ ἐργαστοῦν ἐκεῖ, σὲ ἄλλες Χώρες﮲ νὰ προσφέρουν ἐκεῖ, σὲ ἄλλους ἀνθρώπους﮲ νὰ μεγαλουργήσουν ἐκεῖ, σὲ ἄλλες κοινωνίες. Τὰ παιδιά μας, βέβαια, θὰ ζήσουν ἐκεῖ τὴν πικρὴ ξενιτιά, ὅμως κι ἐμεῖς ποὺ τὰ διώξαμε, ὅσοι ἀπομείναμε πίσω στὴν Πατρίδα μας, θὰ βιώσουμε τὴν φριχτὴ παρακμή, ποὺ ἐμεῖς χτίσαμε μὲ τὰ χέρια μας καὶ θὰ ἀρχίσουμε νὰ τρῶμε τὶς σάρκες μας. Αὐτὴν τὴν κατάντια, πάντως, δὲν τὴν θέλει ὁ Θεὸς γιὰ ἐμᾶς. Δὲν μᾶς εὐεργέτησε σκανδαλωδῶς μέσα στὴν Ἱστορία γιὰ νὰ πετάξουμε τὸν πολύτιμο μαργαρίτη (Ματθ. 13, 45-46) στὶς λάσπες. Χρειάζεται νὰ κάνουμε κάτι, ὅλοι μας, γιὰ νὰ ἀνατραπεῖ αὐτὸ τὸ μίζερο κλῖμα. Εἴμαστε ἆραγε διατεθειμένοι νὰ διορθωθοῦμε; νὰ σηκωθοῦμε; Εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ ἀναστηθοῦμε; Νά! ἡ εὐκαιρία. Σήμερα﮲ μαζὶ μὲ τὸ Χριστό!
Οἱ Χριστιανοὶ νὰ σοβαρευτοῦμε καὶ νὰ κάνουμε συνεπέστερα τὰ ἔργα μὲ τὰ λόγια μας. Οἱ πολῖτες νὰ ὀργανώσουμε τὸ Κράτος μας καὶ τοὺς θεσμούς του μὲ ὑπευθυνότητα καὶ δικαιοσύνη. Οἱ οἰκογένειες νὰ περιχαρακωθοῦμε μὲ τὶς κόκκινες γραμμὲς τῆς μακραίωνης παραδόσεώς μας. Οἱ Ἕλληνες νὰ ἀξιοποιήσουμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ὅλοι μας νὰ τυλιχτοῦμε μὲ τὴν σημαῖα, μὲ τὴ γλῶσσα καὶ τὴν ἱστορία μας.
Τέλος πάντων, θὰ τὸ τολμήσουμε κάποτε;
Νὰ κρατήσουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ Τὸν ἀφήσουμε νὰ μᾶς ἀναστήσει. Νὰ μᾶς σηκώσει καὶ νὰ μᾶς ἀνεβάσει ψηλότερα, μέχρι τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Μᾶς χρειάζεται, ὅμως, ἑνότητα. Νὰ σεβόμαστε τὴν ἀξία κάθε συνανθρώπου μας. Νὰ τιμᾶμε τὴν ἀξιοπρέπειά του καὶ νὰ προσλαμβάνουμε μὲ ἀγάπη τὴν κάθε διαφορετικότητά του. Ἔτσι θὰ ἀναβαθμιστεῖ καὶ ἡ ποιότητα τῆς δικῆς μας ζωῆς, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ξένοι ἔρχονται στὸν τόπο μας καὶ κατακλύζουν τὴν κληρονομιά μας, θὰ προσκρούουν ἐπάνω στὴν ἑλληνική μας παιδεία καὶ στὴν χριστιανική μας βιοτή. Αὐτὰ τὰ δυό, ἡ ἑλληνικὴ παιδεία καὶ ἡ χριστιανικὴ βιοτή, εἶναι τὸ ἦθος καὶ τὸ ἔθος τοῦ Ὀρθοδόξου τρόπου ζωῆς μας, τὸν ὁποῖο, οἱ ξένοι ποὺ ἔρχονται στὸν τόπο μας, πρέπει νὰ τὸν συναντοῦν ζωντανὸ καὶ δυναμικὸ μπροστά τους. Θὰ τοὺς καλωσορίζουμε, ἐπειδὴ τοὺς ἔχουμε ἀνάγκη, ἀλλὰ τὶς ἀποσκευές τους, γεμάτες μὲ τὴν ἐθνικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἰδιοπροσωπεία τους, νὰ τὶς τοποθετοῦν μέσα στὸ ἀρραγὲς οἰκοδόμημα τῆς πατρογονικῆς ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς ἀρχοντικῆς ἑλληνικῆς Παραδόσεώς μας.
Ἀγαπητοί μου,
Ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς μᾶς λέει: «…ἂν φυλάξετε τὸν λόγο μου, θὰ σᾶς προφυλάξω κι ἐγὼ τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας, ποὺ ἔρχεται γιὰ νὰ σᾶς δοκιμάσει… κρατεῖστε ὅ,τι ἔχετε» λέει ὁ Χριστός, «γιὰ νὰ μὴν πάρει κανεὶς τὴν δόξα σας» (Ἀποκ. 3, 10-11).
Πατέρες, Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου﮲
Χριστὸς Ἀνέστη!
Εὐχέτης γιὰ ὅλους
Ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
