Συνέντευξη της Νομικού/Πολιτικού Συμβούλου Κατερίνας Καραγιάννη στην Μαρίνα Κονδύλη
1) Για ακόμη μια χρονιά, στην “Αυλή της Αρσινόης” στην Παλαιόπολη Σαμοθράκης, διοργανώνεται την Παρασκευή 18 Ιουλίου, ένα κλασικό κονσέρτο με πολύ ενδιαφέρουσες και σημαντικές συμμετοχές. Τι είναι αυτό που σας ωθεί ώστε να προχωράτε στην διοργάνωση τέτοιων ξεχωριστών μουσικών εκδηλώσεων;
Ας μου επιτραπεί να ξεκινήσω με το γιατί κλασική μουσική και γιατί στην Αυλή της Αρσινόης, βασιλίσσας της Αιγύπτου και της Θράκης, που στα χρόνια της εξορίας της στην Σαμοθράκη θα ήτανε η αυλή της.
Η κλασική μουσική απαιτεί διανόηση και έχει υπερβατικότητα συνοδευόμενη από αίγλη. Και εν συντομία μια περιγραφή της κλασικής μουσικής απο τον Robert Schumann σε μια επιστολή του στην μέλλουσα σύζυγό του Κλάρα, το 1838.
«Με επηρεάζει οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο: η πολιτική, η λογοτεχνία, οι άνθρωποι. Γι’ αυτά στοχάζομαι με τον τρόπο μου, ο οποίος ψάχνει να βρει μια διέξοδο μέσω της μουσικής. Για αυτό ορισμένες συνθέσεις μου, είναι τόσο δύσκολο να γίνουν αντιληπτές και γι’ αυτό με ικανοποιούν τόσο λίγες σύγχρονες συνθέσεις άλλων, διότι καταφεύγουν σε μουσικούς συναισθηματισμούς του κατώτερου είδους, σε τετριμμένους λυρικούς εντυπωσιασμούς. Εκείνες μπορεί να είναι ένα λουλούδι, αυτές εδώ είναι ένα πολύ πνευματώδες ποίημα, εκείνες μια ορμή της άγριας φύσης, αυτές ένα έργο της ποιητικής συνείδησης».
Η Αυλή της Αρσινόης είναι ένας χώρος δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο, με ένα μικρό αμφιθέατρο προσαρμοσμένο με σεβασμό στον ιερό χώρο και στην ιδιομορφία της φύσης.
Αφιερωμένο στην σπουδαιότερη Ελληνίδα βασίλισσα από τον οίκο των Πτολεμαίων, 316/270 π.Χ. που πέρασε από αυτόν τον χώρο και έζησε έξι χρόνια εξορίας στην Σαμοθράκη, αφήνοντας και εδώ πολύ σημαντικά αποτυπώματα και όχι μόνο το περίφημο Αρσινόειον.
Συνέβαλε στην ολοκλήρωση της ανοδικής πορείας του Νησιού που είχε αρχίσει και με τον πατέρα της Πτολεμαίο Α’, αλλά και του συζύγου της Λυσίμαχου, βασιλιά της Θράκης που την έκανε συμβασίλισσά του. Το Νησί που αποτελούσε θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο μετατράπηκε σε πνευματικό κέντρο όχι μόνο του Νησιού, αλλά ολόκληρου του κόσμου και ιδιαίτερα τον Αύγουστο στις τελετές της μύησης στα Καβείρια Μυστήρια, που είχαν το πανανθρώπινο χαρακτήρα και υποδέχεται επισκέπτες ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, φυλής ή φύλου σκλάβοι, απλοί πολίτες γυναίκες και παιδιά.
Η Αρσινόη πίστευε βαθιά στην μόρφωση όλων, ανεξαιρέτως φύλου ή καταγωγής, καθώς για εκείνη, ο τέλειος άνθρωπος δεν προκύπτει από τον πλούτο. Αντιθέτως, ένας πλούσιος για να ειναι ολοκληρωμένος, πρέπει να είναι και μορφωμένος.
Μια γυναίκα με ελεύθερη βούληση με μόρφωση και προικισμένη με πολλές και μεγάλες αρετές, επέβαλε τον Ελληνισμό, χωρίς ίχνος πίεσης και με μεγάλο σεβασμό με αποδοχή στον αιγυπτιακό πολιτισμό έκανε την Αλεξάνδρεια μητρόπολη του κόσμου. Θεοποιήθηκε από τους Αιγύπτιους Θεά Ίσις, μετά τον Μεγάλο Αλέξανδρο. Και όπως γράφει ο Πλούταρχος με θαυμασμό γι’ αυτήν την σπουδαία γυναίκα, «Μια είναι και η ίδια και του άνδρα και της γυναίκας η αρετή».
Οπότε εμείς το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στην μνήμη αυτής της αξίας γυναίκας είναι κάθε χρόνο μια διαχρονική μουσική που να αναδεικνύει έστω και με αυτό τον τρόπο, το μεγαλείο της.
2) Θεωρείτε ότι στον τόπο μας και δη στην Αλεξανδρούπολη, υπάρχει κενό στο κομμάτι του πολιτισμού; Δηλαδή, πέρα από τα παραδοσιακά ακούσματα, κατά την γνώμη σας, θα μπορούσε να προκύψει και κάτι διαφορετικό σε επίπεδο μουσικού ύφους;
Η Αλεξανδρούπολη έχει πλούσια ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα, με διάφορες ονομασίες. «Σάλη» με κατοίκους από την Μαρώνεια και τη Σαμοθράκη.
«Δεδέαγατς», όπου στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρξε μεγάλη ανάπτυξη με την κατασκευή του σιδηρόδρομου, γραμμή Κωνσταντινούπολης για μεγάλες πόλεις. Εποικισμό από Έλληνες δυτικούς, επί το πλείστον Γάλλους, Εβραίους, Αρμένιους και να μετράει οκτώ προξενεία, που κάθε προξενείο είχε τις δικές του εκδηλώσεις και οι περισότερες με χαρακτήρα και υφή αστικής μορφής, οπότε στην Αλεξανδρούπολη, παρότι μεσα του 19ου αιώνα ανήκε στην οθωμανική αυτοκρατορία είχε διαμορφωθεί αστική τάξη. Η γαλλική κουλτούρα και γλώσσα μπόρεσε και εδραιώθηκε που, κατά τις πηγές από Γάλλους συγγραφείς, το Γαλλικό Προξενείο πρόσφερε σε τακτικά διαστήματα οάσεις μεταξύ άλλων φιλαρμονικές από Γαλλια με ακούσματα κλασικής μουσικής.
Η Αλεξανδρούπολη πλέον ακολουθεί ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης με μοχλούς την Εγνατία Οδό τον σιδηρόδρομο, το αεροδρόμιο και το Λιμάνι, που ειναι στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα και για όλο τον κόσμο.
Η Αλεξανδρούπολη ειναι μητρόπολη και μπορεί να στηρίξει -χωρίς καμιά δυσκολία οικονομικά και ηθικά- το εγχείρημα: αστική παιδεία που συμπεριλαμβάνει και ακούσματα κλασικής μουσικής, που σου δίνει συνεχή μόρφωση σε κάθε επίπεδο και για να το πω με τα λόγια του Beethoven, δεν έχει καμιά σημασία πόσο αργά προχωράς να μάθεις να διαβάζεις μια νότα, αρκεί να μην σταματήσεις ποτέ.
Η Αλεξανδρούπολη έχει το δικαίωμα στην καλλιέργεια του μουσικού πολιτισμού. Μια φιλαρμονική ορχήστρα μπορεί να αναβαθμίσει την πολιτιστική ζωή, προσφέροντας συναυλίες υψηλής ποιότητας και εκπαιδευτικά προγράμματα.
Η Ορχήστρα μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για τουρίστες και να προβληθεί η πόλη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Η Ορχήστρα μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για μουσικούς και να αναπτύξει ένα μουσικό δυναμικό. Η μουσική μπορεί να φέρει κοντά τους ανθρώπους και να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή.
3) Ποιοι πιστεύετε πως πρέπει να αναλάβουν δράση για να δοθεί στο κοινό και μια διαφορετική πολιτιστική πρόταση; Είναι θέμα τοπικών ταγών; Οι πολίτες μπορούν να συνδράμουν με τον τρόπο τους;
Οι άρχοντες του τόπου και οι πολίτες ο κάθε ένας όσο μπορεί, ναι, μπορούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα αυτό, φιλαρμονική Αλεξανδρούπολης, που θα έχει απήχηση θετική και στους γείτονές μας. Η Ρουμανία όπως και η Βουλγαρία έχουν στο ενεργητικό τους εξαιρετικές φιλαρμονικές και παιδεία που προσφέρει μουσικές σπουδές, οικονομικά προσβάσιμες και ενθαρρύνει τα παιδιά να ακολουθήσουν τον δρόμο της κλασικής παιδείας, που ανήκει και η κλασική μουσική…
Έχουμε ταλαντούχους και σπουδαίους νέους μουσικούς, με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση στο δύσκολο αυτό δρόμο του μουσικού κλασικής μουσικής, κατά την ταπεινή μου γνώμη έχουμε μια ηθική υποχρέωση να τους στηρίζουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο, γιατί όπως είπα στην αρχή η κλασική μουσική είναι διανόηση, είναι ένα είδος μαθηματικών για να μπορούμε να βελτιωνόμαστε προς το καλύτερο.
