Της υποσχέθηκες πολλά.
Τα μισά εάν τηρούσες,
κοντά σου θα την κρατούσες.
Τώρα φεύγει, έχε γεια.
Γιατί το κάνει αυτό της λες
κι ας ξέρεις ότι εσύ φταις.
Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα
να μην κάνω τόσα σφάλματα,
να μην έχω πολλά τρεχάματα.
Τώρα το λες, αλλά είναι πια αργά
γιατί όλα τα άφησες να σκορπίσουν
και την ψυχή της να διαλύσουν.
Πόσο να αντέξει μια καρδιά να πονά
και παρ’ όλα αυτά να προσφέρει.
Αδειάζει κάποια στιγμή το πανέρι.
Να είστε μια ζωή μαζί
ήθελες και ήθελε, όταν ξεκινήσατε,
τα προβλήματα να αντιμετωπίσετε.
Μα κάπου στην πορεία κουραστήκατε
και πήρατε διαφορετικούς δρόμους
με το παράπονο στους ώμους.
Φταις, φταίει, αναρωτιέστε
που δεν ακολουθήσατε την ίδια γραμμή.
Τα χάλασε όλα μια απρόσμενη βροντή.
Τώρα μακριά ο ένας απ΄τον άλλο
κρατάτε μόνο τις καλές αναμνήσεις
και ξεκινάτε για καινούριες πτήσεις.
Μακάρι να είναι τυχερές
και να κρατήσουν ακμαίο το ηθικό
και όχι να μαράνουν το ριζικό.
Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
