Στις 3 Σεπτεμβρίου 1944, σήμανε το τέλος της Γερμανικής Κατοχής στον Έβρο – Αφήγηση – Μαρτυρία Γιώργου Χατζάκη
Στις 3 Σεπτεμβρίου του έτους 1944-, η Γερμανική τετράχρονη κατοχή της Ελλάδας μας, ήρθε στο τέλος της στο Νομός Έβρου.
Θυμάμαι, πως εμείς oι, επονίτες νέοι τότε, με τα εμβατήρια που μας μάθαν, μας σηκωνότανε οι τρίχες μας από ενθουσιασμό όταν τα τραγουδούσαμε, όλα ήταν απελευθερωτικά, κατά του Γερμανού καταχτητή εισβολέα.
Αν θυμάμαι καλά ήταν πρώτη Σεπτέμβρη, όλη η νεολαία της περιοχής Σουφλίου, Φυλακτό Λύρα, Λαγυνάς, Λυκόφη-Κορνοφωλιά, Τύχιο, Προβατώνα, Λευκίμη, ξεκινάμε, πεζή να τρομάξουμε τους Γερμανούς στο Στρατόπεδο Δυτική άκρη του Σουφλίου.
Φτάσαμε εμείς, οπού σήμερα είναι η Βιοτεχνία Μεταξωτών Τιάκα πλησιάζουμε τον μικρό λόφο, και μπήκαμε μέσα στα αμπέλια.
Τότε μας αντιληφθήκαν οι Γερμανοί στρατιώτες κι αρχίζουν να πυροβολούν με ριπές πολυβόλων.
Εμείς δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε το στρατόπεδο κι φύγαμε, άλλοι πήγαν προς Δαδιά και γυρίσαν πίσω στα χωριά τους μέσα από τα βουνά, κι άλλοι παραμείναμε στην περιοχή Καρακατσιουλίας στα υψώματα του Σουφλίου, όπου και μας φιλοξένησε η οικογένεμα του τότε, Αλέκου Δεμερτζή, της παπαδιάς τότε αδερφής του.
Την επόμενη ημέρα όλοι μας, μας παρακινούνε οι Αρχηγοί μας, να συγκεντρωθούμε στην περιοχή στα «Χίλια δέντρα’, Ανατολικά του Σιδηροδρομικού Σταθμού.
Την ημέρα αυτή, είχε φτάσει μια αμαξοστοιχία με Γερμανούς στρατιώτες για ενίσχυση των, και είχε αφήσει τα βαγόνια ανατολικά του Σταθμού.
Τότε, οι δικοί μας βάλαν μεγάλους κορμούς δένδρων.
Κοντά εκεί που βρίσκεται το Ηρώων Αγωνιστών Σουφλίου, είδα να έχουν στημένα τρία, πολυβόλα τύπου Μυδράλια, σε τρεις στρατιώτες.
Ο κόσμος γυναικόπεδα ήταν στοιβαγμένα με εθνικό, παλμό για την απελευθέρωση, από τον τετραετή ζυγό στον κεντρικό δρόμο, από το Καντάρι έως τα σπίτια του Κακακλή-Μέρμηγκα, εκατοντάδες τραγουδώντας πατριωτικά Ελληνικά τραγούδια.
Για μία στιγμή ανάμειξη, και των ανταρτών με κόκκινα μαντήλια, στο λαιμό μέσα στα γυναικόπαιδα, δυο ενόπλων.
Τους είδαν οι εκεί στρατιώτες και πήγαν να τους συλλάβουν.
Κάποιος Έλληνας φωνάζει να λέγει προς το πλήθος, που μόλις φαινόταν το κεφάλι του, «πιάστε τους, πιάστε τους», κοντά στου Γκόλιου, το σπίτι.
Εάν γινόταν κάτι το σοβαρό, θα γινόταν μεγάλο μακελειό με τρία στημένα πολυβόλα, των Γερμανών στρατιωτών.
Την άλλη ημέρα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, τις πρωινές ώρες της τρίτης μόλις βγήκαμε από τα δυτικά στο Σουφλί, βλέπουμε πάνω στον ουρανό ένα αεροπλάνο να πετά από επάνω μας, εμείς φοβηθήκαμε πολύ ήρθαν να μας πιάσουν οι Γερμανοί, ευτυχώς δεν ρίξανε βόμβες εμείς κρυφτήκαμε μέσα στα μαντριά, εν συνεχεία πήγαμε στο Μοναστήρι της Κορνοφωλιάς, από εκεί είδαμε να πυροβολούν εναντίον των Γερμανών οι αντάρτες αντιστασιακοί, κι εμείς πήραμε τον δρόμο για τα χωριά μας.
Μαρτυρία κ. Γιώργου Χατζάκη
Υ.Γ. Το αεροπλάνο ήταν αναγνωριστικό το είδα κι εγώ στο Φυλακτό. Την ημέρα εκείνη, και πέταξε πολύχρωμες φωτοβολίδες, ερχόταν από το Τύχιο νότια κοντά στην σιδηροδρομική γραμμή του Φυλακτού.
Εμείς από τον φόβο μας κρυφτήκαμε κάτω από τις πράσινες φουντωτές Μουριές-Μωριές.
Ήμουν 7ετών τότε.
Βασ. Μιχαηλίδης
Ο γράφων το ιστορικό
