
Διάβασα κάπου έκπληκτος, τα έθνη όταν γερνάνε,
έχουν κακές συμπεριφορές και μάλλον,
κατά διαόλου πάνε!
Χάνουν την ικανότητα, να αγαπάνε αληθινά,
την οικογένεια, αποστρέφονται,
και όλους τους γάμους της … Κανά.
Οι άνδρες, δεν θέλουνε να παντρευτούν, γιατί ‘ναι ενοχλητικό,
να ‘χουνε και την ευθύνη, αλλά για ποιον;
Για το άλλο τους μισό!
Κι οι γυναίκες, επίσης φοβούνται, τις οδύνες της μητρότητας,
και ψάχνουν, να ‘βρουν άλλους τρόπους,
απόκτησης παιδιών, … ποιότητας.
Το ένστικτο της αναπαραγωγής, για κάποιους διαστρέφεται,
κι όλοι μαζί δεν εννοούν, ότι γι αυτό,
ο κόσμος καταστρέφεται.
Έχει εμπορευματοποιηθεί κι η ένωση, πολλών απλών ανθρώπων.
Και τούτο όχι σποραδικά, σε λίγους,
αλλά, και σε άλλους πολλών τόπων.
Πού πάν τα έθνη κι οι λαοί, κανείς το συλλογίζεται;
Ή μήπως ο Άνθρωπος απλά, με όλα
παίζει και χαριεντίζεται;
Κι όμως, τα τύμπανα χτυπούν. Κακά είναι τα σημάδια.
Στο τέλος δε, όλοι θα πουν,
πως η ζωή είναι … άδεια!
Αθ. Παπατριανταφύλλου