
Φύσα αεράκι φύσαγε
και πάρε όλη τη σκόνη
που ήρθε και κατακάθισε
σε μια σχέση που τελειώνει.
Έλα κύμα δυνατό
να πνίξεις τα φαρμάκια
που πότισε το ξεφωνητό
ότι δε θα έχουμε άλλα ρομαντικά βραδάκια.
Πέσε βροχούλα δροσερή
και πλύνε ότι άφησε
αυτή η λέξη η οδυνηρή
ότι υπήρχε έσβησε.
Έλα φωτιά και κάψε
κάθε πικράγκαθο που φύτρωσε.
Έλα μπογιά και λευκό βάψε
κάθε μαύρο χρώμα διόρθωσε.
Μα τι λέω, το σκέφτηκα πολύ;
Έλα πουλάκι φτερωτό
και φέρε μήνυμα και γραφή
ότι δε θα έρθει το τέλος αυτό.
Βγες ήλιε και φώτισε
το μυαλό και την ψυχή
αυτή που τόσο δάκρυσε
άλλο πόνο να μη δει.
Έλα άνοιξη και άνθισε
σαν λουλούδι τη ζωή μας
και καλοκαίρι και ωρίμασε
τους καρπούς στην αυλή μας.
Σαν όνειρο μέσα σε ύπνο βαθύ
όλα να κυλήσουν, να περάσουν
κι όταν έρθει το επόμενο πρωί
τίποτα από τη ζωή μου να μην χαλάσουν.
Σαν πολύχρωμη ζωγραφιά
η εικόνα μας να μοιάζει
σαν πηγή δροσερή βαθιά
το κορμί μας να ξεμουδιάζει.
Τάνια Στεφάνου – Τσαβδάρη




