Κοιτάω άνεργους να ψάχνουν τη φυγή
στέρφο επιούσιο στα χείλη τούς παρέχουν.
Νιώθω πνοές να μου παγώνουν το κορμί
- Advertisement -
με στάλες πόλεμο τ’αγγίζουν και το βρέχουν.
Κοιτώ τους νέους ευκαιρίες να ζητούν
για να μπορέσουν τη ζωή τους να κατέχουν.
Θωρώ ελπίδες λαθρομεταναστών
ζούνε σε “έρημα” νησιά και πόθους θρέφουν.
Το παρελθόν μας ήταν εύφορο, ζεστό
ήρωες με αίμα το ποτίζουν, το προσέχουν.
Το χθες που ήταν καρπερό και λαμπερό
αύρες προγόνων μας ταΐζουν και του γνέφουν.
Και αφού δε γράφει στο παρόν μας: Ζηλευτό
τα “νέφη” αλάργεψαν, απόμακρα είναι, τρέχουν
στο μέλλον ψάχνουνε να βρούνε το χρυσό
κλειδί που οι νέοι μας γι’ αυτό όνειρα έχουν.
Χ.Γ. Μαυρομουστάκης Αλεξανδρούπολη
