Με θλίψη ξεφυλλίζοντας
την αιματόβρεκτη ιστορία της Πατρίδας,
βλέπω τον πολύπαθο λαό,
πως έφθασε στο μέγιστο
σημείο δόξας,
αλλά ισάριθμες φορές
το γκρέμισμά του απ’ την κορυφή,
ξαφνικά και τόσο τραγικά,
προς την καταστροφή.
Αυτός ο λαός ο ασυνήθιστα έξυπνος,
και απ’ το Θεό γενναίος πλασμένος,
μεγαλούργησε, δημιούργησε,
ένα χρυσό αιώνα,
μια Βυζαντινή Αυτοκρατορία,
έγραψε σελίδες
απαράμιλλης ανδρείας,
έγινε ολοκαύτωμα για την ελευθερία.
Σαν φοίνικας απ’ την
στάχτη του ξαναγεννήθηκε
για να μεγαλουργήσει.
Εκεί που βάδιζε
με πελώρια βήματα προόδου
εκεί που ο νους
των Ελλήνων αστραφτοκοπούσε
και η λογική εξερευνούσε
τότε ακριβώς τότε,
ό, τι με κόπους και μόχθους
είχε δημιουργήσει,
σε μια στιγμή τα έχει όλα
γκρεμίσει, ‘όλα εξαφανίσει.
Γιατί αυτή η κατάρα
να βαραίνει την φυλή μας,
γιατί να μην μπορούμε
να δώσουμε τα χέρια μονιασμένοι;
«Οι Έλληνες είναι απείθαρχοι
και αρχομανείς» μας το είπε
Ο Βύρων ο φιλέλληνας,
το αποδεικνύει η ιστορία,
είναι η «ΔΙΧΟΝΟΙΑ»
που έδιωξε Θεμιστοκλή,
καθαίρεσε τον Περικλή,
οδήγησε τον Κολοκοτρώνη στη φυλακή,
γκρέμισε τα τείχη
της Βυζαντινής Κων/πολης,
ποδοπάτησε την ιδέα
της Μεγάλης Ελλάδος,
με την Μικρασιατική καταστροφή,
αιματοκύλησε τον βασανισμένο
τόπο μας με τον εμφύλιο.
Οι τόσες συμφορές ας γίνουν
παραδείγματα προς αποφυγή
από τώρα και στο εξής.
Ας προσέξουμε κι απ’ το μυαλό μας
τη λέξη «ΔΙΧΟΝΟΙΑ» να διαγράψουμε
και στη θέση της, με ανεξίτηλο μελάνι,
τη λέξη «ΟΜΟΝΟΙΑ» να γράψουμε,
ενωμένοι κι απ’ τα χέρια πιασμένοι
να βροντοφωνάξουμε,
«Λαός μονιασμένος ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ».-
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
