Το αμέριμνο τραίνο περνάει μες στη νύχτα.
Τα φύλλα των δέντρων ξυπνούν τρομαγμένα,
ξυπνούν τα πουλάκια εκεί που φωλιάζουν,
ξυπνούν τα καημένα ζωάκια· τρομάζουν!
Το αμέριμνο τραίνο τραντάζει τον κόσμο,
που λίγο ξυπνάνε, μα πάλι κοιμούνται.
Μα εγώ, σαν ξυπνάω, ξαγρυπνώ και θυμάμαι
εσένα κι εμένα μαζί, να γελάμε.




