Τα «πάντα ρει» μας έχει πει ένας σοφός μεγάλος.
Ο Ηράκλειτος, που σαν κι αυτόν, δεν υπήρξε κανένας άλλος.
Αλλά άλλοι λεν, όλα πρόσκαιρα, παροδικά κι εφήμερα,
είναι τα πάντα, ευτυχώς, κι όχι μόνο για σήμερα.
Προσωρινή είναι η χαρά, αφού δεν διαρκεί για πάντα,
Έρχεται και παρέρχεται, σ’ όλους και στην …Ινφάντα!
Αλλά και η λύπη διαρκεί, σ’ όλους κάποιον καιρό.
Το πόσο; Το γιατί; Και πώς, να ειπώ δεν το μπορώ.
Όμως, τα πάντα δυστυχώς έχουν αυτήν την «τύχη»,
και δεν μετριέται εύκολα, ούτε καν με τον πήχη.
Ο άνθρωπος κι όλα τα ζωντανά, έχουν αρχή και τέλος.
Το ίδιο συμβαίνει και στ’ άψυχα, κι ας μην τα χτυπάει το …βέλος!
Μα η προσωρινότητα εμψύχων και αψύχων,
δεν είναι πάντοτε γνωστή, ούτε εξ απαλών ονύχων.
Το εφήμερο, το βραχύβιο και το περιοδικό,
είναι «Εκεινού» απόφαση, κι αυτό είναι γνωστό.
Το πόσο θα διαρκέσει κι η χαρά, η λύπη η ευτυχία,
τ’ αποφασίζει μόνον Αυτός, χωρίς καμιά μεσιτεία.
Γι αυτό και όλα αλλάζουνε, και άνθρωποι και η φύση,
και μέχρι σήμερα το γιατί, κανείς δεν έχει γνωρίσει.
Στον άνθρωπο συμβαίνουν πολλά, βλέπει πολλές αλλαγές
Ποτέ δεν είναι όμοιο, το σήμερα με το χτες.
Μα η προσωρινότητα είναι το θείο δώρο,
στους άπορους στους δυστυχείς, σαν βγαίνουν απ’ αυτό τον χώρο.
Αλλά και όλοι οι πρόσκαιρα, χαρούμενοι ευτυχισμένοι,
μετά από κάποια κακοτοπιά, βγαίνουν κι αυτοί θλιμμένοι.
Όλοι έχουνε μερίδιο, σε όλα στην ευτυχία.
μα και στην τύχη την κακή, και αυτή τη δυστυχία.
Αλλά Ύψιστε, η προσωρινότητα, ας είναι πιο μεγάλη,
όταν είμαστε ευτυχείς, και χωρίς καμία … ζάλη.
Και όταν σαν όντα εφήμερα, μας τύχει αναποδιά,
με υπομονή ας αντέξουμε, κι ας πούμε, έξω καρδιά.
Αφού λοιπόν, όλα είναι πρόσκαιρα, δεν διαρκούν για πάντα,
και τα καλά και τα κακά, γι αυτό άνθρωπε νταγιάντα.
Γι αυτό επίσης οι άνθρωποι, το σύμπαν και ο ντουνιάς.
ας εύχονται όλα τα κακά, να φεύγουν μονομιάς.
Τα ευτυχή και πρόσκαιρα ας διαρκούν πολύ.
Να γίνεται η ζωή μας εύκολη και λίγο ως πολύ … καλή.
Α. Παπατριανταφύλλου
