Το Δημόσιο πρέπει να εξισωθεί σε αμοιβές με τον Ιδιωτικό τομέα, για να πάψουν οι ρουσφετολογικοί διορισμοί από τα κόμματα
Στην χώρα μας τα κόμματα της αντιπολίτευσης βιάζονται να κατακτήσουν την εξουσία συνήθως όχι για να εφαρμόσουν κάποιο αξιόλογο πρόγραμμα, αλλά για την κομματική νομή της· τα προγράμματά τους ή είναι εκτός τόπου και χρόνου ή καθαρά λαϊκίστικα, αφού υπόσχονται στους πάντες τα πάντα· είναι να απορεί κανείς για την ευπιστία των ψηφοφόρων αυτής της χώρας, για την όποια φταίει ή μη ολοκλήρωση -ακόμη- της οικονομικής ανάπτυξης και ή οικονομική, ως εκ τούτου, δυσπραγία των πολιτών.
Αλλά επείγονται για τη νομή της εξουσίας, γιατί δεν ξέρουν να χαίρονται την αντιπολίτευση, πού όταν είναι υπεύθυνη είναι πηγή χαράς και δημιουργίας. Βέβαια πιέζονται και από τους οπαδούς τους, οργανωμένους και μη, πού ζητούν μια καλή δουλειά, ή μια τέλεια κομπίνα· γι’ αυτό και συνήθως ζητούν εκλογές, μόλις παρέλθουν λίγοι μήνες από τίς τελευταίες και χαμένες.
Ό τόπος μας θα ησυχάσει από τον κομματισμό καυτό ρουσφέτι, καθώς και από την κατάρτιση ρουσφετολογικών προγραμμάτων, αλλά και τούς διορισμούς στρατιών άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων -άχρηστων γιατί δεν είναι χρειαζούμενοι και ούτε κάποιου επιστημονικού επιπέδου-, μόνο όταν ολοκληρωθεί ή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας με μαζικές έπνεα- δύσεις ελληνικές και ξένες και παράλληλα ιδιωτικοποιηθούν όλες οι κρατικές επιχειρήσεις ή ΔΕΚΟ.
Παράλληλα πρέπει να υπάρξει συνταγματικός φραγμός στους διορισμούς στη δημόσια διοίκηση, με εξετάσεις ή χωρίς, υπό το πρόσχημα εποχιακών ή εκτάκτων αναγκών ταυτόχρονα πρέπει να εξισωθούν οι οικονομικές και άλλες απολαβές μεταξύ εργαζομένων στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα: εξίσωση αμοιβών, υπερωριών, ήμερών άδειας, ωραρίου, εφάπαξ, τυχόν προνομίων, κατάργηση των ρετιρέ Κ.Ο.Κ.
Το δημόσιο, όταν εξισωθεί μαζί του ο ιδιωτικός τομέας, θα πάψει να είναι ιδιαίτερα ελκυστικός και θα εξαφανιστούν και τα ρουσφέτια που ζητούνται σχετικά.
Η δημόσια διοίκηση και ο προϋπολογισμός θα αναπνεύσουν και θα εξυπηρετούνται καλύτερα οι πολίτες, σε συνδυασμό πάντα με την προωθούμενη ψηφιακή πολιτική.
Σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ζητούν εκλογές για ψύλλου πήδημα, γιατί βασικά τις φοβούνται, μιας και οι δημοσκοπήσεις δίνουν μεγάλο προβάδισμα στο κυβερνητικό κόμμα, τη Ν.Δ. Ζητούν όμως παραίτηση υπουργών, έτσι στα καλά καθούμενα, γιατί δεν γνωρίζουν να ασκούν σοβαρή αντιπολίτευση, ήτοι να κρίνουν την κυβέρνηση, βάσει των νομοσχεδίων πού ψηφίζει στη βουλή και δη των βασικών, πού αφορούν π.χ. την εκπαίδευση, το περιβάλλον, τα κίνητρα για επενδύσεις, τη φορολογία εισοδήματος ή ακίνητης περιουσίας -ΕΝΦΙΑ- τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, την αντιμετώπιση των ανέργων. Αλλά αυτό απαιτεί σκληρή επιστημονική δουλειά.
Δυστυχώς για τη χώρα και το πολίτευμα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης ασκούν υπεύθυνη κριτική στην κυβέρνηση για τίς πράξεις της και είναι έτοιμα να φάγουν μαζί της, έτσι για να ακουστούν και να ικανοποιήσουν οι θερμόαιμοι οπαδοί που ζητούν σκληρή αντιπολίτευση.
Αλλά αυτή η τακτική εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε ένα εθνικό διχασμό, όπως γίνεται στον τόπο μας και μεταξύ των πολιτών του, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Η διχόνοια και οι διαιρέσεις μεταξύ των πολιτών, που είναι τα πιο γνωστά και επικίνδυνα ελαττώματα της φυλής μας, εύκολα υποκινούνται από λαϊκιστές, αλλά και εχθρούς μας, γιατί συνήθως βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και πρόθυμους πολίτες να τα ενστερνιστούν.
Έχουμε πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε στο εσωτερικό και δη οικονομικά και άλλα πολλά στο εξωτερικό και δη τίς σχέσεις μας με τον κακόπιστο και σχιζοφρενή γείτονα· δεν χρειάζονται άλλα και δη διχαστικά του λαού μας.
Το ήπιο κλίμα που ζητούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χρειάζεται τώρα όσο ποτέ άλλοτε.
Ακόμη και την πανδημία του κορονοϊού, που μαστίζει όλες τις χώρες του κόσμου, θέλησαν κυρίως ο Σύριζα αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευτούν για κομματικά κέρδη· ωσάν ο φονικός ιός να εξαπολύθηκε από την κυβέρνηση και να ελέγχεται από αυτή.
Στην αρχή διαφωνούσαν με τα μέτρα που λάμβανε η κυβέρνηση για να περιορίσει τη δια- σπορά του ιού, ενώ ήξεραν ότι αυτά επιβάλλονταν σε συνεργασία με ομάδα ιατρών- λοιμωξιολόγων, και δεν ήταν πρόχειρες και επιπόλαιες αποφάσεις.
Η απόλυτη επιτυχία των μέτρων δικαίωσε κυβέρνηση και γιατρούς· ζήτησαν, ελαφρά τη καρδία, επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων και μονάδων εντατικής θεραπείας και πραγματοποίησαν ένα ταξικό σόου, αλλά η πραγματικότητα έδειξε ότι η κυβέρνηση και η ομάδα των λοιμωξιολόγων ήξεραν τι έκαναν.
Τώρα, που σταδιακά άρχισε η άρση των μέτρων, διαφωνούν για το άνοιγμα των σχολείων, της εστίασης, των παραθεριστικών ξενοδοχείων, ανερμάτιστα για να πουν κάτι.
Αυτό πιά δεν είναι αντιπολίτευση.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών, πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
