Παιδί, μου έλειψε η μάνα,
η αγκαλιά της, ένα χάδι,
με τα χέρια τ’ απαλά
σα βελούδινο υφάδι.
Κάποτε,
δυο χέρια απαλά
με χάιδεψαν, με πήραν αγκαλιά,
τη μητρική στοργή κ’ αγάπη
ένοιωσα,
για πρώτη μου φορά.
Το φως που μπήκε στην καρδιά
έλαμψε σαν ηλιαχτίδα,
έδιωξε το σκοτάδι,
έγινε το όνειρο, χαρά και ελπίδα.
Γεώργιος Χ. Τσαρακτσίδης
Αλεξανδρούπολη