Η ατολμία των Ελλήνων πολιτικών τελικά οδηγεί τον λαό σε διχασμό, ανασφάλεια και πάνω απ’ όλα σε φτώχεια και δυστυχία – Ας κάνουμε το σωστό για το μέλλον της χώρας μας
Ο Ελληνικός λαός πριν από πέντε μόλις μήνες έδωσε εντολή-εμπιστοσύνη στον κ. Τσίπρα και την Κυβέρνησή του να διαπραγματευτεί εντός της Ευρωζώνης και εντός του Ευρώ, ένα καλύτερο μνημόνιο (ας μη γελιόμαστε, μνημόνιο θα ήταν η οποιαδήποτε συμφωνία), αφού πίστεψε ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση Σαμαρά, απλώς ασπαζόταν τα σκληρά μέτρα που μας έθεταν οι τροϊκανοί για να μπορέσουμε να ξεπληρώσουμε τα δάνειά μας και φυσικά να εισέλθουμε σε μια αναπτυξιακή πορεία.
Δεν πίστευε κανένας πολίτης που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ ότι θα έφταναν ποτέ μέρες σαν κι αυτές που ζούμε ή ότι η κυβέρνηση θα έθετε ζήτημα εντός ή εκτός του ευρώ και της Ευρωζώνης.
Τελικά ο κ. Τσίπρας αποδείχθηκε κατώτερος των προσδοκιών των Ελλήνων πολιτών και αφού δεν τα κατάφερε να διαπραγματευτεί όπως του όρισε η λαϊκή εντολή, αντί να ομολογήσει την αποτυχία του και να παραιτηθεί, αποφάσισε να οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε ένα δίλημμα “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”, χωρίς όμως ουσιαστικά να εξηγεί πόσο βαθύς είναι ο γκρεμός και πόσο σκοτεινό το ρέμα.
Δυστυχώς όπως όλα δείχνουν μέχρι σήμερα, οι πολίτες θα πάνε στις κάλπες (κι εδώ ευθύνεται και η αντιπολίτευση που δεν αναλαμβάνει να εξηγήσει ρεαλιστικά) χωρίς να ξέρουν τι πραγματικά σημαίνει το ΝΑΙ και τι το ΟΧΙ. Δηλαδή τι τους περιμένει την επόμενη ημέρα.
Αυτό που ακούμε από απλούς πολίτες είναι ότι είναι φοβισμένοι, ακριβώς γιατί δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Αν κάποιος τους εξηγούσε ότι το ΝΑΙ σημαίνει π.χ. 5 χρόνια δύσκολα και το ΟΧΙ 1 χρόνο δύσκολο, ή το αντίθετο ίσως να μπορούσαν να αποφασίσουν.
Το να πας να ψηφίσεις σε ένα ΝΑΙ ή ΟΧΙ μόνο με κομματικά κριτήρια, δηλαδή επειδή είσαι ΝΔ ή επειδή είσαι ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν να μπαίνεις ως πολίτης σε μια κομματική πειθαρχία που πάντα την καταδίκαζες ως πρακτική των κομμάτων ακόμα κι όταν αυτή επιβαλλόταν στους βουλευτές που εσύ είχες επιλέξει.
Η ατολμία των Ελλήνων πολιτικών τελικά οδηγεί το λαό σε διχασμό, ανασφάλεια και πάνω από όλα σε φτώχεια και δυστυχία.
Οδηγεί τους πολίτες να αποφασίσουν για το μέλλον των παιδιών τους, για το πόσο θα πεινάσουν. Εντός ή εκτός ευρώ, χωρίς να ξέρουν το χρονικό διάστημα για το οποίο θα πεινάνε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Επιτέλους ας αναλάβουν οι πολιτικοί μας την ευθύνη να μας πουν ότι εκτός Ευρώπης π.χ. θα χάσουμε τις αγροτικές επιδοτήσεις, τις χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ, τη διασφάλιση των συνόρων μας, την χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.
Ας μας πουν ότι εντός της Ευρώπης θα χάσουμε τι? Προσωπικά ειλικρινά δεν ξέρω τι! Πέρα από την αύξηση του ΦΠΑ, την αύξηση της φορολογίας, τη μείωση των μισθών που θεωρητικά προτείνουν οι θεσμοί…
Ας μας πουν επιτέλους αν υπάρχει τρόπος να ξαναέλθει αυτή η χώρα σε τροχιά κατ’ αρχήν ισορροπίας και μετά ανάπτυξης, αν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας. Αν υπάρχει τρόπος να επιβιώσει ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και όχι μόνο οι υπάλληλοι του δημοσίου.
Εκείνο που ξέρω πάντως είναι ότι το να μην προσέλθουμε να ψηφίσουμε είναι ό,τι χειρότερο. Επιτέλους ας αναλάβουμε κι εμείς οι πολίτες την ευθύνη που μας αναλογεί (ή δεν μας αναλογεί αλλά μας τη φορτώνουν) και ας πάμε στην κάλπη να ψηφίσουμε με την πεποίθηση ότι θα κάνουμε το σωστό για το μέλλον της χώρας μας και θα σεβαστούμε όλοι μας το αποτέλεσμα κι από εκεί και πέρα θα δουλέψουμε όλοι μαζί για να αναστηλώσουμε αυτή τη χώρα.
Λεμονιά Σακαλάκη
