Παρανάλωμα του πυρός η χώρα
γιατί κάποιοι δεν είναι ευαίσθητοι.
Θεέ μου πότε θα έρθει η ώρα
να τιμωρηθούν οι ασυνείδητοι και αναίσθητοι;
Τραγική η εξέλιξη στη φύση
με τις αμέτρητες πυρκαγιές.
Πόσο θα αντέξουμε σε αυτή τη ζήση
με όλες αυτές τις κακομοιριές;
Φωτιές εδώ, φωτιές εκεί,
δεν ακούς τίποτα άλλο αυτόν τον καιρό,
που καταστρέφουνε τη γη
και δεν έχουν τελειωμό.
Δάση καίγονται, σπίτια καίγονται,
χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Δάκρυα λύπης χύνονται
για όλα αυτά που φέρνουν κάποιες παράνομες ψυχές.
Δεν γνωρίζουν άραγε αυτοί οι πυρομανείς
ότι η φύση θέλει φροντίδα
και ο καθένας μας πρέπει να είναι εθελοντής
ώστε να υπάρχει σωτηρίας ελπίδα;
Γιατί φτάνουμε σε καταστάσεις
να γινόμαστε θύματα απερισκεψίας
κάποιων που χωρίς να καταλάβουν των ειδικών τις συστάσεις
φτάνουν σε βαθμό ασωτίας και αλητείας.
Ένα μεγάλο ποσοστό εδάφους ελληνικού
γίνεται αποκαΐδια και στάχτη
κι αν πεις για το θέμα του λογαριασμού
δε βρίσκουν οι υπεύθυνοι την άκρη.
Γιατί αναρωτιόμαστε, γιατί;
Δεν έχουν αυτοί οι ασυνείδητοι Θεό
και φτάνουνε σε τέτοια κακιά στιγμή
να καταστρέφουνε ότι όμορφο και ιερό;
Ότι πολυτιμότερο υπάρχει είναι η φύση.
Το οξυγόνο τη ζωή μας προσφέρει.
Γι’ αυτό η μόνη λύση
είναι άθικτη να μείνει να καταφέρει.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη
