Βασικοί θεσμοί του Κράτους βυθίζονται όλο και περισσότερο στην παρακμή, η Δημόσια Διοίκηση έχει διαλυθεί, τα Κρατικά Νοσοκομεία καταρρέουν, η Παιδεία ασθενεί, ενώ η απογοήτευση απλώνεται στους Έλληνες
Μύρισαν εκλογές. Έχουμε έναν πρωθυπουργό κουρασμένο και απογοητευμένο που δεν μπορεί να συντονίσει το υπουργικό συμβούλιο και τα άλλα κυβερνητικά όργανα, έχουμε υπουργούς που προσπαθούν να ματαιώσουν τις ιδιωτικοποιήσεις που όμως ψήφισαν στη Βουλή και θρηνούν δημόσια γιατί καταπατούν τις παιδικές ιδεοληψίες τους, έχουμε και έναν αναπληρωτή υπουργό που απειλεί να θάψει βαθιά στη γη όποιον αντιτίθεται στα λεγόμενα του, έχουμε διορισμούς από το παράθυρο, φωτογραφικές διατάξεις στα νομοσχέδια, ασύστολη προπαγάνδα, αντισυνταγματικά νομοσχέδια που φιμώνουν την ελευθεροτυπία, τη διαφάνεια και την πολυφωνία και βέβαια μια αντιπολίτευση που ξεσπαθώνει καθημερινά -και καλά κάνει- και ένα ΚΚΕ πού χτυπά την κυβέρνηση σαν χταπόδι, δεδομένου ότι γνωρίζει τα μέλη της και τις απόψεις τους καλύτερα από όλους.
Ο πρωθυπουργός δεν τολμά να κάνει ανασχηματισμό και να απομακρύνει ιδεοληπτικούς και ανίκανους υπουργούς, γιατί φοβάται την κίνηση των 53+ και το επερχόμενο συνέδριο τού Σύριζα.
Ακόμη και οι συνέταιροι του, οι Ανέλ, του κάνουν τη ζωή δύσκολη, αμφισβητώντας προσωπικές του επιλογές, όπως τον νέο καναλάρχη κ. Καλογρίτσα, που οι πάντες τον αποδομούν, με επίκεντρο το δανεικό βοσκοτόπι, με το οποίο θα πληρώσει την άδεια για το κανάλι.
Στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, οι «φίλοι» του τον υπονομεύουν σταθερά, πιστεύοντας ότι έφαγε τα ψωμιά του, ενώ και τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης, του ασκούν σκληρή κριτική προβλέποντας το τέλος του.
Ο πρωθυπουργός περιφέρεται στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό, αντί να κάτσει στο Μαξίμου και να συμμαζέψει το κόμμα του και την κυβέρνηση.
Είναι φανερό ότι δεν μπορεί, γιατί η εσωκομματική αντιπολίτευση ελέγχει μεγάλο αριθμό βουλευτών και στελεχών, υπερτερεί στις σκληρές ιδεοληψίες, ενώ και ο ίδιος δεν έπαψε να είναι ένας κομμουνιστής με παρωπίδες, που διολισθαίνει προς το κατεστημένο για να επιβιώσει.
Στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου μίλησε και έδωσε συνέντευξη Τύπου, ήταν άτονος, χωρίς αυτοπεποίθηση, δεν απολογήθηκε για τα ψέματα που είπε στον λαό για να κερδίσει τις εκλογές, ούτε τόλμησε να δώσει νέες υποσχέσεις και πιπίλιζε συνέχεια τις προσπάθειες που καταβάλλει για τη μείωση του χρέους, πράγμα που οι δανειστές το αρνούνται κατηγορηματικά και δέχονται μόνο επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και ίσως μείωση του επιτοκίου, ενώ παραπέμπουν όλα αυτά μετά τις εκλογές που έχουν οι δύο μεγάλες χώρες προς τα τέλη του 2017.
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο αντιπρόεδρος του που είναι πιο ρεαλιστής, τοποθέτησε τις σχετικές συζητήσεις στο 2018, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Ο πρωθυπουργός τον άδειασε αλλά ο αντιπρόεδρος έχει δίκιο.
Άλλωστε η τυχόν μείωση του χρέους δεν λύνει το βασικό πρόβλημα που ακούει στο όνομα επενδύσεις.
Στη ΔΕΘ έχασε την ψυχραιμία του, εκνευρίστηκε τα έβαλε με τους δημοσιογράφους που πρόκειται να απολυθούν από τα κανάλια που δεν πήραν άδεια.
Και είπε, ότι ενδιαφέρεται για το δημόσιο συμφέρον και όχι για το ιδιωτικό.
Και όμως περιμένει ξένες ιδιωτικές επενδύσεις, που πλέον αποτελούν αυταπάτες ή πιο άπλα άπατες.
Οι προσπάθειες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του, να ελέγξουν την ενημέρωση και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, μέσω του επαίσχυντου και αντισυνταγματικού νομοσχεδίου, με το όποιο δόθηκαν μόνο 4 άδειες πανελλήνιας εμβέλειας, ενώ στην ψηφιακή εποχή μπορούν να λειτουργήσουν πολύ περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί, αποκάλυψαν τα ολοκληρωτικός αυταρχικά σχέδια τους.
Παράλληλα, ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, αμφισβήτησε τη δυνατότητα και την πιθανότητα το Συμβούλιο της Επικρατείας να κηρύξει αντισυνταγματικό το παραπάνω νομοσχέδιο, λέγοντας ότι αυτά δεν γίνονται, επεμβαίνοντας έτσι ωμά στην τρίτη εξουσία, τη δικαιοσύνη.
Ήδη οι σχετικές συζητήσεις έχουν ανάψει στα κανάλια, εν προσπάθεια φίμωσης των καναλιών και από τον απαξιωτικό τρόπο με τον όποιο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τους αντιπάλους της, ότι επιδιώκεται η εφαρμογή του σοβιετικού συστήματος έλεγχου των πάντων, ρέων δραστηριοτήτων, Τύπου και πολιτών.
Ταυτόχρονα, βασικοί θεσμοί του κράτους βυθίζονται όλο και περισσότερο στην παρακμή:
η δημόσια διοίκηση έχει διαλυθεί. Τα κρατικά νοσοκομεία καταρρέουν, όπως έδειξαν οι εργαζόμενοι πολλάκις και στη ΔΕΘ, ο υπουργός Παιδείας αποτελειώνει το εκπαιδευτικό σύστημα και στις τρεις βαθμίδες του, με μείωση των ωρών διδασκαλίας στο γυμνάσιο, με περιορισμό των εξετάσεων, με τη μή πρόσληψη προσωπικού, με τις επιθέσεις κατά των θρησκευτικών, των αρχαίων ελληνικών και της ιστορίας, με την επάνοδο των αιώνιων φοιτητών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και των φοιτητοπατέρων στις διοικήσεις τους.
Οι εκλογές επέρχονται και ας λέει ο πρωθυπουργός το αντίθετο.
Όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης, όπως παρουσιάστηκαν παραπάνω σε συντομία, αυτό δείχνουν, καθώς και το πρόσωπο του πρωθυπουργού, που κυριαρχείται από κούραση και απογοήτευση.
Ακόμη, όσο ήταν στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός, γύρω της όλοι διαδήλωναν με πρωτόγνωρο πάθος και δυναμισμό και δη οι επί μήνες σφαζόμενοι συνταξιούχοι, οι υπάλληλοι, οι νοσοκομειακοί, οι ένστολοι, οι εκπαιδευτικοί, οι άνεργοι, ο ίδιος ο Σύριζα.
Εξάλλου, η κυβέρνηση συνεχίζει τη δημοκρατική κάθοδό της, υπολειπόμενη 10 μονάδες από τη Ν.Δ.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
