
Είμαστε αλυσοδεμένοι
Πάνω σ’ ένα σάπιο καράβι
Η θάλασσα αγριεμένη
Και μπροστά μας κάβοι.
Ο ουρανός οργισμένος
Κι η βροχή ραγδαία
Ο άνεμος ψυχρός με μένος
Πνέει λόγια μοιραία.
Είμαστε αλυσοδεμένοι
Από λερωμένα χέρια ξένα
Η σημαία ξεσκισμένη
Και τα νέφη αραδιασμένα.
Ο ήλιος εξαφανισμένος
Και τ’ αστέρια πληγωμένα
Η σελήνη ματωμένη
Και τα όνειρα χαμένα.
Είμαστε αλυσοδεμένοι
Κι ο καιρός μόνιμα κακός
Η καρδιά μας βασανισμένη
Κι ένας αναστεναγμός.
Να σπάσουμε τις αλυσίδες
Να διωχτούν οι ξένες ακρίδες
Να τιμωρηθούν οι προδότες
Να φανούν οι ηλιαχτίδες.
Ισίδωρος Καρδερίνης