Άνθρωποι που εργάστηκαν επί πολλά χρόνια
με συνθήκες διάφορες σαν κουρδισμένα πιόνια
και τώρα ήρθε η κατάλληλη εποχή
να δουν πια και τη δική τους την ψυχή.
Πρόσφεραν τις πράξεις τους και τις γνώσεις
χωρίς να προκαλούν εντυπώσεις
με δύναμη, διάθεση και θέληση
για να βοηθήσουν στου δημοσίου την άνθηση.
Και ύστερα απ’ τα χρόνια της προσφοράς
ήρθαν τα χρόνια της άνοιξης της καρδιάς
που θα ανθίσει σαν λουλουδάκι
έχοντας για τη ζωή μεράκι.
Θέλουν να ζήσουν όσα στερήθηκαν
και με τις υποχρεώσεις τους αρνήθηκαν
να δουν και λίγο τον εαυτό τους
και να κοιτάξουν και το καλό το δικό τους.
Γι΄αυτό σκέφτονται ότι τα ταξιδάκια
προσφέρουν μικρά, ευχάριστα καλοκαιράκια
στης ζωής τους την πορεία
ανοίγοντας μπροστά τους χαρωπή πλατεία.
Δεν χάνουν τις ευκαιρίες
γιατί καταλαβαίνουν ότι έχουν αξίες
οι μικρές ευχάριστες αποδράσεις
από της καθημερινότητας τις εντάσεις.
Βεβαίως είναι σε φάση
που μιλάνε για ασθένειες σε κάθε φράση
αλλά με τα φάρμακα και την παρέα
σηκώνουν ψηλά την αυλαία.
Κι έτσι συνεχίζουν να υπάρχουν
και τον εαυτό τους να άρχουν
σκέφτοντας τον περισσότερο
από όσο τον φρόντιζαν πρότερο.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ, έστω και τώρα
να καταλάβουν ότι όποτε έρχεται η ώρα
και δίνεται η κατάλληλη ευκαιρία
να την εκμεταλλεύονται στη στιγμή με αξία.
Η ψυχή ποτέ δεν γερνάει
και στο πρόσωπο λάμψη ανακλάει
αν κρατάς ψηλά το ηθικό σου
αρκεί να βρεις τον τρόπο τον δικό σου.
Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
