Δεν μπορούσε ποτέ κανείς να φαντασθεί, ότι είναι πολίτης ενός κράτους, της Ελλάδος, που οδηγείται από την ηγεσία του με μεγάλη ταχύτητα, στην χρεωκοπία – Θα ξεσπάσει ρεύμα καταστροφικής διαμαρτυρίας και μίσους μεταξύ των πολιτών
Δεν κομίζω τίποτα καινούργιο αν πω ότι αισθανόμαστε τόση ανησυχία, αγωνία και αγανάκτηση για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ένας κόσμος ολόκληρος είχε κάνει τα προγράμματά του για το πότε και πόση σύνταξη θα πάρει, για τις αξίες και τα εισοδήματα των ακινήτων του.
Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανείς ότι είναι πολίτης ενός Κράτους πού οδηγεί με μεγάλη ταχύτητα στην χρεωκοπία.
Οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι η κρίση για την οποία άκουγαν δεν θα ερχόταν ποτέ στην Ελλάδα.
Και κάποιοι έλεγαν με αυταρέσκεια ότι «θα δεις πού εμείς θα την σκαπουλάρουμε με τη γνωστή
ιδιομορφία μας».
Στην Κοινωνία διακρίνει κανείς τώρα δύο ρεύματα. Το ένα είναι αυθόρμητο, εκρηκτικό και συμπεριλαμβάνει αστούς, ανέργους, νεαρούς αναρχικούς, οι οποίοι θέλουν να πληρώσουν κάποιοι εξ αυτών πού έκλεψαν ή σπατάλησαν το δημόσιο χρήμα και να αλλάξουν πρόσωπα και πράγματα στην πολιτική.
Το άλλο είναι ένα διαχρονικό ρεύμα καταστροφικής διαμαρτυρίας, πού γίνεται τυφλό μίσος εναντίον τής Κοινωνίας.
Αυτές οι μέρες θα κρίνουν το μέλλον μας.
Η Κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και ο λαός καλούνται να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες μιας Οικονομίας πού είναι πρωτοφανείς σε έκταση και βιαιότητα.
Η μόνη σωτηρία είναι η επιτυχία και από εμάς εξαρτάται εάν θα φτιάξουμε νέα χώρα ή αν θα ζούμε επί πολλά χρόνια μέσα σε έναν εφιάλτη.
Η Ευρώπη διαθέτει πλέον μηχανισμούς διάσωσης και αυτοπροστασίας και αν η Ελλάδα δεν μπορεί
να διασωθεί μέσω αυτών, υπάρχει κίνδυνος να μη σταθεί στα πόδια της.
Το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Πλαίσιο έχει αλλάξει, αλλά η πιο ουσιαστική αλλαγή μεταξύ του 2012 και του 20% συντελέστηκε μέσα στην Ελλάδα.
Δυόμισι χρόνια μετά, περισσότεροι πολίτες Φαίνονται να πιστεύουν ότι δεν έχουν τόσα να χάσουν από μία ανατροπή της πολιτικής.
Είναι σημάδια της εξάντλησης και της απελπισίας και απόδειξη των αποτυχιών και αστοχιών του Προγράμματος. Τις ευθύνες εντός και έκτος Ελλάδος θα τις αναζητήσουμε άλλη ώρα.
Σ’ αυτό το κλίμα, όμως, οι επιτυχίες παραγνωρίζονται.
Η χώρα παραμένει εντός του ευρώ και μία μικρή ανάκαμψη άρχισε να διαφαίνεται, αλλά με μεγάλο κόστος.
Εάν οι δημοσκοπήσεις αντανακλούν την αλήθεια, πολλοί θέλουν να ελπίζουν ότι η ανατροπή θα φέρει την ανακούφιση. Άλλοι δεν έχουν το κουράγιο να αντισταθούν σε αυτό που συμβαίνει γύρω τους.
Είμαστε εξαντλημένοι και μπαίνουμε σε άλλη μία μάχη με απρόβλεπτα αποτέλεσμα.
Η επιλογή μας λοιπόν, θα είναι ανάμεσα σε δύο εναλλακτικά μέλλοντα.
Στο πρώτο εξασφαλίζουμε τώρα την παραμονή μας στον σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών θεσμών και της Δύσης, με σταδιακή και επώδυνη έξοδο από τη μακροχρόνια οικονομική κρίση.
Στο δεύτερο ανοίγει μία εποχή αβεβαιότητος με λαϊκιστικές υποσχέσεις και παλικαρισμούς και σε μια κόντρα με τους ευρωπαϊκούς εταίρους μας.
Αν τελικά επιλέξουμε το δεύτερο, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Διότι από τη θέση μιας χώρας, στην καρδιά της Ευρώπης, θα ξαναγυρίσουμε στο ρόλο μιας ασταθούς και αμφιλεγόμενης οντότητος, σε μια περιοχή παρατεταμένης διεθνούς αστάθειας, στα Δυτικά Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ας έρθουμε τώρα στα απολύτως καθ’ ημάς. Ο Πρόεδρος τού ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξης Τσίπρας αμφισβητείται πρωτίστως από τούς Αριστερούς διαφόρων αποχρώσεων.
Οι πλέον διανοούμενοι εξ αυτών πιστεύουν ότι, η ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών από το αρχέγονο και απαράσκευο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, θα πλήξει ανεπανορθώτως την Αριστερά και θα την οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση.
Άλλοι πάλι δεν είναι δυνατόν να δεχθούν ότι ο “μικρός” τους υπερκέρασε και προχωρεί για εδραίωση στην Εξουσία. Είναι γι’ αυτούς ένας ενοχλητικός παρέμβλητος.
Και τα πράγματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βαίνουν προς βαρείαν εμπλοκήν.
Αλλά για να τελειώνουμε:
Βουλευτές και πολίτες ας παραμερίσουν την όποια οργή για τα λάθη και τις συμπεριφορές της σημερινής Κυβέρνησης και τον φόβο για τις αντιδράσεις όσων θέλουν να μετατρέψουν την πολιτική σκηνή σε θέατρο ασχημιών.
Αν δεν το πράξουν, θα έχουν σημαντικό μερίδιο της ευθύνης για την παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και απρόβλεπτων εξελίξεων πού μπορεί εύκολα να καταλήξουν σε χρεωκοπία της χώρας οριστικώς.
Διότι βρισκόμαστε ένα βήμα από την άβυσσο.
Β. Ι. Κοραχἀης
