Η λογική του “τόσο πληρώνομαι, τόσο δουλεύω” πρέπει επί τέλους να σταματήσει – Οι πιο καλοπληρωμένοι, είναι σήμερα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι – Κανείς δεν τους υποχρεώνει να παραμείνουν στην δουλειά τους
Η οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια που μαστίζει τη χώρα μας, έχει οδηγήσει πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία, και άλλα μερικά εκατομμύρια εργαζόμενους σε μειώσεις μισθών, που ειδικά στον ιδιωτικό τομέα φτάνουν μέχρι και το 50%, αν θέλουμε να λέμε αλήθειες.
Πέρα από τα νούμερα και τα στοιχεία δήθεν “ευημερίας” των αριθμών που ακούμε και για το δρόμο που διανύουμε και μας οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, υπάρχει και η πικρή αλήθεια του κάθε νοικοκυριού, μια πραγματικότητα που για πολλά από αυτά είναι μη αναστρέψιμη…
Είναι λογικό λοιπόν, πολλοί εργαζόμενοι (σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα) να είναι πλέον δυσαρεστημένοι από την αμοιβή τους, όμως οι διαμαρτυρίες προέρχονται κυρίως από τους δημοσίους υπαλλήλους, που ήταν πιο καλοπληρωμένοι.
Εκείνο που δεν είναι όμως λογικό, είναι να μην θέλουν κάνουν τη δουλειά τους με την ίδια συνέπεια και εις βάρος της εξυπηρέτησης των πολιτών με τους οποίους συναλλάσσονται.
Όσοι κατέχουν μια θέση, από την οποία έρχονται καθημερινά σε επαφή με πολίτες, θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι και οι ίδιοι κάποια στιγμή θα αναγκασθούν να βρεθούν μπροστά σε μια θυρίδα εξυπηρέτησης και ίσως αντιμετωπίσουν την βαριεστημένη και αγενή συμπεριφορά κάποιου άλλου υπαλλήλου.
Και επίσης, δεν είναι λογικό να ακούμε από δημοσίους υπαλλήλους να λένε “τόσο πληρώνομαι – τόσο δουλεύω”, γιατί ξέρουμε και στο παρελθόν που καλοπληρωνόταν όταν μπορούσαν να λουφάρουν, λουφάριζαν.
Και επιτέλους, όταν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος από το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται και την αμοιβή την οποία εισπράττει, κανείς δεν τον υποχρεώνει να μείνει με το ζόρι.
Μένει προφανώς γιατί έχει ανάγκη τη δουλειά, για να επιβιώσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να την υπονομεύει και μάλιστα εις βάρος κάποιων πολιτών.
Η δική μου λογική λέει, ότι αν κάποιος δεν μπορεί να υπομένει άλλο τις συνθήκες εργασίες του, να παραιτηθεί.
Υπάρχουν εκεί έξω, χιλιάδες άνεργοι που θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του και να κάνουν μια οποιαδήποτε δουλειά, όσο δύσκολη και αν είναι και όσο το δυνατόν πιο αντίξοες συνθήκες, γιατί σήμερα δεν μπορούν καν να επιβιώσουν.
Πόσο μάλλον να έχουν τη σιγουριά ενός μισθού εφ’ όρου ζωής έστω και αν είναι λίγο πιο κάτω από 1000 ευρώ.
Γιατί κάπου εκεί παραμένουν ακόμα οι μισθοί του δημοσίου.
Αντίθετα στον ιδιωτικό τομέα και οι μισθοί είναι στο μισό και υπάρχει και η καθημερινή ανασφάλεια του αν αύριο θα υπάρχει η επιχείρηση στην οποία εργάζεται… αφού καθημερινά βλέπουμε λουκέτα.
Για αυτό λοιπόν, μια απλή έκκληση σε όλους… κάντε τη δουλειά σας χωρίς να ταλαιπωρείτε τους συμπολίτες σας.
