Ο Μαρασλής Γρηγόριος
γεννήθηκε* στα ξένα
στη μακρινή την Οδησσό
σε χρόνια περασμένα.
Απ’ τα Μαράσια** φύγανε
με βιάση οι γονείς του,
για να βρεθούν στην ξενιτιά
μ’ άλλους ομογενείς του.
Να ζήσουν λεύτερη ζωή,
μακριά απ’ τους εχθρούς,
τους δόλιους κατακτητές,
τους Μωαμεθανούς.
* Το 1831
** Μαράσια, κωμόπολη του Έβρου
Εκεί με τον χριστιανικό
κι ορθόδοξο λαό,
ευτυχισμένα ζήσανε
σε μέγιστο βαθμό.
Σπούδασε σε καλά σχολειά,
στο Ρισελιέ* και σε άλλα
και σε Πανεπιστήμια,
της Ευρώπης μεγάλα.
Ανώτερος υπάλληλος
ορίστηκεστον τόπο
και σαν μυστικοσύμβουλος
δούλευε χωρίς … κόπο.
Κι όμως λόγω καταγωγής, –
απ’ την πολύπαθη Θράκη,
του Άρη** ενδιαίτημα,
χωρίς να ‘ναι φενάκη,-
Άξιος αναδείχτηκε
και δη πρώτος πολίτης,
χρόνους πολλούς ως δήμαρχος
της πόλης κυβερνήτης.
* Περίφημη Σχολή της εποχής στην Οδησσό.
** Κατά τον Όμηρο.
Ακούραστος, φιλότιμος,
φιλόκαλος κι ευθύς,
-χαρίσματα, γνωρίσματα
μιας άλλης εποχής.-
Με πολύ πάθος έφτιαξε
έργα μεγάλου κύρους,
πρωτόγνωρα, πρωτόφαντα
σε όλες τις ηπείρους.
Πολλά απ’ τα έργα έγιναν
με χρήματα δικά του
κι όχι μόνον στη Οδησσό
αλλά και παρακάτω.
Έργα για τους ομογενείς,
για αληθινή παιδεία
σε πολλές πόλεις έχτισε
ελληνικά σχολεία.
«Μαράσλεια» ιδρύματα
χτιστήκανε παντού
Θεσσαλονίκη, Αθήνα,
στην «Πόλη» και αλλού.
Και για τη δράση του αυτή
τιμήθηκε δεόντως
Απ’ την Ελλάδα, το Σιάμ,
και τη Ρωσία, όντως.
Την τελευταία του πνοή
άφησε εκεί στην ξένη,
Πατρίδα που γεννήθηκε,
την πολυαγαπημένη,
Την Οδησσό, που στάθηκε
γι αυτόν σωστή αγκαλιά
φιλόξενη, φιλόστοργη,
σαν τη ζεστή φωλιά.
ΑΘ. ΠΑΠΑΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
