Κοινός τόπος πια έγινε, όταν ρωτάς ένα νέο,
αν θέλει κάπου να εργαστεί, για να ‘χει μέλλον ωραίο…
Άμεσα κι απερίφραστα, σου λέει: Ναι στη δουλειά,
εκείνη, που κόπο έχει λιγότερο, αλλά χρήματα πολλά.
Και τις σπουδές του πάντοτε, τις βάζει σε σειρά,
δεύτερη, μετά τις απαιτήσεις του, που έχει κάθε φορά.
Αν δε στην τριτοβάθμια, εκπαίδευση επιτύχει,
νομίζει, πως άνοιξε ο ουρανός, κι αντάμωσε την τύχη.
Τότε απαιτεί διαβίωση, άνετη εκτός ορίων,
έχει δε υπερφίαλα σχέδια, υπεράνω των … μυρίων.
Θέλει ένα διαμέρισμα, πλήρως επιπλωμένο,
και αυτοκίνητο Ι. Χ. στην αυλή αραγμένο.
Θέλει σωστό μηνιάτικο, για όλα τα έξοδά του,
και έτσι πιστεύει θα λυθεί, το κάθε πρόβλημά του.
Αλλά, όταν τελειώνει τις σπουδές, αρχίζουν τα μαρτύρια.
Πότε και πώς θα εργαστεί, για να ‘ρθουν τα …αργύρια;
Πολλές φορές ο απόφοιτος, του πανεπιστημίου,
τελειώνει μία σχολή, που δεν ήταν, προτίμηση του ιδίου.
Και φυσικά, του είναι βραχνάς, να πάει να εργαστεί,
κάπου, που ούτε καν ποτέ, είχε υποψιαστεί.
Και τότε, φυσιολογικό είναι, εκεί, να μη θέλει να δουλέψει,
και σαν νέος τη ζωή του, να κερδίσει, να παλέψει.
Έτσι, κάποιες εργασίες, μένουνε δίχως εργάτες,
στα χωράφια και στ’ αμπέλια, λείπουν και αυτοί οι δραγάτες.
Και ιδού λοιπόν, αν ήρθε η ώρα, πώς και γιατί, να ρωτήσεις.
Τι φταίει για τούτο το κακό; Δεν θα ‘βρεις απαντήσεις!
Πολλοί νέοι, παιδιά τη γης, παιδιά της επαρχίας,
θέλησαν τη βελτίωση, μίας ζωής αχρείας.
Αλλά, εδώ ας σημειωθεί, πολλοί γονείς παιδιών,
βρήκανε τρόπους εύκολους, κερδών και αμοιβών.
Κι οι τρόποι ήτανε απλοί. Απλές ήταν και οι λύσεις,
που απαιτούνταν για όλα αυτά. Ήταν … οι επιδοτήσεις!
Επιδοτήσεις δίνονταν, σε έναν παραγωγό,
που έφερνε απόδειξη, πως το κτήμα του, ήτανε ενεργό.
Αλλά, βρεθήκανε παραγωγοί, με κτήματα χιλιάδες,
πλειάδες ελαιόδενδρων, κι άλλων φυτών, λες κι ήτανε … αγάδες!
Και στην πρώτη θεομηνία, έπαιρναν επιδότηση,
για μια παραγωγή που ήτανε, εικονική και με…εξουσιοδότηση!
Αλλά, η επιδότηση, για την παραγωγή,
εφόσον δεν ήταν σωστή, έφερε αργία γοργή.
Κι έτσι βρέθηκαν αρκετοί, μόνο με επιδοτήσεις,
να ζουν πλουσιοπάροχα, χωρίς να έχουν κτήσεις.
Αυτά βλέποντας ο κοινός νους, κάποιων νέων παιδιών,
έπλασε όνειρα άσχετα, «σημεία» των καιρών.
Και μη ρωτάς το πώς, το γιατί, και ποιος φταίει για όλα.
Γιατί, ό,τι πεις, θα φταις κι εσύ, και δεν θα είναι παρόλα!
Αθ. Παπατριαταφύλλου
