Οι συνεχείς υποχωρήσεις της Ελλάδος οδήγησαν σήμερα την Τουρκία να θεωρεί “κουρελόχαρτο” την Συνθήκη της Λωζάνης – Ας σταματήσουν, επί τέλους, οι πομφόλυγες περί Ελληνοτουρκικής φιλίας και ενσωμάτωσης των Ισλαμικών πληθυσμών προσφύγων, στις Δυτικές Κοινωνίες
Για όσους παρατηρούν από κοντά τις τουρκικές εξελίξεις επί δεκαετίες, δεν εκπλήσσουν καθόλου οι τελευταίες προκλήσεις του Ερντογάν που μετά το αποτυχών πραξικόπημα έχουν χτυπήσει καμπανάκι, με όλες τις συνέπειες αυτή της εξέλιξης.
Η παγίωση της αντίληψης στην Άγκυρα ότι η Τουρκία δεν χωρά πλέον στα στενά σύνορα της και παράλληλα η αντίληψη ότι στην δυτική πλευρά βρίσκεται μια χώρα, άλλοτε επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και με μεγάλη οθωμανική κληρονομιά, σήμερα εξοντωμένη από μια εξαετή μνημονιακή καταστροφή, οδηγούν στην αναπόφευκτη τουρκική προκλητικότητα που μάλιστα «ντύνεται» και με ένα νομιμοποιημένο μανδύα καθώς η Ελλάδα… καταγγέλλεται ότι παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες και εξοπλίζει τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Η προκλητικότητα αύτη δεν είναι εν αιθρία, αλλά εξελίσσονταν τις τελευταίες δεκαετίες με διάφορους σταθμούς, (όπως η ατιμώρητη κατάρριψη του ελληνικού F-16 του Κώστα Ηλιάκη στις 23 Μαΐου του 2006), για να φτάσει σήμερα στην επίσημη αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας επί χερσαίων εδαφών της ελληνικής επικράτειας. Δηλαδή τα χαστούκια το ένα πίσω από το άλλο.
Το θέμα όμως δεν είναι τι έκανε και τι κάνει η Άγκυρα εναντίον μας, αλλά τι κάναμε εμείς όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσουμε σήμερα σε αυτό το σημείο, όπου η ίδια η ύπαρξη μας σαν έθνος και σαν κράτος είναι υπό αμφισβήτηση.
Η ευρωπαϊκή «τύφλωση» και η παράδοση της χώρας από μια πολιτική συμμορία στην μνημονιακή κατοχή, κατέστρεψε όλες τις γραμμές εθνικής άμυνας και έριξε την χώρα στον λάκκο των ευρωπαϊκών εταιρικών «λεόντων», αφήνοντας ξέφραγο αμπέλι τα σύνορα για να μας στέλνει η άλλη πλευρά όποτε γούσταρε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους σαν εισβολή, προάγγελος της τουρκικής επέλασης.
Αλλεπάλληλα ευρωπαϊκά εταιρικά χαστούκια, έφεραν τον ελληνικό λαό στην κατάσταση αυτοχειρίας και στην εγκατάλειψη των πατρώων εδαφών σε μια άνευ προηγούμενου μετανάστευση όλων των αξιόλογων κεφαλών της Ελλάδας στο εξωτερικό, ενώ η οικονομική δραστηριότητα έχει πεθάνει στον βωμό της εμμονής σε ένα δολοφονικό νόμισμα.
Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης, το σύμβολο αυτό της Ανατολικής Ορθοδοξίας σε τζαμί, το οριστικό κλείσιμο της Παναγιάς Σουμελά σε ορθόδοξες θρησκευτικές τελετές και η απαίτηση της Τουρκίας να ανοίξουν μια σειρά οθωμανικά τεμένη σε όλη την ελληνική επικράτεια, είναι μόνο ένα μέρος του σχεδίου επανάοθωμανοποίησης της χώρας μας, διακόσια σχεδόν χρόνια μετά την επανάσταση του 1821. Η συνθήκη της Λοζάνης είναι πλέον ένα κουρελόχαρτο για την Άγκυρα.
Πολιτικές κλεπτό-συμμορίες, στρατιωτικές ηγεσίες άτολμες και υποταγμένες στο προδοτικό πολιτικό κατεστημένο και παράλληλα εκκλησιαστική ηγεσία βουβή και ουραγός της πολιτικής προδοσίας, άφησαν ακέφαλο ένα λαό εξοντωμένο, που επί δεκαετίες τον έκαναν να πιστέψει στην απατηλή τραπεζιτική ευτυχία που του σέρβιραν επιδέξια και στην ηδονή του ευρώ.
Το αποτέλεσμα σήμερα σκληρό και αδυσώπητο και είναι μόνο η αρχή, αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει.
Η Μικρασιατική καταστροφή οδήγησε τους έξη στο εκτελεστικό απόσπασμα με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Κάποιοι είχαν προειδοποιήσει το 2010 ότι αυτή η περιπέτεια θα κλείσει μόνο με αίμα. Ευχόμαστε πως όχι!
Όμως σήμερα που θα μας οδηγεί αυτή η κατάσταση ???
Αυτά γράφει ο Τουρκολόγος Συγγραφέας Νίκος Χειλαδάκης .
Όμως πρέπει να προσθέσουμε εδώ και τις επισημάνσεις του Δημοσιογράφου Παναγιώτη Λιακού που σημειώνει τα εξής:
***
Η Τουρκία ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους μαφιόζους της περιοχής. Γνωρίζει μόνο έναν τρόπο να κάνει τις δουλειές της. Αυτόν που ξέρουν οι νονοί. Απειλή ή λεπίδι ή και τα δύο. Επί αιώνες μάς σφάζει, μας κλέβει, μας ατιμάζει και μας υποτάσσει, λες και είμαστε το φτηνότερο αναλώσιμο στον πλανήτη.
Κι έρχονται από καιρού εις καιρόν ορισμένοι μπουμπούνες ή βαλτοί, που προσπαθούν να περάσουν στους πολλούς την εντύπωση ότι υπάρχει τρόπος συνεννοήσεως με την Τουρκία άλλος από το να μας φοβούνται. Κι η Ιστορία πάντα αποδεικνύει ότι μόνο ο φόβος και η καθαρή ισχύς μπορεί να αναχαιτίσουν το αιμοσταγές του χαρακτήρα τους.
Οι πομφόλυγες περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» συναγωνίζονται σε ανοησία τις τρίχες περί «πολυπολιτισμού» και της «ενσωμάτωσης» ισλαμικών πληθυσμών στις δυτικές κοινωνίες. Τα ασύμβατα συστήματα δεν μπορούν να γίνουν συμβατά απλώς επειδή μερικοί θα χαίρονταν αν συνέβαινε.
Και χάρηκαν που ο Ερντογάν δεν είπε τα περί «δημοψηφίσματος αυτοδιάθεσης» στη Δυτική Θράκη, αλλά τα έγραψε… μονάχη της η «Σαμπάχ». Και στη χαρά τους πάνω λησμονούν τις γενοκτονίες των Ελλήνων από τον Κεμάλ, την Πόλη και τον Αττίλα στην Κύπρο. Πόσες ανοίξεις ακόμα, ραγιάδες;
