Εφεξής μόνοι δικαιούχοι της Μακεδονικής Ταυτότητος είναι οι Σκοπιανοί, με δική μας υπογραφή
Συμπληρώθηκαν φέτος το καλοκαίρι πέντε χρόνια από την υπογραφή της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών, που χρεώνεται στην εθνομηδενιστική Κυβέρνηση της «αριστεράς του τίποτα», η οποία όμως δεν θα μπορούσε να υλοποιήσει τους στόχους της, εάν δεν είχε την στήριξη της παράταξης του αφελούς κυβερνητικού της εταίρου κ. Κομμένου, που νόμιζε ότι είχε την δύναμη να ανακόψει την πορεία των γεγονότων προς το σκηνικό που είχαν ήδη στήσει ο ημέτερος Αλέξης και οι σύντροφοί του.
Είναι βεβαίως αληθές ότι ο κ. Κομμένος στο τέλος διαχώρισε τις ευθύνες του από τον κ. Τσίπρα. Ή αντίδρασή του όμως ήταν όψιμη και εκδηλώθηκε σε χρόνο πού είχαν όλα κριθεί. Και το μόνο πού τού απέμεινε πιά ήταν η απαγγελία μέσα στην αίθουσα τής Βουλής εις επήκοον τής ‘Ολομέλειας αυτής τού γνωστού ποιήματος τού Στρατήγη «Ματρόζος». Για να συντροφεύουν οι στίχοι του την κοινοβουλευτική μοναξιά του, άλλα και τήν απογοήτευσή του από τούς κυβερνητικούς του εταίρους, καθώς και από τους βουλευτές τής παράταξής του, πολλοί από τούς όποιους τον πρόδωσαν, αφού είχαν ήδη ρίξει «γέφυρες», για την μετακίνησή τους προς την παράταξη τού κ. Τσίπρα αντί των ανταλλαγμάτων
πού αυτός τούς προσέφερε. “Ήταν μια καινούργια αποστασία, ανάλογη με εκείνη του 1965. Το άσχημο είναι ότι το τίμημα αυτής της αποστασίας ήταν ιδιαίτερα επώδυνο για την πατρίδα μας, καθώς διευκόλυνε την υπό άλλες συνθήκες αδύνατη κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την Βουλή, πού απετέλεσε την τυπική ολοκλήρωση της «πειρατείας» των Σκοπιανών «πειρατών», ή οποία ξεκίνησε με τίς ευλογίες τής σταλινικής αριστερά τού Ζαχαρώδη το 1944, όταν ό Στρατάρχης Τίτο ονόμασε, κατ’ εντολή τού Στάλιν, το κρατίδιο των Σκοπιών «Δημοκρατία τής Μακεδονίας» και το ενέταξε ως ομόσπονδο κράτος στην Σοσιαλιστική ‘Ομοσπονδία τής Γιουγκοσλαβίας. “Ήταν, φαίνεται, γραφτό, την «πειρατεία» κατά τής Μακεδονίας μας να την προπέμψει το 1944 στο εναρκτήριο ταξίδι τού «πειρατικού» εναντίον τής Ελλάδος ή σταλινική αριστερά τού Ζαχαρώδη και να την ολοκληρώσει τελικά το 2018 μια άλλη αριστερά, ή «αριστερά τού τίποτα». Δεν αρκούσε στην σταλινική αριστερά ή αποκλειστική ευθύνη πού της αποδίδεται για την πρόκληση τού Εμφυλίου Πολέμου στην Ελλάδα με τα Δεκεμβριανά τής Αθήνας το 1944.’Ήθελε να εμπλουτίσει τίς εσωτερικές μαύρες «περγαμηνές» τής ιστορίας της και με μια ακόμη διεθνή, καθώς συντάχθηκε από την πρώτη στιγμή με την «πειρατεία» των Σκοπιανών «πειρατών», την οποία υποστήριξε ποικιλοτρόπως. Έτσι, για να μη λησμονούμε τον βρώμικο ρόλο πού έπαιξε διαχρονικά στην Ελλάδα ή σταλινική αριστερά και ή άλλη τού τίποτα.
Με την «Συμφωνία των Πρεσπών» οι Σκοπιανοί «πειρατές» πήραν τελικά αυτό πού επίμονα διεκδικούσαν τόσα χρόνια: Την ιστορική και πολιτισμική ταυτότητα τής «Μακεδονίας» μας. Και είναι αφελές αυτό πού υπεστήριξαν τότε, για να παραπλανήσουν πολλούς, και εξακολουθούν να υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα οι συντελεστές αυτής τής επονείδιστης Συμφωνίας. Μάς είπαν, καυχόμενοι μάλιστα για το επίτευγμά τους (!), ότι ή «Συμφωνία των Πρεσπών» αφαίρεσε από τους Σκοπιανούς το μονοπώλιο τής Μακεδονίας, πού είχαν με την αναγνώρισή τους ως «Μακεδόνων» από την συντριπτική πλειοψηφώ των κρατών τού Ο.Η.Ε, αφού μετά την Συμφωνία των Πρεσπών έχουν δικαίωμα να ονομάζονται μόνον ως «Βόρεια Μακεδονία”, χωρίς νά χάνει κανένα από τα δικαιώματά της έπί τής Μακεδονίας ή χώρα μας! Την πλάνη ή την αφέλεια των υποστηρικτών αυτής της άποψης, με την όποια οι συντελεστές της Συμφωνίας των Πρεσπών προσπαθούν να συγκαλύψουν το εθνικό έγκλημα, πού διέπραξαν, την αναδεικνύουν δύο πολύ σπουδαίοι παράγοντες, ήτοι: άφ’ ενός μεν ή λογική και άφ’ ετέρου η ίδια η συμπεριφορά των Σκοπιανών «πειρατών». Σύμφωνα λοιπόν με τους κανόνες τής λογικής, ουδεμία ταυτότητα τεμαχίζεται σε κομμάτια, για να μοιρασθούν αυτά σε όσους την διεκδικούν. Αυτό ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις ταυτότητες. Όχι μόνο για τις χάρτινες, άλλα και για τις άυλες, τις πολιτισμικές. Κάθε ταυτότητα ανήκει έξ ολοκλήρου σέ εκείνον πού είναι ό νόμιμος χρήστης αυτής. Επομένως αναγνωρίζοντας με την Συμφωνία των Πρεσπών μακεδονική ταυτότητα στους Σκοπιανούς, τούς παραχωρήσαμε το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσης αυτής, παρά τα φαιδρά επιχειρήματα πού επικαλούνται οι συντελεστές της έν λόγω Συμφωνίας. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι, έπιχαίροντες η θλιβόμενοι για αυτό το διεθνούς ισχύος νομικό εξάμβλωμα πού λέγεται Συμφωνία των Πρεσπών. Εφεξής μόνοι δικαιούχοι τής μακεδονικής ταυτότητας είναι οι Σκοπιανοί «πειρατές» με την δική μας μάλιστα υπογραφή!
Έξ άλλου αυτό το αδιαίρετο της μακεδονικής ταυτότητάς μας το επιβεβαιώνουν και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί με την συμπεριφορά τους σε πολλές περιπτώσεις. Είχα προφητικά προβλέψει από τις στήλες τής «Εστίας» σέ σχετική κριτική μου αμέσως μετά την υπογραφή της επονείδιστης αυτής Συμφωνίας των Πρεσπών, ότι, μόλις «στεγνώσει» το μελάνι τής υπογραφής της, οι Σκοπιανοί θα αφήσουν στην άκρη το «Βόρεια» και θα λειτουργούν σε όλες τις αναφορές τους αποκλειστικά με το «Μακεδονία». Το βλέπουμε αυτό να επαναλαμβάνεται προκλητικά σήμερα σέ όλες τίς αθλητικές ή άλλες διοργανώσεις, στις όποιες συμμετέχουν και οι Σκοπιανοί πού προβάλλονται με την λατινική συντομογραφία τού κρατιδίου τους, όχι όμως ως NRD- MCD, άλλα ως MCD; Τις διαμαρτυρίες των δικών μας αντιπροσωπειών ουδείς τίς ακούει! Γιατί λοιπόν να σταματήσουν τίς προκλήσεις τους οι Σκοπιανοί; Ανάλογου μεγέθους είναι και ή γκάφα μας με την αναγνώριση στους Σκοπιανούς μιας διαλέκτου τής βουλγαρικής γλώσσας ως «μακεδονικής γλώσσας»! Είχα επισημάνει τότε ότι και αυτή ή αναγνώριση στους Σκοπιανούς τής ανύπαρκτης «μακεδονικής γλώσσας» θα αποτελέσει αργότερα το όχημα τού αλυτρωτισμού των Σκοπιανών στην Ελλάδα. Πριν καλά-καλά συμπληρωθεί ή πενταετία από την υπογραφή τής Συμφωνίας των Πρεσπών, επαληθεύθηκαν, δυστυχώς, πλήρως οι προβλέψεις μου, αφού όργανα των Σκοπιών υπέβαλαν αίτηση στα Δικαστήρια της Φλώρινας για την διδασκαλία τής «μακεδονικής γλώσσας» στην Ελλάδα με τα γνωστά επακόλουθα.
Αυτά για να μη προσπερνούμε αδιάφορα τίς επώδυνες μνήμες πού μάς άφησε πίσω της ή Συμφωνία των Πρεσπών, άλλα και για να οργανώσουμε καλύτερα την αντίστασή μας στην σχεδιαζόμενη από τούς μεγάλους τής Δύσης επανάληψη τού ίδιου εγχειρήματος στο Αιγαίο, αφού όλο και εντονότερα γίνεται τελευταία λόγος για τις «Πρέσπες τού Αιγαίου”. Ας φροντίσουμε έπη τέλους να μάς γίνουν κάποια φορά τα παθήματα μαθήματα. Και ας αφήσουμε την ιστορία να γίνει ό μεγάλος μας δάσκαλος, πού μάς λέει ότι, όταν ό Ελληνικός Λαός θέλει πραγματικά να υπερασπισθεί αυτό πού τού ανήκει, δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο, πού μπορεί να τού το στερήσει.
Αλέξανδρος Π. Κωστάρας
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
