Από την απελευθέρωση το 1920 στις σύγχρονες προκλήσεις
Η 14η Μαΐου δεν είναι απλώς μια εορταστική επέτειος για την Αλεξανδρούπολη. Είναι μια υπενθύμιση ότι η ελευθερία ήρθε εδώ με καθυστέρηση. Εκατό σχεδόν χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, η Θράκη – και μαζί της η Αλεξανδρούπολη – ενσωματώθηκε στον εθνικό κορμό.
Το 1920, ο ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στο λιμάνι της πόλης και, με τη συναίνεση των Συμμάχων, κατέγραψε την τελευταία πράξη ενός πολύπαθου τόπου που είχε αλλάξει πολλά χέρια, χωρίς να χάσει την ελληνική του ταυτότητα. Η καθυστέρηση αυτή δεν ήταν μόνο χρονική. Ήταν και αναπτυξιακή, οικονομική, πολιτισμική.
Η Θράκη δεν είχε τη δυνατότητα να ακολουθήσει τους ρυθμούς του υπόλοιπου ελεύθερου ελληνικού κράτους και συχνά αντιμετωπίστηκε ως «σύνορο» και όχι ως «κέντρο».
Η Αλεξανδρούπολη, μολονότι εξελίχθηκε σε διοικητικό και στρατηγικό σημείο, παρέμεινε για δεκαετίες μια πόλη σε αναμονή: αναμονή υποδομών, επενδύσεων, πολιτικής προσοχής. Σήμερα, παρά τα βήματα προόδου, οι προκλήσεις παραμένουν.
Η υπογεννητικότητα πλήττει ιδιαίτερα τον Έβρο, με τα σχολεία να συρρικνώνονται και τους νέους να αναζητούν ευκαιρίες αλλού. Ο γηρασμένος πληθυσμός και η διαρκής αποψίλωση της υπαίθρου αποδυναμώνουν τη δημογραφική και οικονομική ζωτικότητα της περιοχής.
Παράλληλα, ο νομός – λόγω της γεωγραφικής του θέσης – αντιμετωπίζει μοναδικές ευθύνες σε θέματα εθνικής ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής.
Αυτή η ιδιαιτερότητα δεν είναι μόνο πρόβλημα· είναι και κληρονομιά. Οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης και του Έβρου έχουν μάθει να ζουν με ελλείψεις, αλλά και με αξιοπρέπεια. Να υπερασπίζονται τον τόπο τους και να τον κρατούν ζωντανό, όχι μόνο για να τιμήσουν το παρελθόν, αλλά και για να αξιώσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Η 14η Μαΐου δεν είναι απλώς μια γιορτή. Είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε ότι η ελευθερία δεν δόθηκε εύκολα και δεν είναι αυτονόητη. Ότι οι περιοχές της πατρίδας μας δεν προχώρησαν όλες μαζί – και ότι κάποιες, όπως η Θράκη, ακόμα προσπαθούν να καλύψουν το χαμένο έδαφος.
Ας είναι λοιπόν η επέτειος αυτή όχι μόνο φόρος τιμής στους απελευθερωτές, αλλά και κάλεσμα για στοχασμό: Τι κάνουμε σήμερα ώστε η Αλεξανδρούπολη να μην είναι απλώς μια πόλη «στρατηγικής σημασίας», αλλά και μια πόλη με μέλλον, ανθρώπους, φωνές και ζωή;
Κυριακή Γιαλαμά
Εκπαιδευτικός
