Σε έναν δήμο που διψά για ουσία, για λύσεις, για αναβάθμιση της καθημερινότητας, είναι τραγικά ειρωνικό να βλέπει κανείς τη δημοτική αρχή να καμαρώνει για έργα που ούτε το αυτονόητο δεν αγγίζουν.
Η δημοτική αρχή φανερά πιο δραστήρια στα social media απ’ ό,τι στο πεδίο της τοπικής πραγματικότητας, παρουσιάζει καθημερινά «παρεμβάσεις» που μοιάζουν περισσότερο με καλλωπισμούς παρά με ουσιαστικές παρεμβάσεις. Πλαστικές σόλες σε σπασμένες πλάκες, δυο κάδοι απορριμμάτων σε μια γωνία, ένα παγκάκι βαμμένο, μια τρύπα που έκλεισε με πίσσα. Και όλο αυτό το συνονθύλευμα βαφτίζεται «έργο».
Αναρωτιόμαστε: είναι αυτό το επίπεδο της πολιτικής φιλοδοξίας; Είναι αυτή η προσφορά προς τον πολίτη, σε μια πόλη που ασφυκτιά από την απουσία σχεδίου, υποδομών και όρασης;
Οι πολίτες δεν ζητούν φωτογραφίες με φρεάτια. Ζητούν δίκτυα ομβρίων που δεν πλημμυρίζουν. Δεν θέλουν post για μια νέα κούνια. Θέλουν ασφαλείς και πλήρεις παιδικές χαρές. Δεν διψούν για «επικοινωνία» αλλά για καθαριότητα, φωτισμό, δρόμους που δεν μοιάζουν με χωματόδρομους, πολιτισμό που δεν εξαντλείται σε πανηγύρια.
Η διοίκηση του Δήμου μοιάζει να έχει βολευτεί στον καθρέφτη του Facebook. Αντί να δει κατάματα την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Ένας δήμο με κατεστραμμένες υποδομές, εγκαταλελειμμένες συνοικίες και δημότες που νιώθουν απελπιστικά μόνοι.
Ο ρόλος του αιρετού δεν είναι να επιβεβαιώνει τον εαυτό του καθημερινά με φωτογραφίες. Είναι να συγκρούεται με τα προβλήματα, να τα διαγιγνώσκει και να τα επιλύει, ακόμα κι όταν αυτά δεν προσφέρονται για likes. Είναι να λειτουργεί με σχέδιο, να στοχεύει στο μακροπρόθεσμο όφελος, και όχι στη βραχυπρόθεσμη εντύπωση. Αν κάνει έργο θα φανεί και χωρίς να δημοσιευτεί στα social media.
Σε μια εποχή που οι πολίτες έχουν κουραστεί από το «φαίνεσθαι», το «είναι» πρέπει να επιστρέψει στο προσκήνιο. Και αυτό απαιτεί σοβαρότητα, δουλειά, και – πάνω απ’ όλα – ταπεινότητα. Όχι καριέρες βασισμένες σε stories, reels και δημοσιεύσεις χωρίς ουσία.
ΥΓ1: Τα έργα έχουν προϋπολογισμό. Έχουν και χρονοδιάγραμμα. Μια φορά, ας γίνει ένα έργο στην ώρα του και με το κόστος που ανακοινώθηκε. Μια φορά, ας σεβαστούμε τον πολίτη όχι μόνο στην κάλπη, αλλά και στην κατασκευή.
ΥΓ2: Δεν είναι λίγες οι φορές που δημοτικοί σύμβουλοι εμφανίζονται στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου μόνο την ώρα της ψηφοφορίας. Χωρίς να έχουν ακούσει ούτε λεπτό της συζήτησης, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι ψηφίζουν. Και αυτά που ψηφίζουν κοστίζουν εκατομμύρια. Αυτό δεν λέγεται εκπροσώπηση. Αυτό λέγεται απουσία με… παρουσία.
Δαυίδ Αϊβαζιάν
