Προκαλούν αρνητική εντύπωση τα πανύψηλα νεόδμητα κτίρια στο κέντρο της πόλης
- Γράφει η Μαρίνα Κωστοπούλου
Αν βρεθεί κάποιος στο κέντρο της Αλεξανδρούπολης, θα διαπιστώσει μετά λύπης ότι οι πολύ ψηλές πολυκατοικίες τείνουν να γίνουν πλέον ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Αυτό αποτελεί αναμφίβολα μια μεγάλη αλλαγή για την πόλη μας, καθώς λίγα χρόνια μόλις πριν, δε συνέβαινε.
Τί έχει αλλάξει μέσα σ’ αυτά τα χρόνια; Η απάντηση γνωστή και ίσως αυτονόητη για τους δημότες και τους γνώστες της κατάστασης. Εκτόξευση της τουριστικής κίνησης και την κατασκευής AIRBNB οικημάτων για την μέχρι πρότινος ήσυχη παραθαλάσσια πόλη της Β. Ελλάδας.
Πληθυσμιακή αύξηση της Αλεξανδρούπολης και επιπλέον το τέλος της καραντίνας και της οικονομικής κρίσης οδήγησαν στην έκρηξη στον τομέα των κατασκευών που είχε ατονήσει για περίπου μία 12ετία.
Η θέα ιδιαίτερα από το λιμάνι της πόλης είναι συχνά αποκαρδιωτική. Πολλά ψηλά κτήρια, 6ώροφα και συχνά 8ώροφα που ξεχωρίζουν, κρύβουν τον ουρανό, χαλάνε την αισθητική και γενικότερα δεν ταιριάζουν στο προφίλ της πόλης.
Άναρχη δόμηση και πλήρης απουσία αμφιθεατρικής και άρα αρμονικής δόμησης είναι αυτό που θα παρατηρήσει κάποιος.
Ωστόσο, όπως αναφέρει ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός, στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ», τα μέγιστα ύψη για κάθε περιοχή δεν έχουν αλλάξει, είναι σταθερά εδώ και χρόνια και μάλιστα καθορισμένα με ΦΕΚ.
Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος δόμησης. Η επιλογή των εργολάβων είναι να χτίζουν πιο στενά οικήματα, αλλά ταυτόχρονα πιο ψηλά. Έτσι ευελπιστούν να καλύψουν την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση στέγασης.
Η μόνη διαφορά που παρατηρείται έγκειται στο γεγονός ότι δεν είχε χρειαστεί μέχρι σήμερα να εξαντληθούν οι όροι δόμησης που είναι συγκεκριμένοι και αφορούν την κάλυψη και το μέγιστο ύψος, επομένως τα κτήρια δεν έφταναν στο μέγιστο ύψος τους, καθώς δεν υπήρχε το περιθώριο των τετραγωνικών μέτρων.
Η νομοθεσία ορίζει ότι στο κέντρο της Αλεξ/πολης (που περιλαμβάνει και το λιμάνι) ο συντελεστής δόμησης είναι 3 και το επιτρεπτό ύψος των κτηρίων είναι 27-30 μέτρα, άρα μιλάμε για 10ώροφα κτίσματα.
Όπως τόνισε ο κ. Παπαδόπουλος δεν υπάρχει περιορισμός όσο πιο κοντά στον αιγιαλό βρισκόμαστε, να χαμηλώνει το ύψος των κτηρίων. Ο λόγος είναι ότι το λιμάνι ανήκει στον πολεοδομικό χάρτη της πόλης και ισχύει ό,τι ισχύει και για τους κεντρικούς άξονες της Αλεξανδρούπολης.
Ο Δήμος από την άλλη μεριά ή το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος (ΤΕΕ) δεν έχει δικαίωμα αυθαίρετα να παρέμβει και να αλλάξει τους όρους δόμησης που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία. Ο νόμος είναι υπεράνω όλων.
Συμπερασματικά, όλα τα παραπάνω εξηγούν εν πολλοίς την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Ψηλά, συχνά κακόγουστα κτήρια που στερούνται αισθητικής, σε απόλυτη ομοιομορφία με το χαρακτηριστικό γκρίζο χρώμα ένεκα μόνωσης. Πρόκειται για την «επιδημία» της γκρίζας πολυκατοικίας και των γυάλινων στηθαίων στα μπαλκόνια, όπως χαρακτηριστικά έλεγε φίλος μηχανικός που δημιουργεί μια συγκεκριμένη αισθητική ταυτότητα στο αστικό τοπίο που ουδόλως σχέση έχει – τολμώ να πω – με την εικόνα της όμορφης και γραφικής παραθαλάσσιας πόλης που επιθυμούμε να προβάλουμε ως Δήμος.
