Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση: Απόσχιση, συμμαχίες και δολοφονίες στα Βαλκάνια (1919-1946)
Β’ Μέρος
*. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, που επίσης η Βουλγαρία και τότε, τάχθηκε με τους Γερμανούς και την υπογραφή της συνθήκης του Νεϊγύ, την 27η Νοεμβρίου 1919, οι ΑΛΕΞΑΝΤΡΩΦ Τοντόρ και ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ Αλεξάντερ, ανασυγκρότησαν τις παλιές κομιτατζήδικες ομάδες και τις έδωσαν νέα ονομασία «ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ» γνωστή ως O.R.I.M.
Σκοπός τους ήταν η “υπεράσπιση των δικαίων των βουλγαρικών μειονοτήτων Μακεδονίας” και η αυτονόμηση της σερβικής και της ελληνικής Μακεδονίας, ως μεταβατικό στάδιο για την προσάρτησή της στην Βουλγαρία.
*. Το 1921 ο ΓΙΟΥΡΟΥΚΩΦ Ν., ίδρυσε νέο κομιτάτο με τον τίτλο «ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ», με αρχές κομμουνίζουσες και ομολογημένο σκοπό, όχι την προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία, αλλά της “ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ” με την δημιουργία, ανεξάρτητης κι ενιαίας μακεδονικής δημοκρατίας, τμήματος μιας μεγαλύτερης ομοσπονδίας (ΦΕΝΤΕΡΑΤΣΙΑ) των βαλκανικών κρατών, κατά το πρότυπο της ΕΝΩΣΗΣ ΣΟΛΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ.
*. Το κομιτάτο αυτό έτυχε της άμεσης εύνοιας και ενίσχυσης από την αγροτική και αριστερίζουσα κυβέρνηση του ΣΤΑΜΠΟΛΙΣΚΙ και εξ αυτού απέκτησε σημαντική δύναμη και επιρροή.
Ο ΣΤΑΜΠΟΛΙΣΚΙ, πήρε την απόφαση να διαλύσει την Εσ.Μ.Ε.Ο. και συνέλαβε τους ΑΛΕΞΑΝΤΡΩΦ Τοντόρ και ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ Αλεξ., έχοντας σκοπό να τους καταδικάσει σε θάνατο.
Αυτοί όμως κατόρθωσαν να δραπετεύσουν, με την βοήθεια κάποιων στρατιωτικών, επειδή ήταν μυημένος στην οργάνωση ο υπουργός των Στρατιωτικών του Σταμπολίσκι ΤΟΡΩΦ.
Ανέτρεψαν την αγροτική κυβέρνηση στις 8 Ιουλίου 1921 και συνέλαβαν τον Σταμπολίσκι και τον ιδρυτή της “Φεντεραλιστικής Οργάνωσης” Γουρούκωφ και τους κατακρεούργησαν.
Με τον τρόπο αυτό η Εσ.Μ.Ε.Ο. οργάνωση έγινε απόλυτο εκτελεστικό όργανο της νέας κυβέρνησης ΤΣΑΓΚΩΦ και σε συνεργασία με τους στρατιωτικούς, έπνιξαν στο αίμα την κομμουνιστική εξέγερση της 12ης Σεπτεμβρίου 1923, με επικεφαλής τον ΚΟΛΛΑΡΩΦ, μετέπειτα πρόεδρο της βουλγάρικης κυβέρνησης το 1946 και τον ΚΑΜΠΑΤΣΙΕΦ.
*. Την 5η Μαϊου 1924, ο ΑΛΕΞΑΝΤΡΩΦ, από τους αρχηγούς της Εσ.Μ.Ε.Ο., άλλαξε πολιτική και με την μεσολάβηση του ΤΣΑΟΥΛΕΦ, εκ των ηγετών της “Φεντεραλιστικής Μακεδονικής Οργάνωσης”, υπέγραψε εξ ονόματος της Εσ.Μ.Ε.Ο., με αντιπρόσωπο της Γ. Διεθνούς, πρωτόκολλο, με το οποίο η Γ. Διεθνής ανέλαβε την υποχρέωση να συνδράμει την Εσ.Μ.Ε.Ο., στις αυτονομιστικές προσπάθειες και να υιοθετήσει, μέσω των βαλκανικών κομμουνιστικών κρατών, τμήματα της, το σύνθημα για “ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ”, η δε Εσ.Μ.Ε.Ο., να συνεργαστεί με την “Φεντεραλιστική Μακεδονική Οργάνωση” και το Κ.Κ. Βουλγαρίας, για την ανατροπή του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος.
*. Την εποχή εκείνη, το Κ.Κ. Ελλάδας, ακολουθώντας τις θεμελιώδεις κομμουνιστικές αρχές “ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ” και εξυπηρετώντας την τότε πολιτική σκοπιμότητα, που επέβαλλε το ενιαίο μέτωπο Εσ.Μ.Ε.Ο., φεντεραλιστών και κομμουνιστών στην Βουλγαρία, σε ένδειξη κομμουνιστικής αλληλεγγύης έριξε το σύνθημα προπαγάνδας και ζύμωσης… “ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ”.
Αυτό όπως ήταν φυσικό …τότε προκάλεσε την αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης που άσκησε διώξεις για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
*. Ο πολιτικός αυτός προσανατολισμός του ΑΛΕΞΑΝΤΡΩΦ, προς την Γ. Διεθνή, δεν ήταν αρεστός και στην βουλγάρικη κυβέρνηση, αλλά ούτε στον άλλο ηγέτη της Εσ.Μ.Ε.Ο., ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ.
Μετά από πιέσεις της βουλγάρικης κυβέρνησης, ο ΑΛΕΞΑΝΤΡΩΦ, ανακάλεσε την απόφαση, αλλά η παλινωδία αυτή, δεν τον έσωσε και μετά από λίγο δολοφονήθηκε, από ανθρώπους του ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ.
Αυτός ανασυγκρότησε την Εσ.Μ.Ε.Ο., με τριανδρία με επικεφαλής τον ίδιο και τους, ΠΟΠΩΦ Χρ. και ΜΙΧΑΗΛΩΦ Ιβάν και άρχισε τις εκκαθαρίσεις της Βουλγαρίας, από τα κομμουνιστικά στοιχεία.
* Την 16η Απριλίου 1925, ενώ η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση, βρισκόταν στην Εκκλησία Σφέτα Νεντέλια-Αγία Κυριακή, στην Σόφια, έγινε αναρχοκομμουνιστική τρομοκρατική απόπειρα και κινδύνευσαν να καταπλακωθούν στα συντρίμμια.
Η Εσ.Μ.Ε.Ο., αντέδρασε και άρχισε τις σφαγές στην Βουλγαρία των κομμουνιστών και την δολοφονία των ηγετών τους που βρίσκονταν στο εξωτερικό.
Στο Μιλάνο δολοφονήθηκε ο φεντεραλιστής ΤΣΑΟΥΛΕΦ και στην Βιέννη το 1926 ο ΠΑΝΙΤΣΑ.
*.Το 1928, μέσα στους κόλπους της Εσ.Μ.Ε.Ο., παρουσιάστηκαν έριδες και η τριανδρία διασπάστηκε μετά την σύγκρουση μεταξύ του ΜΙΧΑΗΛΩΦ Ιβάν και των ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ Αλεξ. και ΠΟΠΩΦ Χρ. και μειώθηκε πολύ η δύναμη της.
Την 7 Ιουλίου 1928, ο ΠΡΩΤΟΓΕΡΩΦ, δολοφονήθηκε από τον ΜΙΧΑΗΛΩΦ.
Μετά από αυτό επήλθε η διάσπαση, στην μιχηαλωφική και πρωτογερική πτέρυγα.
Οι μιχαηλωφικοί συνέχισαν την αδιάλλακτη σωβινιστική πολιτική τους, στρεφόμενοι εναντίον της Νοτιοσλαβίας, στο έδαφος της οποίας εξαπέστειλαν τις συμμορίες τους, αλλά και εναντίον της Ελλάδας.
Οι πρωτογερικοί αντίθετα τάχθηκαν υπέρ της προσέγγισης με την Νοτιοσλαβία.
*. Την πολιτική αυτή υιοθέτησε και η κυβέρνηση του ΓΚΕΩΡΓΚΗΕΦ τον Μάϊο του 1934, που κατέλαβε την εξουσία μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα και ο οποίος έγινε πάλι πρωθυπουργός το 1946.
Αυτή στηρίχθηκε, από την στρατιωτική οργάνωση “ΣΒΕΝΟ”, που ήταν αντίπαλη της δεξιάς πτέρυγας του ΤΣΑΓΚΩΦ και της ομάδας των πρωτογερικών…
Η κυβέρνηση αυτή επιχείρησε και πέτυχε την διάλυση της μιχαηλικής ομάδας, όπως έγραφε σε βιβλίο του ο ΤΟΝΤΟΡΩΦ.
“Τώρα το 1937, γράφει στο βιβλίο του «ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΔΑΥΛΟΣ», μπορώ να κυκλοφορώ για πρώτη φορά ελεύθερα στους δρόμους της Σόφιας. Οι δολοφόνοι του ΜΙΧΑΗΛΩΦ, είχαν μείνει χωρίς δουλειά.
Συνάντησα πολλούς από αυτούς στα καφενεία της οδού Μαρίας Λουϊζας, να πίνουν μελαγχολικοί καφέ, αντί για κρασί και να παραπονούνται για τα κεσάτια τους.
Μέχρι που διέλυσε την Εσ.Μ.Ε.Ο., ο ΠΟΠΩΦ Χρ. και ΜΙΧΑΗΛΩΦ Ιβάν τα καφενεία αυτά ήταν τα χρηματιστήρια μίσθωσης κομιτατζήδικης εργασίας.
Στην εποχή της ακμής τους, μπορούσαν να παραγγείλουν κρασί με πίστωση και πλήρωναν ύστερα από κάθε δουλειά.
Τώρα κάθονται και παραπονούνται… χωρίς τα περίστροφά τους… άνεργοι. Αυτή όμως η ανεργία δεν κράτησε πολύ.
Συνηθισμένοι για δεκαετίες, να είναι μισθωτοί δολοφόνοι, οι κομιτατζήδες είχαν άφθονη δουλειά, με την έκρηξη του Β. παγκοσμίου πολέμου.
Υπήρξαν το δεξί χέρι, των από τότε βουλγάρικων κυβερνήσεων και των Γερμανών.
“Οι γκάγκστερς της Εσ.Μ.Ε.Ο., γράφει ο ΤΟΝΤΟΡΩΦ, έπαιξαν επαίσχυντο ρόλο, για λογαριασμό των Γερμανών, ως μέλη της βασιλικής αστυνομίας και της Γκεστάπο”.
Χιλιάδες ήταν τα θύματα μεταξύ των Ελλήνων και των Σέρβων.
Το 1946, είχε αναβιώσει πάλι ο προπολεμικός διχασμός, μεταξύ των μιχαηλοφικών και πρωτογερικών όπως έγραψε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» του Αυγούστου του 1946, του ανταποκριτή του Reuters.
Οι μιχαηλοφικοί, που βρισκόταν γύρω από τον εξόριστο αρχηγό τους ΜΙΧΑΛΩΦ Ιβάν, αναθάρρησαν και αντιτέθηκαν, στην πολιτική συνεργασία Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας κσι την ίδρυση Λαϊκής Μακεδονικής Δημοκρατίας, μέσα στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία, που συναινούσε το Πατριωτικό Μέτωπο, που ήταν στην εξουσία.
Αποτέλεσμα της αντιδικίας αυτής ήταν η εκδήλωση εσωτερικής αναστάτωσης στην Βουλγαρία, με την λήψη εκκαθαριστικών μέτρων της κυβέρνησης ΓΚΕΩΡΓΚΗΕΦ.
Συνεχίζεται…
Βασίλειος Ναζλής
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
