Τα “δικά σου, δικά μου” θέλει το Ελληνικό Δημόσιο από τους πολίτες, αδιαφορώντας εάν θα κλείσουν επιχειρήσεις ή θα μείνουν οικογένειες χωρίς στέγη – Τελικά όμως για ποιούς πληρώνουμε όλους αυτούς τους φόρους; – Για την τρόικα ή για να καλοπερνά το Δημόσιο;
Ημέρα με την ημέρα, το χαμόγελο σβήνει από τα πρόσωπα των Ελλήνων.
Παραμένει όμως στα πρόσωπα των πολιτικών μας ανδρών, που με περισσή αυταρέσκεια, δηλώνουν πως εργάζονται… σκληρά για να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση, που οι ίδιοι την προκάλεσαν.
Το χάλι της Ελλάδος δεν είναι σημερινό, είναι πολύ παλιό, αφού ακόμα και με την δραχμή, το δικό μας εθνικό νόμισμα, κάθε τόσο δανειζόμασταν, για να τα βγάλουμε πέρα.
Η σπατάλη, η κλεψιά και η ρεμούλα, είχε ξεπεράσει κάθε όριο, από την κομματική νομή της εξουσίας και την διόγκωση του Δημόσιου Τομέα, με αθρόες προσλήψεις των “δικών μας παιδιών” που απολάμβαναν ζωή χαρισάμενη, χωρίς να παράγουν τίποτα.
Το θέμα είναι ότι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε και ο ίδιος φθαρμένος πολιτικός κόσμος εξακολουθεί (παρά τις επίμονες συστάσεις και παρεμβάσεις των δανειστών της χώρας μας) να εφαρμόζει, ακόμη και σήμερα, τις ίδιες πρακτικές του παρελθόντος.
Ενώ έχει εξαπολυθεί ένα άγριο κυνηγητό των πολιτών, με Σταλινικού τύπου κούρεμα στους μισθούς και τις συντάξεις, με δημεύσεις ουσιαστικά της ακίνητης περιουσίας (αφού όταν χρωστάς 20.000 ευρώ στο Δημόσιο, σου αρπάζει το σπίτι που αξίζει 200.000 ευρώ, τα δε υπόλοιπα 180.000 ευρώ δεν σου τα επιστρέφει) και με πολλά άλλα ανήθικα τερτίπια, σου αρπάζει μέσα από την τσέπη σου ό,τι έχεις και δεν έχεις, αδιαφορώντας εάν σου περισσεύουν χρήματα για να ζήσεις την οικογένειά σου.
Η παράλογη “λογική” του Κράτους “τα δικά σου, δικά μου και τα δικά μου, δικά μου” απεικονίζεται στο τεράστιο ποσό των 6,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, που χρωστά το Δημόσιο στους ιδιώτες προμηθευτές του.
Ενώ την ίδια ώρα έχουμε φαινόμενα ολοκληρωτισμού, που το λιγότερο αγανακτούν τους πολίτες, ενώ το περισσότερο είναι πως μαραίνουν κάθε διάθεση επιχειρηματικότητας στην χώρα μας.
Γιατί λέτε έφυγαν και εξακολουθούν να φεύγουν, μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις από την Ελλάδα;
Απλούστατα, για να μπορέσουν να επιβιώσουν, να γλυτώσουν από την “κλεψιά” του Δημοσίου και για να μπορέσουν να συνεχίσουν την λειτουργία τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της άγριας επίθεσης κατά της επιχειρηματικότητας, είναι η πρακτική που εφαρμόζει το Υπουργείο Οικονομικών.
Βιοτέχνης είχε λαμβάνειν από το Δημόσιο 600.000 ευρώ.
Είχε παράλληλα οφειλές προς το Δημόσιο 150.000 ευρώ.
Επειδή πλέον, δεν γίνονται δεκτές παραγγελίες από την Ελλάδα, χωρίς προκαταβολή χρημάτων, (η πίστωση έχει καταργηθεί, αφού ούτε οι εγγυητικές επιστολές των Ελληνικών τραπεζών έχουν αντίκρυσμα) κατέθεσε 50.000 ευρώ σε τράπεζα προκειμένου να τις εμβάσει για προμήθεια πρώτων υλών από το εξωτερικό.
Δυστυχώς, τα χρήματα αυτά τα άρπαξε η εφορία από την τράπεζα, έναντι της οφειλής που είχε, αδιαφορώντας εάν το εργοστάσιο θα κλείσει και οι εργαζόμενοι σ’ αυτό, θα μείνουν στους δρόμους, αφού χωρίς πρώτη ύλη, η βιοτεχνία δεν δουλεύει.
Τα ίδια συμβαίνουν δυστυχώς σε πάρα πολλές περιπτώσεις (έχουμε και εμείς εδώ, ανάλογη εμπειρία από παρακράτηση χρημάτων, χωρίς καμμία οφειλή, για δόση του… Μαρτίου 2014).
“Τα δικά σου, δικά μου” κι εσύ πολίτη της “Ελληνικής Δημοκρατίας” κόψε το κεφάλι σου για να ζήσεις.
Τελικά όμως μπαίνει το ερώτημα:
Όλα αυτά τα λεφτά που μαζεύει από φόρους και χαράτσια το κράτος μας (και μάλιστα με τρόπο σαδιστικό και τυραννικό), πού πηγαίνουν;
Πηγαίνουν στην τρόικα ή για να καλοπερνά ο κομματικός στρατός του Δημοσίου;
Γιατί δυστυχώς το “πάρτι” στο Δημόσιο συνεχίζεται.
Ούτε ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων μειώθηκε, ούτε οι αποδοχές τους, σύμφωνα με δημοσιεύματα Αθηναϊκών εφημερίδων.
Το έχουμε ξαναγράψει:
Οι υπάλληλοι του σπάταλου και αντιπαραγωγικού Δημοσίου αποτελούν την “ιερή αγελάδα” που κανείς δεν τολμά να ενοχλήσει.
Ενώ βέβαια, οίκτος δεν περισσεύει για τον εργαζόμενο στον ιδιωτικό τομέα.
Με το ένα και με το άλλο, τα “λουκέτα” στην αγορά πληθαίνουν.
Και βέβαια τα δανεικά τελειώνουν.
Το 2014 σταματούν τα δάνεια της τρόικας, γι’ αυτό ψάχνουμε τώρα νέους “νταβατζήδες” γαι να ξεπουληθούμε περισσότερο.
Και ο Ελληνικός λαός αναρωτιέται:
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ;
Γιατί δεν βλέπει ούτε “φως στο τούνελ”, ούτε καμμία ελπίδα ανάκαμψης.
Και ο χειμώνας έρχεται μέσα στην γενική παγωμάρα της πλήρους αναξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος που εξακολουθεί ανάλγητα να βασανίζει τον πολίτη.
Και που δεν μπόρεσε ακόμη και τώρα, να αντιληφθεί γιατί τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής μεγαλώνουν.
Δεν είναι τραγικό;
Σ.Κ.
