Άτυπη οδηγία προς τους Ρώσους Τουρίστες που θα ταξιδέψουν αυτό το Καλοκαίρι στην Τουρκία – Υποψίες για θερμό επεισόδιο στην επέτειο του «Αττίλα»
Η πληροφορία έφθασε σε ξένη διπλωματική αποστολή στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, πριν από την πενταμερή συνάντηση Τουρκίας- ΗΠΑ-Αγγλίας-Γαλλίας-Γερμανίας στο Βερολίνο, σε επίπεδο συμβούλων Εθνικής Ασφαλείας.
Την στιγμή που ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν προειδοποιούσε ότι «δεν κάνω πλάκα» και απηύθυνε ιταμές απειλές προς την Ελλάδα με tweet στα ελληνικά ότι «θα το μετανοιώσετε όπως πριν από έναν αιώνα». Όταν δηλαδή η ένταση στις σχέσεις μεταξύ Αθηνών-Άγκυρας ήταν στο απόγειο της. Σύμφωνα με την πληροφορία αυτήν, οι Ρώσοι τουρίστες πού πρόκειται να ταξιδέψουν στην Τουρκία φέτος το καλοκαίρι, σε μεγάλους αριθμούς (περί τα 4,5 εκατομμύρια!), έλαβαν ανεπίσημη οδηγία να αποφύγουν να ευρίσκονται στα μικρασιατικά παράλια μεταξύ 15 και 30 Ιουλίου. Και να προτιμήσουν την Κωνσταντινούπολη και άλλες περιοχές της γείτονος χώρας. Ειδάλλως, να ταξιδέψουν εκεί μετά τις 30 Ιουλίου.
Πρόκειται για ανεπίσημη οδηγία από τούς πράκτορές τους, όχι κατ’ ευθείαν από την ρωσική κυβέρνηση. Η πληροφορία αυτή έφθασε στην Αθήνα και σε ελληνικά αυτιά, τα όποια προβληματίστηκαν σφόδρα για την ακρίβεια της.
Ο χρόνος ενημέρωσης, όταν η αντιπαράθεση και οι υπέρ-πτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά νησιά ήταν στο απόγειο, προκάλεσε εύλογο προβληματισμό.
Οι Τούρκοι έχουν εμμονή με τις ιστορικές ημερομηνίες, και μία νέα απόπειρα πρόκλησης θερμού επεισοδίου τις ημέρες τής επετείου εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο το 1974 δεν θα έπρεπε να αποκλείεται.
Είτε αυτή θα ήταν απόβαση παράνομων μεταναστών σέ βραχονησίδα, την οποία επιχει- ρούν να «γκριζάρουν» (για να προκληθεί κόντρα για το ποιος έχει την αρμοδιότητα για έρευνα και διάσωση) είτε θα επρόκειτο για ναυτικό αποκλεισμό κατοικημένου νησιού είτε για προκήρυξη διενέργειας αδειών υδρογονανθράκων νοτίως τής Κρήτης εντός της ελληνικής ΑΟΖ, η πληροφορία δεν θα έπρεπε να υποτιμηθεί ή να υποβαθμιστεί. Αλλά να αξιολογηθεί.
Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων εικοσιτετραώρων, που οδηγούν σύμφωνα με πληροφορίες στην πώληση F16 από την Αμερική στην Τουρκία, στην άρση του βέτο του Προέδρου Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στην Βορειοατλαντική Συμμαχία και στην πιθανολογούμενη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στην Σύνοδο τού ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη (καθόλου τυχερή πόλη για τον Ελληνισμό εκεί υπέγραψαν Ντεμιρέλ και Σημίτης το θέρος τού 1997 σε σύνοδο του ΝΑΤΟ την ομώνυμη συμφωνία, πού αναγνωρίζει στην Τουρκία «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο»), υπό προϋποθέσεις θα αρκούσαν για την λήξη τού ρωσικού συναγερμού. Αρκούν όμως;
Η Ιστορία μας δείχνει δύο πράγματα.
Πρώτον: Οι παραχωρήσεις τής Δύσης στους Τούρκους ανοίγουν την όρεξη της Αγκύρας να απαιτεί και άλλα πράγματα, δεν την ανακόπτουν. Ο κατευνασμός πριμοδοτεί τον αναθεωρητισμό και τον επεκτατισμό.
Δεύτερον: Η Άγκυρα παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στην επιδίωξη των στρατηγικών στόχων της έναντι της Ελλάδος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, και το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι αν θα επιδιώξει να τους επιτύχει με πόλεμο (θερμό επεισόδιο) ή με απειλή πολέμου.
Ως πόλεμος δεν νοείται απαραιτήτως μια γενικευμένη σύρραξη, αλλά επεισόδιο ή και κατάληψη βραχονησίδας, που θα οδηγούσε την Ελλάδα σε απευθείας διαπραγματεύσεις με την Τουρκία από δυσμενή θέση και με ταπεινωτικούς όρους.
Οι εξελίξεις που δρομολογήθηκαν λοιπόν μετά την πενταμερή του Βερολίνου, και οι οποίες οδήγησαν αρχικώς σε βιαστικά χαμόγελα, σε χειραψίες των υπουργών Εξωτερικών και Αμύνης και σε ανούσια αστειάκια για την εθνικότητα του καφέ, όχι μόνον δεν πρέπει να μας εφησυχάζουν, αλλά τουναντίον να μας κινητοποιούν.
Πρώτον, διότι σε περίπτωση που πραγματοποιηθεί τελικώς νέα συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη, στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ (μέχρι στιγμής αποκλείεται απο τον ίδιο τον Ερντογάν αλλά η συνάντηση Ντεμιρέλ – Σημίτη διαψευδόταν μέχρι τέλους), είναι περίπου βέβαιον ότι οι γείτονες θα επιχειρήσουν να πιάσουν το νήμα από εκεί που το άφησαν: από τον απευθείας διάλογο για την επίλυση των θεμάτων πού αφορούν στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών χωρίς την παρέμβαση τρίτων. Αυτό υποστηρίζει ο Πρόεδρος Ερντογάν ότι είχαμε συμφωνήσει. Εκδοχή που ουδέποτε διέψευσε ό Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσες φορές ρωτήθηκε σχετικώς.
Δεύτερον, διότι ο Ερντογάν έχει μεγίστη ανάγκη μία διπλωματική νίκη ή μια νίκη στο πεδίο επί της Ελλάδος, προκειμένου να ανακάμψει δημοσκοπικά ενόψει των τουρκικών προεδρικών εκλογών.
Το μπλοκ Ερντογάν – Μπαχτσελί συγκεντρώνει αυτή την στιγμή το 36% των προτιμήσεων των Τούρκων πολιτικών (29% συν 7%), ενώ το μπλοκ Κιλιτσντάρογλου – Ακσενέρ το 43% (26% συν 17%).
Μανώλης Κοττάκης
