Η κερδοφόρα ανοικοδόμηση, έχει αφήσει ελάχιστα δείγματα του παρελθόντος – Το Σπίτι της Αντουανέττας και η οικία του Καθηγητού Δημητρίου Καρπούζα
Ζω στην Αλεξανδρούπολη από το 1983, αλλά την επισκεπτόμουν από το 1965, παιδί τότε.
Με το τρένο ,μόλις έμπαινες από την ΒΑ πλευράς της, όλοι είμασταν κρεμασμένοι στα παράθυρα,για να θαυμάσουμε τα όμορφα ξύλινα συμμετρικά της σπίτια κατά μήκος της γραμμής, με τους λουλουδάτους κήπους τους.
Από τότε μέχρι σήμερα, άλλαξε η όψη της αυτή και τσιμεντένια μεγαθήρια, σκέπασαν και σκεπάζουν την επιφάνεια της και σε πολλά σημεία κρύβουν ακόμη……. και τον ήλιο.
Γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή και την εγκατάσταση των ξεριζωμένων προσφύγων ,αλλά τότε συνεχίστηκε εδώ η καταστροφή κάποιων χαρακτηριστικών σπιτιών που κατασκευάστηκαν τότε.
Εκδηλώθηκαν πολλά χρόνια τώρα,πολλές καταστροφικές ενέργειες ,στο βωμό του κέρδους και της…προόδου και ισοπεδώθηκαν τα τελευταία σπίτια, τόποι μνήμης της πόλης μας, που συνδεόταν ενεργά με το ιστορικό της παρελθόν, από το 1870, που δημιουργήθηκε ο πρώτος οικισμός.
Κατά την γνώμη μου η ΙΣΤΟΡΙΑ η ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΤΑΙ ,δεν ισοπεδώνονται οι ιστορικοί τόποι – μνημεία, στον βωμό οποιασδήποτε ωφέλειας.
ΜΕΝΟΥΝ ΑΛΩΒΗΤΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ…ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΟΥΣ.
Δυστυχώς,τέτοια φαινόμενα καταγράφουν ένα είδος παθολογίας της σύγχρονης καθημερινής ” μοντέρνας ” ζωής μας,όπου εκδηλώνεται απερίφραστα ” άγρια βία “,του δηλωμένου εχθρού μας…του κάθε παλιού.. του μη ” εξελίξιμου, του μη εκσυγχρονιστικού “,από την ήρεμη και γλυκερή όψη
Η εντατική αστικοποίηση και η εμπορική κερδοφόρα ανοικοδόμηση, έχουν αφήσει ελάχιστα δείγματα του παρελθόντος.
Το κέντρο της πόλης ,το ιστορικό της κέντρο, έχει αρκετό αρχαιολογικό υλικό, ώστε να μη σβύσουν και ακυρωθούν οι ιδιαίτερες συλλογικές μνήμες και ταυτότητες της πόλης μας.
Στο διάβα των τελευταίων χρόνων, καταστράφηκαν σωματικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, στο βωμό της αξιοποίησης του χώρου και δυστυχώς ελάχιστα διατηρήθηκαν μέχρι τις ημέρες μας.
Το εκπληκτικά παράδοξο είναι ότι, η τοπική κοινωνία μας ενώ πολλές φορές ρητορεύει για το ένδοξο , έστω μικρό της παρελθόν της, την ίδια ώρα εξουδετερώνει με άγρια βία την μνήμη και ιστορία της.
Το πλήγμα ήταν διπλό,…στη μνήμη αφ’ ενός.. ένας θύλακας μνήμης σβήνεται από τον χάρτη της πόλης, όπου εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι οικιστές του τότε Δεδέαγατς και οι μετέπειτα πρόσφυγες του Θρακικού και Μικρασιατικού ξεριζωμού και ολέθρου και αφ’ ετέρου εξαφανίζεται ένα αρχιτεκτονικό σύνολο.
Αυτό το σύνολο ,που πλέον είναι ελάχιστο, πρέπει να το διατηρήσουμε και να το εντάξουμε στην κληρονομιά της Αλεξανδρούπολης, ως προτύπου της μοντέρνας τότε αρχιτεκτονικής.
Πιστεύω ότι,τα εναπομείναντα παλιά οικήματα, αποτελούν υπόδειγμα αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα.
Η γενιά των τότε τεχνικών,δεν γνωρίζω αν είχαν επιστημονικές γνώσεις, όμως εργάστηκαν με ζήλο και συντονισμένα, με τις αισθητικές και κοινωνικές επιλογές της περιόδου εκείνης, προκειμένου να δώσουν λύσεις ποιότητας στα οξύτατα προβλήματα στέγασης, περιβάλλοντος και κοινωνικού εξοπλισμού των κατοίκων που συγκεντρώθηκαν στην πόλη.
Ανάλογα οικιστικά σύνολα έγιναν πλέον αντικείμενο σοβαρής προστασίας και διατήρησης, όπως δείχνουν πολλά παραδείγματα στην Ευρώπη και αλλού, αλλά και σε κάποιες περιοχές της χώρας μας.
Ετσι εντάχθηκαν στον γενικότερο χάρτη, ανάδειξης και ανάπλασης της παλιάς αρχιτεκτονικής σε ολόκληρες συνοικίες, με την προστασία της χρήσης, αλλά ακόμη και την γενναία επιδότηση των ιδιοκτητών.
Τα σύνορα αυτά, από εστίες ” μόλυνσης ” και ανοικτής πληγής, έγιναν όμορφα και εξαλείφθηκαν οι εξωτερικές εξαθλιωτικές όψεις από την πολυχρόνια εγκατάλειψη..
Πιστεύω ότι ,οι τοπικοί φορείς πρέπει να ανασκουμπωθούν και να προσπαθήσουν όσο είναι καιρός ακόμη, να σωθεί ότι επέμεινε, από ένα σύνολο με ιστορική και αρχιτεκτονική αξία ,που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για κοινωνικούς σκοπούς, αλλά και η κοινωνική κατοικία, με όλες τις ποιότητες των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Αφορμή για το παρόν,πήρα από την φροντισμένη αναπαλαίωση που έγινε στην οικία του εξαιρετικού γιατρού δερματολόγου πανεπιστημιακού, ΚΑΡΠΟΥΖΑ Δημητρίου τιμώντας την οικογενειακή του κατοικία όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.
Με την διπλανή. της ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑΣ μας έδεσε με το παρελθόν και μας το έκανε παρόν.
Τα δύο αυτά οικήματα αποτελούν ΤΗΝ ΖΩΣΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
Με την παρούσα ανάρτηση καλώ τον καθηγητή ΚΑΡΠΟΥΖΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΕΘΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ……..
ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΩΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΣ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΙΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ ΤΟΥ.
Η ΟΙΚΙΑ ΩΣ ΧΩΡΟΣ ΘΑ ΤΗΣ ΔΟΘΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΣΟΠΩΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΟΥΣ Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΑ.
ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΤΟΥΝ ΔΡΑΣΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Με το τρόπο αυτό θα αναδείξουμε σημαντικά μέρη της κληρονομιάς μας, εμβολιαζοντας στην σύγχρονη χρήση, τιμώντας την ιστορία.
Υστερόγραφο
______________
Το πρώτο οίκημα με την κόκκινη σκεπή είναι η οικία Καρπούζα και το διπλανό της Αντουανέτας
Σας παραθέτω δύο οικήματα της Κομοτηνής που είναι ενεργά
και δεμένα με την ιστορία και παράδοση.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΑΙ….ΕΔΩ
Τα όποια παλιά οικήματα δεν μπορούν στις μέρες μας να αποτελούν…τρύπιο κουμπαρά για τους κατόχους τους που επιφορτίζονται με δυσβάσταχτα κόστη συντήρησης.
Επιβάλλεται οι τοπικοί φορείς να τα αποζημιώσουν και να τα σώσουν.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΕΥΣΤΡ. ΝΑΖΛΗΣ
Υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α.
Αντιπρόεδρος Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού
