Εύκολο τους άλλους να κατηγορούμε.
Δε μας συγκρατεί κανείς.
Τον εαυτό μας όμως τον ρωτούμε
εάν είναι σωστός και ευθύς;
Βλέπουμε τα λάθη των άλλων
και ασύστολα τα σχολιάζουμε.
Αλλά θα έπρεπε μάλλον
όλα να τα προσέχουμε,να τα λογαριάζουμε.
Μην κρίνεις για να μην κριθείς.
Έτσι λέει ο νόμος και η αλήθεια.
Να ξέρεις ότι δεν επιτρέπεται,δεν μπορείς
γιατί είναι μια κακιά συνήθεια.
Γνωρίζουμε ότι ο καθένας παλεύει
με νόμιμους και λογικούς τρόπους
τη ζωή του να καλυτερεύει
καταβάλλοντας μεγάλους κόπους.
Εκτιμούμε τον αγώνα του καθενός
και τον υπερασπιζόμαστε χωρίς πονηριά
γιατί στο δύσκολο δρόμο ο πηγεμός
θέλει θυσία και μεγάλη καρδιά.
Ας είμαστε μόνο κριτές του εαυτού μας
για να λειτουργεί η κοινωνία μας ομαλά.
Το πρόγραμμα και η ουσία του σκοπού μας
να μας νοιάζει παντοτινά.
Μόνο τότε θα είμαστε τίμιοι και ειλικρινείς
και θα νιώθουμε ικανοποιημένοι
όταν οι στόχοι μας είναι ευθείς
και εμείς ξεκαθαρισμένοι.
Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Ελπίζουμε να γίνει πραγματικότητα.
Να το κάνουμε αυτό θεμιτό
εάν θέλουμε να ζούμε με ποιότητα.
Τα κατηγορώ να είναι έξω από εμάς
και οι πράξεις των άλλων να μη μας κυβερνούν.
Εμείς υπάρχουμε για την οικογένειά μας
και τα δικά μας θέματα να μας απασχολούν.
Αντί για κατηγορώ μία συγγνώμη, αν χρειαστεί.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
