Επαγγελματίες και Επιχειρήσεις ψάχνουν επί μήνες να βρουν υπαλληλικό προσωπικό, αλλά αντιμετωπίζουν απροθυμία εκ μέρους των ανέργων – Ενδιαφέρον υπάρχει μόνο για θέσεις του Δημοσίου – Μήπως τα κοινωνικά επιδόματα δημιουργούν παρασιτισμό και τεμπελιά;
Το θέμα που παρουσιάζουμε σήμερα είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσει αντιδράσεις σε ορισμένους.
Όμως δεν παύει να αποτελεί μία πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε κατάματα.
Μπορεί λοιπόν να μιλούμε για την ανεργία των νέων, που δεν βρίσκουν θέσεις απασχόλησης, όμως από την άλλη μεριά, δεχόμαστε τα μηνύματα της τοπικής Αγοράς, που μας δείχνουν απροθυμία των νέων του τόπου μας να εργασθούν.
Οι θέσεις στις προσλήψεις ΕΠΟΠ και Συνοριοφυλάκων είναι περιζήτητες (δηλ. να τρυπώσουμε στο Δημόσιο και να βολευθούμε), αλλά υπάρχει απαξία και περιφρόνηση για τις θέσεις εργασίας που προτείνει ο ιδιωτικός τομέας.
Έχουμε συγκεκριμένες καταγγελίες από Επαγγελματίες και Επιχειρήσεις που δυσκολεύονται να βρουν υπαλληλικό προσωπικό.
Ανθοπωλείο της Αλεξανδρούπολης επί 4 μήνες προσπαθεί να βρει δύο υπαλλήλους, αλλά μάταια.
Στο Γηροκομείο Αλεξανδρούπολης, εξωδίκως πληροφορούμαστε ότι υπάρχει απροθυμία και έλλειψη ενδιαφέροντος για κάλυψη πολλών θέσεων εργασίας.
Στα μεγάλα Τεχνικά έργα που ξεκίνησαν στον Έβρο, όπως τα δίκτυα Φυσικού Αερίου, σε Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα, οι Εργολήπτες δεν βρίσκουν εργάτες.
Το ίδιο συμβαίνει και με το έργο της Ανατολικής Περιφερειακής Οδού της Αλεξανδρούπολης.
Ακόμη και για τις προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού για τα Γραφεία της GASTRADEστην Αλεξανδρούπολη δεν υπήρξε, όπως μαθαίνουμε, η αναμενόμενη ανταπόκριση στις ειδικότητες Λογιστών, Οικονομολόγων κ.λπ.
Κάτι αντίστοιχο ακούσαμε και για την Μονάδα Επεξεργασίας Σκουπιδιών στην Αλεξανδρούπολη, που εγκαινιάσθηκε προχθές από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι πολλαπλά και δεν μπορούμε επακριβώς να τα αξιολογήσουμε.
Η ουσία είναι πως υπάρχει απροθυμία των νέων στον Έβρο να εργασθούν.
Γι’ αυτό και οι Αλβανοί που έχουν έρθει στον τόπο μας, (υδραυλικοί, οικοδόμοι,τεχνίτες, κ.λπ.) κάνουν χρυσές δουλειές.
Μήπως τελικά τα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης, που αφειδώς μοιράζει το κράτος μας, έχουν δημιουργήσει καταστάσεις παρασιτισμού και τεμπελιάς;
Μήπως πρέπει να επανέλθουμε στην ρήση του Ιησού Χριστού, «ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω»;
Καταγράφουμε σήμερα την εικόνα που μας δίνουν οι αναγνώστες τη Εφημερίδος μας, οι άνθρωποι της Αγοράς και το αναφέρουν αυτό και οι Άνθρωποι των τουριστικών επαγγελμάτων του Έβρου.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Σ.Κ.
