Στην Ελλάδα μόνον οι αριστεροί έχουν ψυχή – Δεν έχουν οι ακροδεξιοί; – Δεν είναι Έλληνες αυτοί; – Αναλγησία και ρατσισμός από το πολιτικό μας σύστημα
Μερικές σκόρπιες σκέψεις για τη δολοφονική επίθεση των τρομοκρατών εναντίον της ζωής μελών της Χρυσής Αυγής.
Συγκρίσεις με όσα επακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αλλά και προβληματισμοί για τις επιπτώσεις που θα έχει το γεγονός στην πολιτική ζωή του τόπου.
Σκέψη πρώτη: Στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί έχουν ψυχή.
Δηλώσεις για τον Παύλο Φύσσα έκαναν αμέσως μετά το γεγονός τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας.
Δηλώσεις για τους Φουντούλη – Καπελώνη, ουδείς. Γιατί;
Δεν είναι Έλληνες αυτοί; Δεν έχουν ψυχή οι ακροδεξιοί; Επειδή είμαστε μετωπικά αντίθετοι απέναντι τους, σημαίνει ότι δεν μας περισσεύει δάκρυ για τη ζωή τους;
Σκέψη δεύτερη: Από τις δηλώσεις που έκαναν οι εντεταλμένοι των ηγεσιών (Κεδίκογλου, Παπαδημούλης) έλειπε το ελάχιστο συναίσθημα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκφώνησε μια δήλωση που προφανώς δεν είχε γράψει ο ίδιος, αλλά δεν περιείχε τη λέξη «συλλυπητήρια».
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να πάρει αποστάσεις από τις υποθέσεις που έκαναν κανάλια για την «ακροαριστερή» ιδεολογία των δολοφόνων (αυτή ήταν η αγωνία του), ενώ με τη δήλωση του νουθετούσε εμμέσως τους τρομοκράτες! «Δεν αντιμετωπίζεται έτσι ο φασισμός» είπε.
Σκέψη τρίτη: Εμείς οι δημοσιογράφοι. Άκουσα έναν «κορυφαίο» να διατυπώνει την ανησυχία του επειδή η επίθεση των τρομοκρατών έγινε σε πολυσύχναστο μέρος και θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί «άνθρωποι».
Δηλαδή αυτοί που δολοφονήθηκαν πώς είναι καταχωρισμένοι στο μυαλό μας; Ως σκυλιά;
Άκουσα επίσης ότι «στόχος είναι η δημοκρατία». Σωστά.
Αλλά τι έκανε αυτή η δημοκρατία, όταν άφηνε τους τρομοκράτες να βγουν σαν κύριοι από τον Κορυδαλλό λόγω της παρέλευσης του 18μήνου;
Και ποιος ακριβώς από αυτή τη δημοκρατία τιμωρήθηκε γι’ αυτό;
Λυπάμαι – κλείνω το πρώτο μέρος της ανάλυσης-, η δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής αντιμετωπίστηκε από το πολιτικό σύστημα με πρωτοφανή αμηχανία, αναλγησία και ρατσισμό.
Στάση που κάνει ακόμη και τον ξένο προς αυτό το κόμμα εγκληματική οργάνωση» να αγανακτεί.
Πάμε τώρα στις επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό:
Σκέψη πρώτη: Δεν πιστεύω ότι η επίσημη Χρυσή Αυγή θα προχωρήσει σε αντεκδίκηση.
Και τούτο διότι, σε αντίθεση με τους τρομοκράτες, η ηγεσία της είναι στη φυλακή και κάθε έκνομη πράξη που της καταλογίζεται θα ενισχύει το κατηγορητήριο εις βάρος της.
Προβοκάτσιες από τις δυνάμεις εκείνες που ποντάρουν στον διχασμό μας με κλιμάκωση της βίας, μπορεί.
Σκέψη δεύτερη: Οι δολοφόνοι «εξισορρόπησαν» το πολιτικό παιχνίδι. Τώρα και η Ακροδεξιά έχει το δικό της ηθικό έρεισμα: Νεκρούς.
Προϊόντος του χρόνου, η υποδικία και η παραμονή του ηγετικού της πυρήνα στη στενή μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτικό πλεονέκτημα. Χωρίς να κάνει και πολλά στη δημόσια δράση της.
Σκέψη τρίτη: Η εικόνα «ακυβερνησιμότητας» που θέλουν κάποιοι (μέσα – έξω) να χτίσουν έχει στόχο την αφαίρεση διαπραγματευτικής ισχύος από τον Σαμαρά τη στιγμή που ετοιμάζεται να παίξει τα ρέστα του για τον λαό του .
Σκέψη τέταρτη: Η Ακροδεξιά, είτε ως θύτης είτε ως θύμα, επιδιώκεται να λειτουργήσει – το έχω ξαναγράψει – ως πυροκροτητής για την ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και την αντικατάσταση της από τους γνωστούς πρόθυμους, οι οποίοι, ενώ πρώτα διακρίθηκαν ως «καταστροφείς» του τόπου, σήμερα ετοιμάζονται να ξεπλυθούν, όπως και στην Κατοχή, ως σωτήρεςτου.
Ας είμαστε υποψιασμένοι.
Μανώλης Κοττάκης
