Του ΣΧΟΛ-ιαστή
Στις 8 Ιουλίου του ίδιου έτους, επισκέπτεται την πόλη ο Βασιλιάς Αλέξανδρος και προς τιμή του οι τυπικοί φορείς ονομάζουν την πόλη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ.
Αυτή είναι η πρώτη πολεμική επίσημη πράξη του σκλάβου Ελληνισμού στην περιοχή μας με τον στρατηγό Μαζαράκη, εναντίον των κατακτητών.
Συνέλαβε βέβαια και ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο Πάγκαλος και προηγουμένως το θωρηκτό μας Αβέρωφ που έριξε άγκυρα στα ανοιχτά της Αλεξ-πολης το ξημέρωμα της 14ης Μαΐου.
Αυτοί, οι παραπάνω έβαλαν τις βάσεις για ένα στρατηγείο, τη στρατιά του Έβρου όπως ονομάστηκε.
Αυτοί, προκάλεσαν τους συμμάχους, οι οποίοι αναγκάστηκαν και υπόγραψαν τις συνθήκες Νεϊγύ και Σερρών.
Γιατί έτσι υπογράφηκε στη Λωζάνη το 1923 η συνθήκη επιστροφής της Δ. Θράκης στην Ελλάδα.
Το περίεργο, πάντως είναι, πως το πανίσχυρο Θρακικό Έθνος με ιστορία 10.000 χρόνων, με ισχυρούς βασιλιάδες Κότυ, Σιτάλκη κ.λπ. έχασε τη δύναμή του και η τύχη του κρίθηκε από 4-5 ανθρώπους, δηλαδή διαπραγματευτές των Μ. Δυνάμεων, που στη τύφλα τους δεν γνώριζαν που βρίσκεται η Θράκη, πολύ δε περισσότερο την από αιώνων ιστορία της.
Όχι, πείτε μου.
Τώρα, άλλο αν το ριζικό μας και η ιστορία του τόπου μας ήθελε να ταλαιπωρηθεί ακόμα πιο βάναυσα στα επόμενα χρόνια της κατοχής, μέχρι να διώξει πάλι τα τσιμούρια από πάνω του με την κατάρρευση του Άξονα.
Αυτά τα τελευταία πολύ γνωστά στη πρόσφατη ιστορία και δεν χρειάζεται να τα πούμε.
Να πάμε όμως και στο χρονικό της ιδρύσεως του Ελληνικού Προξενείου στην πόλη μας, που είχε πολύ ενδιαφέρον και γούστο, έτσι όπως θα το παρουσιάσει η παρούσα στήλη, άσχετα αν χρονολογικά το δίνουμε μετά την καταγραφή της απελευθέρωσης.
Όπως αναφέρεται, λοιπόν, στον τόμο Β’ Δ. Θράκη Ελ. Προξενεία, το 1873 με ενέργειες των κατοίκων που είχαν πιο μπροστά, δηλαδή κάτοικοι από Αίνο, Μάκρη, Μαρώνεια, με υπομνήματά τους προς τον Προξενικό πράκτορας της Ελεύθερης Ελλάδας τον Νικόλα Βαφειάδη το 1875 και με δικές του ενέργειες επιτυγχάνεται ο μόνιμος διορισμός του πρώτου Έλληνα υποπροξένου στη πόλη του Ιωάννη Καραγιαννόπουλου.
Πως έγινε ο διορισμός αυτός που έχει και λίγο κέφι (το υπαινίσσεται ολίγον τι και το χρονικό και αν δεν το πιστεύετε, ανοίξτε και κανένα σκουτί να το διαπιστώσετε).
Ήτανε 16-5-1877. Ένας της επιτροπής των κατοίκων που έκανε και τον γραμματέα, με λίγα κολλυβογράμματα που ήξερε και έκανε τον δάσκαλο στο νυχτερινό οικιστικό Σχολείο του Δεδέ-Αγάτς, έγραψε την επιστολή προς τον προξενικό πράκτορα Ν. Βαφειάδη.
Πήρε ένα κομμάτι στρατόχαρτο, μια γόμα και ένα μολύβι κόπια (μελανό) που το σαλιώνεις στη γλώσσα και γράφει δυνατά σα μαρκαδόρος.
«Αγαπητό πατριωτάκι. Γεια σου. Πώς είσαι; Καλά; Πάντα καλά! Τί κάνει εκείνη η χλαπάτσα η γυναίκα σου, καλά; Ζει ακόμα; Τι να κάνουμε έτσι είναι πατριώτη οι ατυχίες στη ωή. Άμα ποθάνει να ‘ρθεις πάνω εδώ να κάνουμε ένα γλέντι τρικούβερτο σε ψαροταβέρνα που ‘χομε κάτω από τον Φάρο μας. Θα κάψουμε το πελεκούδιον.
Άκου τώρα, φίλτατε μακαντάσι, περί τίνος πρόκειται. Επειδή έχει αποφασιστεί η ίδρυση Ελληνικού προξενείου εδώ στν τόπο μας, βάλε σε παρακαλούμε κάθε δυνατό μέσο και καταφερτζήδικα διπλωματικά κόλπα, ξέρεις εσύ, να διορισθεί μόνιμα ο Γιάννης Καραγιαννόπουλος που είναι δικό μας παιδί, μαγκιόρο και ατίθασο. Ας είναι στην αρχή υποπρόξενος. Πάλι καλά θα είναι.
Ακόμα, με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο και την συνθήκη του αγίου Στεφάνου, όπως θα γνωρίζεις, οι Ρωσικές δυνάμεις από το μεγαρήσι της καλλιόπης και το εξαμίλιο θα φθάσουν μέχρι εδώ. Γι’ αυτό φρόντισε η Ρωσική ΜΟΜΑ να μας φτιάξει ένα ρυμοτομικό σχέδιο για την πόλη μας που στο μέλλον όλοι θα καλοτυχίζουν μια Αλεξ-πολη με δρόμους μπακλαβά.
Κοίταξε να μη γίνει τίποτε τσουρούτικο σχέδιο και μοιάσει με την διπλανή Κομοτηνή που είναι όλοι της οι δρόμοι αδιέξοδοι.
Ξέρουν οι Ρώσοι εντζενίαρ, έχουν καλούπια όπως φτιάξαν την δική τους Αγία Πετρούπολη.
Να τους ζορίσεις κι ας σε πουν οι δικοί μας αργότερα κνίτη και αριστερό.
Α, και που ‘σαι κολλητέ μας, ένα άλλο ακόμα.
Μια και βάλεις φωτιά με τις ενέργειές σου, φρόντισε για την μετάθεση και της Μητροπολιτικής έδρας της Αίνου στην πόλη μας.
Πολλά δε σε ζητάνε και θα σε έχουμε πάντα στα όπα-όπα.
Φιλιά στη φίλτατη κυρά σου. Κάνε της μια θυσία αν δεν την έχεις σχαθεί ακόμα.
Διατελών εκ των προτέρων ευχαριστίας όπως και από σύμπασης των κατοίκων της πόλης.
Αιρετός γραμματεύς και επαγγελματίας αλιεύς».
Να πούμε και κάτι που πολλοί ντόπιοι δεν το ξέρουν.
Ο Π. Παλαιολόγος, όταν το 1968 επισκέφθηκε την Αλεξ-πολη, την ονόμασε ΝΟΙΚΟΚΥΡΟΥΠΟΛΗ.
Και είναι η μόνη αλήθεια που αναγνωρίζεται γιατί είναι εκείνη που γράφτηκε από την ταλαίπωρη ιστορία της.
Φθάσαμε στο τέλος και εσείς αναγνώστες της Ε.Θ. που διαβάσατε την ιστορία της πόλης με το χαμόγελο εφημεροδογραφικής αδείας κάντε τσιγάρο ανακούφισης και εγώ που την έγραψα πάω για τούφες γιατί λαχάνιασα.
Το χιούμορ και τα σατιρικά στο κείμενο όλο είχαν την σκοπιμότητα να κάνουν την ιστορία μας κάτι το ευχάριστο και όχι σχολαστική περιγραφή.
Και μεταξύ μας, μ’ αρέσει που την έγραψα έτσι.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Σημείωση Ε.Θ.:
Αυτό ήταν το τελευταίο χειρόγραφο που μας άφησε ο αείμνηστος φίλος και συνεργάτης, Γιώργος Σχολάκης (ΣΧΟΛ-ιαστής).
Ας αναπαύεται η ψυχή του, βλέποντας, από εκεί ψηλά, την Αλεξανδρούπολη, που τόσο την αγάπησε.
Σ. Κ.
