Το χρήμα λεν είναι ένα αγαθό, ως μέσο συναλλαγής,
των νοημόνων όντων, των ανθρώπων, παντού και όπου γης.
Μ’ αυτό, πουλιούνται και αγοράζονται, όλα τα αγαθά,
κι έτσι τα πάντα γίνονται, σε όλους προσιτά.
Όμως, το άφθονο το χρήμα, πολλούς τους «συγκινεί»,
και γι αυτό γίνονται μάχες, γιατί λεν, τα πάντα αυτό κινεί!
Αλλά, γιατί μια τροχοπέδη, δεν σταματά την απληστία,
αυτού του κόσμου τη μανία, που έχει, την φιλοχρηματία;
Λένε, στα χρόνια τα παλιά, και στην αρχαία Σπάρτη,
ένας νομοθέτης έβγαλε, αυτή τη συνήθεια σκάρτη.
Για να αποτρέψει σίγουρα, τη φιλοχρηματία,
έκοψε νομίσματα βαριά, για να χαθεί, και η κερδοσκοπία!
Σήμερα ως φαίνεται, πια έγινε σπορ, η κερδοσκοπία,
και τρόπος διαφυγής κερδών, από την εφορία…
Τα Golden Boys επιχειρούν και βρίσκουν άλλους τρόπους,
να γίνονται οι συναλλαγές, απ’ όλους τους ανθρώπους.
Θα πρέπει οι συναλλαγές, να γίνονται με κάρτες,
τραπεζικές, αλλιώτικα, όλες θα θεωρούνται απάτες!
Για να μπορεί ο ελεγκτής, της ΔΟΥ να ελέγξει,
αν οι συναλλαγές είναι νόμιμες, ή κάπου έχουν … μπλέξει!
Αλλά, η ενέργεια αυτή, μην έχει στόχο άλλο;
Πώς θα ελέγξει το κεφάλαιο, μη γίνει πιο μεγάλο;
Ή μήπως ακόμα θα μπορεί, με έναν νόμο δικό της,
να συγκεντρώνει τα ποσά, σε άνθρωπο γνωστό της;
Μα, πώς θα γίνει όλο αυτό, όταν οι ηλικιωμένοι,
οι ανήμποροι κι οι αμαθείς, θα είναι υποχρεωμένοι,
Να συναλλάσσονται με μια, κάρτα που δεν την ξέρουν;
Θα γίνουν όλοι δυστυχείς και αρκούντως θα υποφέρουν!
Α. Παπατριανταφύλλου
