Μπορεί η Αριστερά να εμφανίζεται ακόμα, σαν σημείο αναφοράς της “Ελευθερίας” και της “Δημοκρατίας” και μηχανισμός απονομής της δικαιοσύνης;
Η αριστερά στην Ελλάδα καταφέρνει διαχρονικά να αποτελεί σημείο αναφοράς του “ορθού”, του “δικαίου”, της “ελευθερίας” και της “δημοκρατίας”.
Μετά τον εμφύλιο και αφού φρόντισε να γράψει την ιστορία στη βάση του δικού της αφηγήματος, κατάφερε να φορτώσει με ενοχές ένα μεγάλο μέρος της αστικής τάξης που αισθανόταν κατά κάποιο τρόπο υπεύθυνο για τις διώξεις που είχαν επιβάλλει οι νικητές στους ηττημένους.
Σ’ αυτή τη βάση η αριστερά, στις δεκαετίες που ακολούθησαν απέκτησε το λεγόμενο “ηθικό πλεονέκτημα” βάσει του οποίου έχει την “πιστοποίηση” να κρίνει τις ιδέες και τις θέσεις των πολιτικών της αντιπάλων της με απολυτότητα, αλλά και να επιβάλλει τις δικές της ως θέσφατο.
Ο χώρος της αστικής αντιπολίτευσης παρείχε προνόμια στην αριστερά τα οποία αξιοποίησε προκειμένου να διεισδύσει σε κοινωνικούς χώρους και ομάδες συμφερόντων που τα κόμματα εξουσίας δεν μπορούσαν εξ αντικειμένου να προσεγγίσουν.
Εκεί οφείλεται και το επιχείρημα της αριστεράς ότι για την πορεία της χώρας ευθύνονται όλοι οι άλλοι αφού η ίδια δεν είχε κυβερνητική ευθύνη.
Ένα επιχείρημα που δεν αντέχει φυσικά σε σοβαρή κριτική μια και η αριστερά μπορεί να μη κυβερνούσε αλλά έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης στη διακυβέρνηση της χώρας.
Άλλωστε πολλές φορές με τη στάση της εμπόδισε σημαντικές μεταρρυθμίσεις (πχ ασφαλιστικό) που σήμερα υποχρεώνεται να εφαρμόσει, ενώ εμπόδισε αλλαγές που έτειναν στον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας.
Και όλα αυτά ίσως να μην είχαν την παραμικρή σημασία αν η αριστερά που σήμερα κυβερνά δεν ήθελε να έχει τον πρώτο λόγο σε ζητήματα που δεν την αφορούν.
Από το ποιος είναι κατάλληλος να ηγηθεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, μέχρι ποιος πρέπει να είναι ο ενδεδειγμένος πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ για να το οδηγήσει στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην επέτειο των γενεθλίων της, η Κυβέρνηση αποφεύγει να εξηγήσει πως είναι δυνατόν η…. μετενσάρκωση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ να χορηγεί πιστοποιητικό καταλληλότητας στον κ. Καμμένο, αλλά ταυτόχρονα να το αρνείται στον κ. Θεοδωράκη.
Και μετά από ένα χρόνο πρώτης και δεύτερης κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με συνδρομή ΑΝΕΛ να θυμίσει τι έλεγε ο κ. Τσίπρας για το αφορολόγητο των 12.000, την 13η σύνταξη, το βασικό μισθό στα 751 ευρώ, για τον ΕΝΦΙΑ, τις κύριες και επικουρικές συντάξεις και όλα αυτά που αποδεικνύουν γιατί η αριστερά ήταν και παραμένει η “Αυλή των θαυμάτων” σ’ έναν παράλληλο κόσμο.
Επιγραμματικά, κλείνοντας τον πρώτο χρόνο με την αριστερά στη κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί επικαλούμενος τις ρίζες του και τις ιδεολογικές του καταβολές να επιχειρηματολογήσει θυμίζοντας τι είχε πει για την αλήθεια ο Λένιν:
“Η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή”.
Αυτό πράγματι θα συνιστούσε μια ριζοσπαστική τομή στην αριστερή σκέψη.
Χάρης Παυλίδης
