Στην Αλεξανδρούπολη – Κατεστραμμένο το ξύλινο δάπεδο – Εμφανής η έλλειψη πρασίνου
- Γράφει η Μαρίνα Κωστοπούλου
Αποκαρδιωτική είναι η εικόνα που παρουσιάζει ο χώρος της Δυτικής Χερσαίας Ζώνης μπροστά στο κτίριο Ναυτοπροσκόπων, στην παραλία της Αλεξανδρούπολης.
Παρά το γεγονός ότι η ανάπλαση του συγκεκριμένου χώρου είχε ολοκληρωθεί μόλις λίγα χρόνια πριν, ήδη η εικόνα του ξύλινου δαπέδου είναι απελπιστική με ολόκληρες πλάκες να έχουν ξηλωθεί. Από ποιον άραγε; Θα υπάρξει ποτέ επαρκής έλεγχος και γιατί όχι τιμωρία και επιβολή προστίμου στους δράστες; Και από πλευρά των πολιτών, πότε θα γίνει συνείδηση ότι η καταστροφή δημόσιου χώρου και δημοσίων αγαθών δεν αποτελεί μια πράξη αντίδρασης; Αντιθέτως, επιβαρύνει οικονομικά – και όχι μόνο (καθώς εγκυμονεί κινδύνους για πιθανά ατυχήματα) – όλους τους δημότες εφόσον οι ίδιοι μέσω των δημοτικών τελών θα κληθούμε να πληρώσουμε για την αποκατάσταση και επιδιόρθωση των ζημιών.
Από την άλλη, θα ήταν άδικο να μην επισημάνουμε ότι σε επιτόπια έρευνα που πραγματοποίησε η «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ» στον χώρο, παρατηρήσαμε κινήσεις αναβάθμισης του συγκεκριμένου σημείου.
Όπως μπορεί κανείς να δει στις φωτογραφίες, πρόκειται να μπουν φοίνικες σε όλο τον χώρο που μέχρι στιγμής ήταν γυμνός από δέντρα με την ύπαρξη μόνο θάμνων και λουλουδιών σε παρτέρια στην είσοδο.
Ωστόσο, η ένστασή μας έγκειται στην επιλογή του είδους δέντρων από τον Δήμο. Μιλώντας με πολλούς κατοίκους που απολάμβαναν την βόλτα τους στον χώρο, οι περισσότεροι διερωτούνταν «γιατί φοίνικες;».
Τα σχόλια που καταγράψαμε ήταν από θετικά – σε ορισμένες περιπτώσεις – έως ειρωνικά τύπου: «Φλόριντα γίναμε!», καθώς και εύλογη ανησυχία για την τιμή αυτών των δέντρων και την παντελή έλλειψη σκίασης που είναι και το βασικό ζητούμενο.
Εξάλλου, οι φοίνικες που είχαν ήδη τοποθετηθεί από την προηγούμενη Δημοτική αρχή δεν έχουν ευδοκιμήσει και αναπτυχθεί ιδιαιτέρως – οπότε αναρωτιόμαστε με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν και πάλι;
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι οι φωτιές του 2023 στην περιοχή μας, κατέδειξαν την ανάγκη για πράσινο – που αποτελεί πραγματικά ανάσα ζωής – σε όλους τους δημόσιους χώρους. Είναι κάτι που πλέον το χρειαζόμαστε και το διεκδικούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, μικροί και μεγάλοι.
