Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών, ένας σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός, ο Κώστας Λιγούδης, αδερφός του λαογράφου και συνεργάτη του ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ, Πασχάλη Λιγούδη, ο οποίος έγραψε σχετικά:
* * *
Κώστα, Αγαπημένε μου αδερφέ, “έφυγες” σήμερα το ξημέρωμα, την τελευταία ημέρα του Απρίλη και μας γέμισες από απέραντη θλίψη με τον πρόωρο ταξίδι σου στην αιωνιότητα!! Έχασες τη μάχη με την επάρατο νόσο τη στιγμή που εμείς πιστέψαμε ότι το ξεπέρασες, δίνοντας ένα άνισο αγώνα εδώ και δεκαεπτά μήνες!! Τη στιγμή που κάναμε μαζί όνειρα και σχέδια για το νέο CD που θα βγάζαμε με τα δικά σου τραγούδια!! Με την αυθεντική θρακιώτικη φωνή σου το ξεχωριστό μουσικό ύφος και πηγαίο ταλέντο που είχες , ως παραδοσιακός οργανοπαίκτης , Αδερφέ μου!.
Έφυγες από κοντά μας , Αδερφέ μου και γέμισες από πόνο και θλίψη όλους εμάς τους δικούς σου ανθρώπους, την αγαπημένη σου γυναίκα, την κόρη σου, το γαμπρό και τα εγγόνια σου και όλους όσοι σε γνώρισαν.
Στο άγγελμα του θανάτου σου υπήρξε κατακλυσμός από συλλυπητήρια μηνύματα. Εκατοντάδες συλλυπητήρια μηνύματα από κάθε γωνιά της γης, από κάθε τόπο, και από κάθε ένα και κάθε μια ξεχωριστά που σε γνώρισαν ως παραδοσιακό οργανοπαίκτη και τραγουδιστή και σε αγάπησαν μέσα από τον ακέραιο χαρακτήρα σου και την καλή σου καρδιά.
Αιωνία σου η μνήμη αδερφέ μου Κώστα. Τώρα θα ψέλνεις και θα τραγουδάς μαζί με τους Αγγέλους κοντά στο Θεό!!
* * *
Πολυτάλαντος, με βαθιά αγάπη για τη Θράκη και την παράδοσή της, έπαιζε κλαρίνο, φλογέρα, αλλά πάνω απ’ όλα είχε μια αγγελική φωνή που άγγιζε καρδιές και ξυπνούσε μνήμες. Ο Κώστας Λιγούδης δεν ήταν απλώς μουσικός. Ήταν φορέας της θρακιώτικης ψυχής, ταπεινός, μερακλής, αυθεντικός.
Όσοι τον άκουσαν, όσοι τον γνώρισαν, μιλούν για έναν άνθρωπο που μετέδιδε τον καημό, τη λεβεντιά και τη συγκίνηση της παράδοσης όπως λίγοι.
Η φωνή του και οι μελωδίες του δεν θα σβήσουν. Θα συνεχίσουν να ηχούν σε κάθε πανηγύρι, σε κάθε γλέντι, σε κάθε ψυχή που αγαπά τη θρακιώτικη μουσική.
Δημήτριος Αραμπατζής
Θρακιώτικα Ακούσματα
* * *
Σήμερα η γη των Ασβεστάδων Έβρου σκέπασε έναν από τους ανθρώπους που τίμησαν τον τόπο τους, τον Κώστα Λιγούδης, που έφυγε 77 χρονών. Ήταν το ένα από τα έξι αδέρφια της οικογένειας Λιγούδη, μαζί με τον Πασχάλη και τις αδερφές τους Αποστολιά Ζαρκουλούδη, Δέσποινα Καϊμακούδη, Σουλτάνα Μπιντικούδη και Αθανασία Καραγιάννη. Μεγάλωσαν , έκαναν οικογένειες, τους έδενε όμως πάντα η κοινή αγάπη τους για την παράδοση του χωριού τους. Τα αδέρφια-με μπροστάρη τον Πασχάλη-δεν έμειναν στη διατήρηση της παράδοσης, αλλά, όταν κατάλαβαν την αξία της διατήρησής της, μέσα στην καθημερινότητά, στους Ασβεστάδες, και είδαν το ενδιαφέρον που υπήρχε, βοήθησαν στη διάδοσή της παντού. Ιδιαίτερα από τότε που έγινε μια καταγραφή από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στα μέσα της δεκαετίας του ’90, με τη συμμετοχή πολλών γνωστών χοροδιδασκάλων, ξεκίνησαν να έχουν μια εξωστρέφεια και να μεταφέρουν παντού όσα γνώριζαν. Έλαβαν μέρος σε μεγάλες εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κι έκαναν πολύ αξιόλογες καταγραφές. Ο Κώστας Λιγούδης έπαιζε κλαρίνο, φλογέρα και τραγουδούσε, κάποιες φορές κάνοντας και τα τρία μαζί με πολύ μεγάλη επιτυχία. Αγαπούσε την θρακιώτικη παράδοση, το τραγούδι, τον χορό και ήταν πρωταγωνιστής στα γλέντια των Ασβεστάδων. Είχε την αυθεντική θρακιώτικη φωνή, το ξεχωριστό μουσικό ύφος και το πηγαίο ταλέντο, ως παραδοσιακός οργανοπαίκτης.
Συναντηθήκαμε στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο του 1996 στην μεγάλη μουσικοχορευτική εκδήλωση: «Μουσικές των Ελλήνων», που επιμελήθηκε ο Λάμπρος Λιάβας. Γνωριστήκαμε καλύτερα το καλοκαίρι του 2000 στον Μεσότοπο στο αντάμωμα «Θράκης-Λέσβου-Κύπρου», όταν στο χωριό φιλοξενήσαμε για τέσσερις (4) μέρες τα χορευτικά συγκροτήματα: Ασβεστάδων Έβρου και Λαογραφικού Ομίλου Λεμεσού Κύπρου με παραστάσεις στον Μεσότοπο, Ερεσό και Άντισσα με την άριστη συνεργασία και βοήθεια του τότε Δήμου Ερεσού-Αντίσσης-Δήμαρχος Πολύδωρος Αμπατζής.(Η φωτο είναι από την πλατεία Μεσοτόπου του καλωσορίσματος. Στην παρέα διακρίνονται: Νίκος Φιλιππίδης-κλαρίνο, Βαγγέλης Σαραντίδης-βιολί, Γιάννης Δουδουνής-ακορντεόν, Δημήτρης Δουδουνής τουμπελέκι, Στρατής Ράλλης-τραγούδι. Θυμάμαι που το λεωφορείο τούς κατέβασε στα Πλακιά και με τους ήχους της γκάιντας κατεβήκαμε το πάνω χωριό και φτάσαμε στην πλατεία, όπου αρχίσαν τον ζωναράδικο. Ξαναβρεθήκαμε το 2001 στην Λεμεσό της Κύπρου και την επόμενη χρονιά, μας καλοδέχτηκαν στους Ασβεστάδες. Από τότε ανταμώσαμε ξανά τρεις (3) φορές στην Κύπρο με τελευταία το 2022 στις εκδηλώσεις του χωριού Κλήρου. Ήταν η στερνή φορά… Ας είναι αναπαυμένος. Θερμά συλλυπητήρια στον αδερφό του Πασχάλη, στις αδερφές του και σε όλους όσους τον γνώρισαν και τον αγάπησαν…
Φώτης Βασίλογλου
