
Άραγε θα μας υποδεχτεί αύριο το ποθητό
γαλάζιο του ελληνικού ουρανού
Θα μας αναγνωρίσουν και θα μας ξαναγαπήσουν
τα πολυπόθητα πάτρια χώματα
Άραγε θ’ ανθίσει πάλι για μας η αμυγδαλιά
χρόνια ξεχασμένη στην πατρική αυλή
Θα μας ξαναγκαλιάσουν αύριο η μητρική γλώσσα
οι φίλοι μας οι αξέχαστοι και οι συγγενείς
Άραγέ θα νιώθουμε αύριο γέροντες πια
στην πατρίδα ευτυχισμένοι και οικείοι
ή
Θα μας μείνει και στην Πατρίδα σύντροφος πιστός
Ο πολύχρονος καημός της ξενιτιάς
Δημήτρης Κ. Κοσμίδης
Stuttgart